Η δημοκρατία απαιτεί συμμετοχή. Αυτό είναι το θεμελιώδες αξίωμα του πολιτεύματος. Συμμετοχή που δεν εξαντλείται κάθε τέσσερα χρόνια με την προσέλευση στις κάλπες αλλά επιδιώκεται και διευρύνεται συνεχώς. Βέβαια κάτι τέτοιο απαιτεί θάρρος και γενναιότητα και από πλευράς εξουσίας και από πλευράς πολιτών.
Το πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο απέδειξε ότι τελικά ο διάλογος, η βάση της δημοκρατίας, στον τόπο μας δε λειτουργεί. Και μάλιστα ο διάλογος για σοβαρά ζητήματα που αφορούν συνολικά στην κοινωνία και στην ποιότητα ζωής της. Αφορμή αυτών των σκέψεων αποτέλεσαν τα όσα διαδραματίστηκαν για τον περιφερειακό δακτύλιο και δημιούργησαν σοβαρές υπόνοιες ότι το «παιχνίδι είναι στημένο κι από πριν καθορισμένο» για να δανειστώ κάποιους στίχους που όλοι γνωρίζουμε.
Η απόφαση για τον περιφερειακό δακτύλιο είχε ήδη παρθεί από πλευράς νομαρχίας με τη συναίνεση και του δήμου, αφού στις 17 Μαρτίου είχε προηγηθεί σύσκεψη στο γραφείο του νομάρχη με τη συμμετοχή του ιδίου, του δημάρχου και στελεχών της Εγνατίας Οδού όπου και έγινε η ανάθεση της μελέτης. Μία μελέτη που φθάνει σε δήμο και νομαρχία στις 29 Οκτωβρίου χωρίς να ενημερωθούν ούτε οι πολίτες ούτε το σώμα των δύο οργάνων. Ένα έγγραφο που κρατείται ως επτασφράγιστο μυστικό προκειμένου να παρέλθουν οι ημερομηνίες υποβολής ένστασης και να φθάσει προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο τρεις μήνες μετά προκειμένου να επικυρωθεί. Δυστυχώς ωστόσο τόσο για το δήμο όσο και για τη νομαρχία σε αυτή τη θητεία του δημοτικού συμβουλίου υπάρχει μια αντιπολίτευση η οποία κάνει δουλειά. Δημοσιοποιείται λοιπόν στο site των Πολιτών για την Αλλαγή η μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και ενημερώνονται οι κάτοικοι των περιοχών που θίγονται για τα όσα αποφασίζονται ερήμην τους. Η αντίδραση είναι σφοδρή. Τέτοια, που αναγκάζει το δήμαρχο Ξάνθης να αναδιπλωθεί κάτω από την πίεση όχι μόνο των δημοτών αλλά σύμφωνα με πληροφορίες και μελών της παράταξής του.
Ωστόσο η όλη διαδικασία έφερε στην επιφάνεια τη γύμνια των θεσμών. Και ίσως και τη γύμνια των ίδιων των πολιτών έναντι αποφάσεων που τους αφορούν και δυστυχώς τις προσπερνούν αδιάφορα. Τι εννοώ;
Όφειλε πρώτιστα η νομαρχία να ενημερώσει με ανοιχτές διαδικασίες τους πολίτες για το σχέδιό της που αφορούσε στον περιμετρικό δακτύλιο. Και όφειλε να το κάνει πριν αναθέσει τη μελέτη. Όφειλε να συζητήσει το όραμά της, να πάρει την ευρύτερη συναίνεση και μετά να προχωρήσει στα επόμενα βήματα. Το ίδιο όφειλε να κάνει και ο δήμος. Όφειλε όχι απλώς να φέρει το θέμα στο δημοτικό συμβούλιο προκειμένου να αποφανθεί τι ακριβώς θέλει για την πόλη, αλλά κυρίως έπρεπε να ανοίξει από πριν το διάλογο, πριν καταλήξει σε οποιαδήποτε απόφαση. Έστω κι ότι δεν έγινε τότε που έπρεπε. Όφειλε όμως να δημοσιοποιήσει τη μελέτη μόλις την έλαβε στα χέρια του, κάτι που ισχύει και για τη νομαρχία, να συγκαλέσει σε ανοιχτό χώρο όλους τους δημότες και να ανοίξει το διάλογο μαζί με την τοπική κοινωνία. Δυστυχώς ούτε αυτό έγινε. Αντίθετα επιχειρήθηκε και από τα δύο θεσμικά όργανα να μας φέρουν προ τετελεσμένων.
Από την άλλη πλευρά υπάρχουν και οι δημότες. Στο δημοτικό συμβούλιο εμφανίστηκαν όσοι θίγονται, όσοι θεωρούν ότι απειλούνται οι περιουσίες τους. Οι υπόλοιποι; Το έργο έχει επιπτώσεις που αφορούν στο σύνολο του τόπου. Πού ήταν η αντίδραση ή, γιατί όχι, και η σύμφωνη γνώμη όλων των υπολοίπων. Η αλλοίωση του φυσικού τοπίου δε μας αφορά όλους; Ο αυξημένος κίνδυνος πυρκαγιών στο περιαστικό δάσος δεν είναι υπόθεση όλων; Η καταστροφή της χλωρίδας και πανίδας, η πιθανή ενεργοποίηση του ρήγματος, η αποψίλωση των οχθών του Κοσύνθου, η αλλαγή στη δίαιτα των υδάτων δεν είναι κάτι που μας αγγίζει; Γιατί λοιπόν οι υπόλοιποι δημότες παρακολουθούμε αμέτοχοι τα όσα σχεδιάζονται; Η όποια εγρήγορσή μας εξαντλείται μόνο όταν θίγονται οικονομικά συμφέροντα; Και όπως έλεγα και παραπάνω ίσως οι φωνές που θέλουν το έργο να ήταν περισσότερες και να υπερίσχυαν. Πού είναι όμως όλες αυτές οι φωνές; Πού είναι τελικά και η δική μας συμμετοχή στα όσα γίνονται;
Η ευθύνη βαραίνει και τις δύο πλευρές. Και σ’ αυτό είμαστε κάθετοι. Τόσο δήμο και νομαρχία που προσπάθησαν να επιβάλλουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια, τα οποία, σημειωτέον, σύμφωνα με επιστημονικούς φορείς κρίνονται μη αναγκαία, όσο και τους ίδιους τους δημότες που παρακολουθούν αδιάφορα και κινητοποιούνται μόνο όταν θίγονται τα συμφέροντά τους.
Επιτέλους σε αυτό τον τόπο θα πρέπει όλοι μας να μάθουμε να σεβόμαστε τη δημοκρατία.
Τόσο αυτοί που διοικούν όσο και εμείς που «διοικούμεθα». Όπως αποδείχθηκε για άλλη μια φορά μας θέλουν παρατηρητές και απλούς χειροκροτητές των αποφάσεών τους. Ωστόσο είναι ένας ρόλος για τον οποίο δεν πρέπει τελικά να διαμαρτυρόμαστε αφού εμείς οι ίδιοι τον αποδεχόμαστε. Η γρίνια που ακολουθεί μετά είναι απλώς ένα άλλοθι για όλους μας, για να καλύψουμε την αδιαφορία μας και την αδυναμία μας να αντιδράσουμε. Ξεχνώντας ότι η δική μας φωνή, όταν ακουστεί, είναι ισχυρότερη.Δήμος και νομαρχία έχασαν μια καλή ευκαιρία να επιβεβαιώσουν ότι η άποψη των πολιτών σε αυτό τον τόπο έχει βαρύτητα. Και οι πολίτες στο σύνολό τους έχασαν τη δική τους ευκαιρία να στείλουν το μήνυμα ότι έχουν φωνή. Και τα δύο φαινόμενα φανερώνουν μια παθογένεια του συστήματος η οποία κάποτε θα πρέπει να σταματήσει. Διαφορετικά είμαστε όλοι υπόλογοι για τα όσα δρομολογούνται στον τόπο μας, τα αρνητικά αποτελέσματα των οποίων θα κληροδοτήσουμε στην επόμενη γενιά. Στη γενιά των παιδιών μας.
Μ.ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου