Παρασκευή 30 Οκτωβρίου 2009

ΜΕΤΑΞΥ ΣΦΥΡΑΣ ΚΑΙ ΑΚΜΟΝΟΣ
…ο δήμαρχος Βιστωνίδας ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ αποδείχθηκε ότι δεν ήξερε τι υπέγραφε. Κι αυτό γιατί μια απλή αίτηση υγειονομικού ενδιαφέροντος μετατράπηκε, ως δια μαγείας, σε έναν κολοσσό που θα αποτελέσει τη βραδυφλεγή βόμβα η οποία θα σκάσει στα χέρια των μικρομεσαίων επαγγελματιών της περιοχής. Και εδώ ταιριάζει απόλυτα η φράση …δεν ήξερε δε ρώταγε; Τη στιγμή που οι ακάλυπτες επιταγές πνίγουν την αγορά, τη στιγμή που οι καταστηματάρχες πιάνονται από τα μαλλιά τους προκειμένου να επιβιώσουν, τη στιγμή που αναζητούν τρόπους να διασώσουν επιχειρήσεις και εργαζόμενους σε αυτές, ο δήμος Βιστωνίδας ανοίγει το δρόμο για το Flamingo. Ίσως γιατί τον δελέασε το όνομα το οποίο είναι πανέμορφο καθώς παραπέμπει στα ροζ πουλιά. Μόνο που στο τέλος θα πρέπει όλοι μας να γίνουμε «ροζ» προκειμένου να καταφέρουμε να επιβιώσουμε. Και όχι τίποτε άλλο αλλά δεν περνάει πλέον η μπογιά μας…

…και πάλι ο δήμαρχος Βιστωνίδας ο οποίος με ένα χαμόγελο ευτυχίας στα χείλη μας δήλωνε ότι οι γονείς του νηπιαγωγείου και του δημοτικού Γενισέας διαμαρτύρονται για την κατάσταση που επικρατεί μόνο και μόνο για να δημιουργήσουν εντυπώσεις. Είναι άραγε εντύπωσή τους ότι το νηπιαγωγείο στεγάζεται σε ένα κτίριο που από κάτω έχει βόθρο και έχει υποστεί καθίζηση λόγω της σαθρότητας του εδάφους; Είναι άραγε εντύπωσή τους ότι τα ταβάνια πέφτουν, ότι 41 παιδιά στεγάζονται σε 40 τετραγωνικά, ότι το σύνολο του σχολείου εξυπηρετείται με δύο μόνο τουαλέτες; Είναι εντύπωσή τους ότι από το 2003 στέλνουν επανωτές επιστολές στη νομαρχία και το μόνο που πήραν ήταν μια διαβεβαίωση το 2006 ότι το κτίριο θα γίνει και ότι αρχές του 2009 είδαν απλώς κάποιους μηχανικούς να μετρούν; Έλεος. Ας βγει επιτέλους από τον πύργο του και ας ρίξει μια ματιά γύρω του μπας και αντιληφθεί την πραγματικότητα.

…ο δήμαρχος Σταυρούπολης ο οποίος αθόρυβα δουλεύει για την προστασία του περιβάλλοντος και πρώτα απ’ όλα για τους πολίτες του. Όταν μητροπολιτικοί δήμοι αναλώνονται στην αγορά ρομποτικών κάδων που και υψηλό κόστος διαθέτουν και δεν προάγουν μια νέα φιλοσοφία, ο κύριος Καρασακαλίδης τοποθετεί στα σχολεία κάδους ανακύκλωσης προκειμένου οι αυριανοί πολίτες να αντιμετωπίζουν συνειδητά το τεράστιο αυτό θέμα για την επιβίωση του ίδιου του πλανήτη. Αν δίπλα σε αυτό προστεθεί και η εικόνα της Σταυρούπολης η οποία έχει μετατραπεί σε έναν ανθρώπινο οικισμό, αντιλαμβάνεται ο καθένας τι είδους παιδιά σήμερα διαπαιδαγωγούνται και τι στάση ζωής θα έχουν αύριο όταν κληθούν να αναλάβουν στα χέρια τους τις τύχες του τόπου. Όσο για τα δικά μας παιδιά δυστυχώς είναι καταδικασμένα να μεγαλώνουν στο κακέκτυπο μιας στρεβλής ανάπτυξης και να αναπαράγουν τα πρότυπα που εμείς τα δίνουμε.

...ο δήμαρχος Χρυσούπολης ο οποίος δημιούργησε το κέντρο φροντίδας ηλικιωμένων. Όχι δεν μιλάμε για ΚΑΠΗ αλλά για κάτι σαν παιδικό σταθμό για παππούδες και γιαγιάδες. Δηλαδή όσες οικογένειες έχουν σπίτι ηλικιωμένους που τους εμποδίζουν από το να δουλέψουν, λόγω έλλειψης ατόμου που μπορεί να τους προσέχει εκείνες τις ώρες, μπορούν τώρα να τους εμπιστεύονται στο κέντρο και να είναι ήσυχες για την ασφάλειά τους. Μια πραγματικά πρωτοπόρα παρέμβαση που αποδεικνύει ότι οι δήμοι πρέπει να βρίσκονται κοντά στον πολίτη. Γιατί ο ρόλος του δήμου είναι πρώτιστα κοινωνικός. Καλά τα έργα όμως, ποια είναι οι προσθετική τους αξία στην αναβάθμιση της ποιότητας ζωής αν οι άνθρωποι δυστυχούν; Θα μου πείτε ψιλά γράμματα. Για να έχεις τέτοια οράματα πρέπει να διαθέτεις και ευαισθησίες. Όταν οι δικές μας εξαντλούνται στα πενηντάευρα στο Δροσερό παραμονές εκλογών για ποια οράματα να μιλάμε;

...ο Σωκράτης Ξυνίδης ο οποίος κατάφερε να κάνει περήφανη την πόλη του με την εκλογή του στη θέση του Γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ. Βέβαια η εκλογή αυτή μπορεί να έκανε πολλούς πολίτες να ριγήσουν από συγκίνηση, κάτι που δεν έχει να κάνει με την πολιτική του τοποθέτηση αλλά με το ότι ένα δικό μας παιδί κατέλαβε ένα τόσο μεγάλο αξίωμα και μάλιστα μέσω της εκλογικής διαδικασίας, ωστόσο έκανε πολλούς να χάσουν τον ύπνο τους καθώς ξέρουν ότι ο καιρός των παχιών αγελάδων τελειώνει. Κι όπως έλεγε συνάδελφος «θα ήθελα αυτή την ώρα να είμαι ζουζουνάκι δίπλα στις καρέκλες τους για να δω τις αντιδράσεις τους». Βλέπετε η ώρα της «κρίσης» μπορεί να αργεί ωστόσο φθάνει πάντα για τον καθένα. Και αυτή τη φορά τα πράγματα σφίγγουν αρκετά για ορισμένα παλικάρια που νόμιζαν ότι αυτός ο τόπος είναι ιδιοκτησία τους.
Σύγχρονη εκπαίδευση σε αποθήκες
Τελικά στη χώρα αυτή όλα γίνονται μόνο στα χαρτιά «Είδαμε το καινούριο νηπιαγωγείο μόνο στα χαρτιά»
«Μας κοροϊδεύουν εδώ και έξι χρόνια»
«Κοιτάζουν να βολευτούν οι ίδιοι και για εμάς δεν τους νοιάζει»
«Δε μας δίνουν καμία σημασία»
«Έχουμε γίνει ένα μπαλάκι που το πετάνε από δω και από κει»
Όλα τα παραπάνω είναι φράσεις που ειπώθηκαν από τους αγανακτισμένους γονείς της Γενισέας για την άθλια κατάσταση τόσο του δημοτικού σχολείου όσο και του νηπιαγωγείου, μια κατάσταση την οποία αγωνίζονται εδώ και τουλάχιστον έξι χρόνια να την αλλάξουν αλλά το μόνο που μέχρι τώρα εισέπραξαν είναι υποσχέσεις.
Στο ίδιο σχολείο που φοίτησαν αυτοί που τώρα είναι 65 χρονών, στέλνουν και τα εγγόνια τους, τη στιγμή που όλοι στη χώρα αυτή μιλάνε για σύγχρονες υποδομές στην εκπαίδευση. Τοίχοι ετοιμόρροποι, αίθουσες άθλιες και τουαλέτες που κατασκευάστηκαν πριν από 70 χρόνια και δεν εξυπηρετούν τις ανάγκες των 128 μαθητών του δημοτικού σχολείου στη Γενισέα.
Οι γονείς με έγγραφά τους ενημέρωναν κατά καιρούς τη διεύθυνση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, κυρίως για την άθλια κατάσταση των τουαλετών, η διεύθυνση πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με τη σειρά της έστελνε ανάλογα ενημερωτικά έγγραφα στην περιφέρεια η οποία κι αυτή με τη σειρά της ενημέρωνε το υπουργείο. Μόνο που όπως φαίνεται τα έγγραφα αυτά χάθηκαν κατά τη διαδρομή ή βρίσκονται τσαλακωμένα σε κάποια συρτάρια, ενώ φυσικά η λύση δεν έχει δοθεί ακόμα.
Σε ακόμα χειρότερη κατάσταση είναι το νηπιαγωγείο του χωριού το οποίο είναι μόλις 40 τετραγωνικά και φιλοξενεί 41 παιδιά. Ούτε ένα τετραγωνικό δηλαδή στο κάθε παιδί δεν αναλογεί. Οι τοίχοι του έχουν υποστεί καθίζηση αφού το κτήριο παλιά ήταν αποθήκη, είναι κτισμένο πάνω σε βόθρο και φυσικά σε καμιά περίπτωση δεν πληροί τις προϋποθέσεις που πρέπει να έχει ένα σχολείο στην Ελλάδα του 2009.
Η υγρασία στους τοίχους είναι μόνιμο φαινόμενο ενώ τις ανάγκες των 41 παιδιών εξυπηρετούν οι μόλις δύο τουαλέτες του νηπιαγωγείου. Τα παιδιά δεν έχουν τη δυνατότητα όχι να παίξουν αλλά ούτε καν να κινηθούν με άνεση μέσα στο σχολείο ενώ πολλοί γονείς, ενώ θέλουν, εξαιτίας του χώρου δεν μπορούν να γράψουν τα παιδιά τους στο ολοήμερο. Φυσικά ακόμα και η εξαέρωση του χώρου είναι δύσκολη αφού θα πρέπει να ανοιχτούν τα παράθυρα και τα παιδιά να είναι μέσα. Ήδη πολλοί από τους γονείς που έχουν παιδιά στο δημοτικό ή στο νηπιαγωγείο παραπονιούνται ότι τα παιδιά τους υποφέρουν διαρκώς με κάποιο πρόβλημα υγείας. Από το 2003 οι γονείς, με έγγραφα και επισκέψεις τους στη νομαρχία και όπου αλλού πρέπει, ζητούν την επίλυση αυτών των προβλημάτων, ζητούν δηλαδή νέες και περισσότερες τουαλέτες στο δημοτικό σχολείο και ένα εντελώς νέο νηπιαγωγείο. Μάλιστα πριν από κάποια χρόνια έλαβαν έγγραφη ενημέρωση από τη νομαρχία Ξάνθης ότι εγκρίθηκε η ίδρυση νέου νηπιαγωγείου αλλά το νηπιαγωγείο αυτό φαίνεται ήταν τόσο μικρό που χώρεσε σε κάποιο από τα συρτάρια της ελληνικής γραφειοκρατίας.
Οι ίδιοι οι γονείς μας είπαν ότι δεν ξέρουν πλέον που να απευθυνθούν αφού, όπου κι αν πήγαν μέχρι σήμερα, όλοι δηλώνουν αναρμόδιοι να ασχοληθούν με το θέμα αυτό και τους έστελναν σε κάποιον άλλον. Πραγματικά μιλάμε για μια εικόνα ντροπής και όλα αυτά για ένα κτήριο που θα κοστίσει το πολύ όσο κοστίζουν τα αυτοκίνητα δύο βουλευτών. Κανένας από αυτούς τους κυρίους που κάθονται σε κάποια καρέκλα δεν έχει το δικαίωμα να ξαναμιλήσει για σύγχρονη εκπαίδευση, για πρόοδο, όσο τουλάχιστον θα αντικρίζουμε τέτοιες εικόνες ντροπής. Καμιά δικαιολογία δεν μπορεί να υπάρχει για ένα σχολείο που το ζητάνε εδώ και έξι χρόνια και ακόμα δεν έχει γίνει.
Ας στείλουν οι κύριοι αυτοί που ασχολούνται με θέματα παιδείας, σε ένα τέτοιο σχολείο τα παιδιά τους, αφού τους αρέσει η εικόνα αυτή. Δεν έχουν όμως το δικαίωμα να στέλνουν σ’ αυτά τα παιδιά των άλλων οικογενειών ενώ τα δικά τους είναι στα καλύτερα σχολεία. Ερωτηθείς για το θέμα αυτό ο δήμαρχος Νίκος Ζλάτκος, ο οποίος σε καμιά περίπτωση όπως ξεκαθάρισαν και οι γονείς, δεν είναι αρμόδιος για την κατασκευή μιας νέας σχολικής μονάδας, μας τόνισε ότι ο δήμος στο πλαίσιο που του επιτρέπει η ισχύουσα νομοθεσία, έκανε ό,τι μπορούσε, εξασφαλίζοντας περισσότερα χρήματα για το συγκεκριμένο σχολείο και φροντίζοντας στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς να γίνεται απολύμανση των χώρων του.
Ωστόσο η δικαιολογία πως το νηπιαγωγείο αυτό καθυστερεί να γίνει εξαιτίας της προκήρυξης των πρόωρων εκλογών, κατά τη γνώμη μας είναι εντελώς άστοχη. Υπενθυμίζουμε ότι το σχολείο αυτό το ζητάνε εδώ και έξι χρόνια και οι εκλογές προκηρύχθηκαν τον Σεπτέμβριο του 2009. Ακόμα και έτσι να είναι όμως, θα πρέπει κάποια στιγμή στη χώρα αυτή οι κυβερνόντες να αφήσουν τις απλές δικαιολογίες και να δώσουν έργο, αν δεν μπορούν να το κάνουν αυτό τότε είναι προτιμότερο να πάνε μια ώρα νωρίτερα στα σπίτια τους.

Σ. Καραχότζα
Τρίζουν καρέκλες
Η ανάδειξη του Σωκράτη Ξυνίδη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ σε συνδυασμό με το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλάζουν τα δεδομένα στο νομό Ξάνθης και κάνουν πολλούς να χάνουν το ύπνο τους.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει
Τον ύπνο τους έχασαν την Παρασκευή το βράδυ δήμαρχοι, νομάρχες και βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας με την πρόταση και κατόπιν την ανακοίνωση του νέου γραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ, Σωκράτη Ξυνίδη. Ενός νέου ανθρώπου που κατάφερε με την πρώτη φορά που έθεσε υποψηφιότητα να εκλεγεί βουλευτής και να ανέλθει στην υψηλότερη κλίμακα της κομματικής ιεραρχίας. Γεγονός που απεικονίζει το ρεύμα ανανέωσης που σαρώνει πλέον την ελληνική κοινωνία, τοπικά και κεντρικά.
Τι σημαίνει όμως η εκλογή Ξυνίδη για τον τόπο και κυρίως για τα πολιτικά πράγματα; Στόχος του νέου βουλευτή και γραμματέα του ΠΑΣΟΚ ο οποίος τέθηκε εδώ και χρόνια και έγινε εντονότερος κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας, είναι η τοπική αυτοδιοίκηση. Πρώτιστα ο δήμος Ξάνθης και δευτερευόντως η περιφέρεια. Και αναφέρω περιφέρεια γιατί όλα δείχνουν ότι οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με τη διοικητική μεταρρύθμιση που προωθεί το ΠΑΣΟΚ, δημιουργώντας νέους διευρυμένους δήμους και αιρετούς περιφερειάρχες που θα έχουν ρόλο κυβερνήτη. Όσο για τις νομαρχίες, αυτές θα λειτουργούν ως απλές διοικητικές μονάδες. Μία τομή για τα ελληνικά πράγματα, στο πρότυπα των προηγμένων χωρών οι οποίες εδώ και δεκαετίες λειτουργούν με κέντρο την περιφέρεια και όχι βασιζόμενες στην κατάτμηση της χώρας.
Αυτόματα λοιπόν τα πράγματα δυσκολεύουν και για το δήμο Ξάνθης και για τον υποψήφιο περιφερειάρχη, από πλευράς Νέας Δημοκρατίας, θέση για την οποία σύμφωνα με τα δημοσιογραφικά πηγαδάκια εξέφρασε ενδιαφέρον ο νυν νομάρχης Γιώργος Παυλίδης, με δεδομένο, πρώτα, το εκλογικό αποτέλεσμα. Γιατί όσο κι αν οι αιρετοί και οι κομματικοί παράγοντες προσπαθούν να «χρεώσουν» τη νίκη του ΠΑΣΟΚ στην ψήφο της μειονότητας, γνωρίζουν πολύ καλά πως αυτό στην πόλη της Ξάνθης κατάφερε να συγκεντρώσει το 51% ενώ υψηλά ποσοστά πέτυχε σε όλο το νομό αλλά ακόμη και σε επίπεδο περιφέρειας βάφοντας πράσινη ακόμη και τη Δράμα. Έτσι λοιπόν αν κανείς αναγνώσει σήμερα αυτά τα εκλογικά αποτελέσματα μπορεί εύκολα να συμπεράνει και την εικόνα που θα διαμορφωθεί στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση. Άλλωστε ο χρόνος που μεσολαβεί, ακόμη κι αν μετατεθούν στις αρχές του 2011 προκειμένου να ολοκληρωθεί ο Καποδίστριας 2, είναι πολύ λίγος για να αλλάξει το πολιτικό σκηνικό.
Στο δήμο Ξάνθης όμως έχουμε και ένα επιπλέον δεδομένο. Εδώ και χρόνια είναι γνωστό πως το ΠΑΣΟΚ όχι απλώς ήταν αποστασιοποιημένο από την εκλογική διαδικασία αλλά έτρωγε και τα ίδια τα παιδιά του αφού επέλεγε υποψηφίους τους οποίους άφηνε κατόπιν να παλεύουν μόνοι και κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας και στη μετέπειτα θητεία τους στο δημοτικό συμβούλιο. Κι αυτό γιατί κανείς δεν ήθελε ή δεν άφηνε την ανάδειξη ισχυρών στελεχών που ίσως αργότερα τάραζαν το κατεστημένο που είχε δημιουργηθεί. Έτσι μόνιμα το ΠΑΣΟΚ κινούνταν στα ποσοστά του 25% με αποδυναμωμένο τον κάθε υποψήφιο δήμαρχο ο οποίος στην πορεία εγκατέλειπε, και δικαίως, τον αγώνα. Τα παιχνίδια που παίζονταν ήταν γνωστά σχεδόν σε όλη την τοπική κοινωνία. Το ένα χέρι νίβει το άλλο. Αποτέλεσμα αυτού ήταν όχι μόνο να βρίσκεται μονίμως στην αντιπολίτευση αλλά να βοηθά στην άνδρωση φαινομένων παθογόνων μέσα στο δήμο, τα οποία εκφράστηκαν με συγκεκριμένα πρόσωπα.
Η κατάσταση αλλάζει με την κάθοδο του Χρήστου Πούλιου ο οποίος βέβαια δεν καταφέρνει να καταλάβει την πλειοψηφία, δημιουργεί όμως ένα ισχυρό ρεύμα. Και το κυριότερο, για πρώτη φορά γίνεται αντιληπτό ότι ο δήμος δεν κερδίζεται με την πρώτη αλλά με συστηματική δουλειά και ισχυρή αντιπολίτευση η οποία αναδεικνύει τα προβλήματα που κατατρώνε ένα σύστημα που έχει εδραιωθεί εδώ και χρόνια και μοιάζει να στέκεται πλέον μετά βίας στα πόδια του. Έρχονται στο φως της δημοσιότητας πρακτικές και λειτουργίες που αποδεικνύουν ότι η δημοκρατική λειτουργία έχει μετατραπεί σε βιλαέτι ορισμένων οι οποίοι αντιμετωπίζουν την τοπική αυτοδιοίκηση ως εύκολο μέσο επέκτασης των επιχειρηματικών τους δραστηριοτήτων και λειτουργούν ανάλογα. Έτσι αρχίζει να διαμορφώνεται ένα νέο περιβάλλον καθώς οι πολίτες για πρώτη φορά βλέπουν μια δυναμική αντιπολίτευση η οποία δεν υποθάλπτει τα όσα τόσα χρόνια διαδραματίζονται. Δημιουργείται ένα αίσθημα αισιοδοξίας, ένα αίσθημα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει και τοπικά σπάζοντας το κατεστημένο χρόνων.
Αυτό το αίσθημα έρχεται παραμονές εκλογών να εδραιώσει ακόμη περισσότερο ο Σωκράτης Ξυνίδης ο οποίος βάζει ως στόχο του την ανατροπή στο δήμο Ξάνθης. Είναι η πρώτη φορά που το ΠΑΣΟΚ κάνει λόγο ανοιχτά για την αλλαγή πολιτικής στην τοπική αυτοδιοίκηση την οποία έως σήμερα είχε στο απυρόβλητο. Η νέα ορμή του υποψήφιου βουλευτή, η πορεία του στη νομαρχιακή επιτροπή την οποία καταφέρνει να βγάλει από το τέλμα που είχε πέσει τα τελευταία χρόνια, η αλλαγή του κλίματος στο νομό Ξάνθης για το τότε κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όπου συνέβαλε στο μέγιστο, είναι που δημιουργούν έναν αέρα νίκης στις βουλευτικές εκλογές για τον ίδιο και το ΠΑΣΟΚ αλλά κυρίως μια αλλαγή στάσης του εκλογικού σώματος το οποίο τώρα βλέπει ότι η επιλογή του στο πρόσωπο του Σωκράτη Ξυνίδη δεν περιορίζεται μόνο στο εθνικό κοινοβούλιο αλλά διατρέχει και την τοπική αυτοδιοίκηση στην οποία επιζητεί ίσως περισσότερο την αλλαγή. Ο Σωκράτης Ξυνίδης εκλέγεται βουλευτής, αναδεικνύεται γραμματέας του Εθνικού Συμβουλίου και ο αέρας της ανατροπής στο δήμο Ξάνθης έχει αρχίσει ήδη να πνέει, δυνατός όσο ποτέ, στο εκλογικό σώμα. Γεγονός που αντιλήφθηκε ήδη από τη βραδιά των εκλογών η πλειοψηφούσα δημοτική παράταξη και το οποίο επιβεβαιώθηκε με ακόμη μεγαλύτερη έμφαση με την ανάδειξή του στο κορυφαίο αξίωμα του ΠΑΣΟΚ. Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει.



Μ.ΚΩΣΤΟΓΟΥ
Ιατροκοινωνικό Κέντρο Δροσερού: Δράσεις και υπηρεσίες με στόχο την κοινωνική ενσωμάτωση
Ενταγμένο στο Ολοκληρωμένο Πρόγραμμα Δράσης για την κοινωνική ένταξη των τσιγγάνων, το Ιατροκοινωνικό Κέντρο Δροσερού, προσφέρει καθημερινά εδώ και τέσσερα χρόνια σε εκατοντάδες συμπολίτες τσιγγάνους, πρωτοβάθμια ιατρική φροντίδα και συμβουλευτικές υπηρεσίες.
Το Ιατροκοινωνικό Κέντρο Δροσερού λειτουργεί από το Δεκέμβριο του 2005, ενταγμένο στα πλαίσια του Ολοκληρωμένου Προγράμματος Δράσης για την κοινωνική ένταξη των Ελλήνων τσιγγάνων, που ως στόχο έχει να μικρύνουν οι κοινωνικές ανισότητες, να προαχθεί η κοινωνική δικαιοσύνη και να επιτευχθεί η κοινωνική ένταξη των Ελλήνων τσιγγάνων.
Μαζί με αυτό αλλά 33 ιατροκοινωνικά κέντρα σε όλη την Ελλάδα υλοποιούν στην ουσία το Εθνικό Επιχειρησιακό Σχέδιο για την κοινωνική ενσωμάτωση των πληθυσμιακών ομάδων με πολιτισμικές ιδιαιτερότητες.
Ο ρόλος του ιατροκοινωνικού κέντρου είναι κυρίως παραπεμπτικός, συμβουλευτικός και διαμεσολαβητικός. Στην ουσία είναι μια λειτουργία δομής για την προώθηση της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και την κοινωνική προστασία των τσιγγάνων της περιοχής, η οποία τους παρέχει υπηρεσίες ιατροκοινωνικής μέριμνας όπως παροχή πρωτοβάθμιας ιατρικής φροντίδας, ενημέρωση και ευαισθητοποίηση σε θέματα δημόσιας υγείας και άλλα.
Με τη δράση αυτή στόχος είναι να καλυφθούν οι ανάγκες προετοιμασίας του τσιγγάνικου πληθυσμού για την ένταξή τους στον αστικό κοινωνικό ιστό, μέσω της παροχής υποστηρικτικών υπηρεσιών, ώστε να αποφευχθεί, μακροπρόθεσμα, η γκετοποίηση των περιοχών όπου κατοικούν.
Ειδικότερα, στόχοι των ιατροκοινωνικών κέντρων είναι η καταγραφή της ομάδας στόχου και των ιδιαιτεροτήτων της, η καταγραφή των αναγκών και των υγειονομικών και κοινωνικών προβλημάτων τους, η ενημέρωσή τους για θέματα δημόσιας υγείας, η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών για την ένταξη της οικογένειας στην κοινωνία και η εξοικείωσή τους με τα καινούργια δεδομένα στέγασης και φροντίδας του περιβάλλοντος χώρου.
Το Ιατροκοινωνικό Κέντρο Δροσερού στελεχώνεται από 2 κοινωνικούς λειτουργούς, έναν ψυχολόγο, έναν παιδίατρο, δύο νοσηλεύτριες και το διαμεσολαβητή του κέντρου που είναι κάτοικος του οικισμού. Το προσωπικό παρά το ότι δουλεύει κάτω από άσχημες συνθήκες κατάφερε να παράγει έργο και να αναγνωριστεί η προσπάθειά του ως μια σημαντική για την περιοχή δράση, που η συνέχισή της επιτάσσεται και μετά το πέρας του Ολοκληρωμένου Προγράμματος Δράσης καθώς υπάρχει ανάγκη κοινωνική, υγειονομική αλλά και οικονομική για αυτές τις περιοχές.
Οι δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι του Κέντρου ήταν πολλές, όμως με την συνεχή προσπάθεια του προσωπικού ξεπεράστηκαν όλα τα εμπόδια.
Μεγάλο στοίχημα για την σωστή λειτουργία του Κέντρου ήταν να μπορέσει το προσωπικό να κερδίσει την εμπιστοσύνη μιας δύσπιστης κοινωνικής ομάδας που αντιμετωπίζεται από πολλούς με άσχημο τρόπο. Το στοίχημα το κέρδισαν και έτσι μέσα στα 4 χρόνια λειτουργίας του έχουν εξυπηρετηθεί πάνω από 17.000 κάτοικοι.
Σε αντίθεση με κάποια κέντρα της υπόλοιπης Ελλάδας, το Ιατροκοινωνικό Κέντρο Δροσερού, δούλεψε και παρήγαγε έργο που αναγνωρίζεται και φαίνεται στην πόλη της Ξάνθης.
Χαρακτηριστικό είναι πως η εμβολιαστική κάλυψη της περιοχής του Δροσερού, από εκεί που ήταν κάτω από 10%, σήμερα ανέρχεται σε πάνω από 85%. Γεγονός που σημαίνει πως στο Δροσερό πάνω από το 85% των παιδιών είναι καλυμμένα από εμβολιασμούς, κάτι που δε θα μπορούσε να ελπίζει ο πιο αισιόδοξος πριν από τέσσερα χρόνια και που συμβάλει στην υγεία όλης της πόλης. Το κέντρο Δροσερού έχει εμβολιάσει αριθμό παιδιών μεγαλύτερο από όσο τα 18 υπόλοιπα εν λειτουργία κέντρα μαζί.
Η δράση αυτή κρίνεται ιδιαίτερα αποδοτική από την τοπική κοινωνία κάτι που φαίνεται και από την ανταπόκριση των κατοίκων του Δροσερού και η συνέχιση της λειτουργίας της κρίνεται αναγκαία.