Άλλοι τα έφαγαν και άλλοι καλούνται να κάνουν τις θυσίες
Κάθε άλλο παρά ευχαριστημένοι θα πρέπει να αισθάνονται οι σχεδόν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που στις 29 Νοεμβρίου έσπευσαν να εκλέξουν το νέο αρχηγό της παράταξης, με την ελπίδα ότι η τραγωδία της 4ης Οκτωβρίου θα ξεπεραστεί σύντομα και το κόμμα θα αποκτήσει και πάλι τη δυναμική εκείνη που το οδήγησε για 5,5 χρόνια στην εξουσία. Ωστόσο για την ώρα μόνο για ανάκτηση δυνάμεων δεν μπορεί να μιλήσει κανείς αφού η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δε φαίνεται να έχει αλλάξει και πολύ.Θεωρητικά θα μπορούσε κανείς να πει πως είναι ακόμα πολύ νωρίς για αποδοθούν ευθύνες στην κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου για λάθη και αδυναμίες, στην προκειμένη όμως περίπτωση ισχύει η παροιμία που λέει πως η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται και, για την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα σύννεφα φάνηκαν ακόμα από το πρωί. Ήδη είναι διάχυτη σε όλους η αίσθηση ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν είχε κανέναν προγραμματισμό και δεν ήξερε τι ακριβώς παραλαμβάνει, παρόλο που τότε όλοι έλεγαν πως ξέρουν τι τους περιμένει και πως επίσης έχουν τον τρόπο να βρουν χρήματα.
Ήδη η πρώτη απαίτηση υπόσχεσης είναι μπροστά μας και έχει να κάνει με τους αγρότες. Όταν η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας έδινε 500 εκατομμύρια ευρώ, ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου είχε χαρακτηρίσει το ποσό αυτό ως ψίχουλα και είχε υποσχεθεί να δώσει τα διπλάσια και τώρα απλά λέει πως δεν υπάρχουν χρήματα, κατά τα άλλα όμως προεκλογικά ήξερε τον τρόπο για να γεμίσει τα κρατικά ταμεία.
Θυμίζουμε επίσης πως προεκλογικά έλεγαν πως δε θα επιβληθεί κανένας νέος φόρος, όχι ότι το πιστέψαμε, αλλά και εδώ μιλάμε για μια υπόσχεση που, όπως τόσες άλλες, δεν τηρήθηκε. Είχε υποσχεθεί ακόμα πως θα υπάρξουν αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις στα επίπεδα του πληθωρισμού, αντί αυτού όμως βλέπουμε να ανακοινώνονται περικοπές και φυσικά η λέξη αύξηση μοιάζει με ανέκδοτο.
Επειδή ορισμένοι κάνουν λόγο για μια κυβέρνηση αποφασισμένη να βάλει τέλος στην αυθαιρεσία, την ασυδοσία και την ανευθυνότητα του δημοσίου, θέλω να τους θυμίσω πως μιλάμε για την ίδια κυβέρνηση που προκειμένου να υπακούσει στις εντολές των Βρυξελλών, αναμένεται από τη μια να ανακοινώσει άμεσα μέτρα που σκληρότερα τους δεν υπήρξαν καθ’ όλη την περίοδο της μεταπολίτευσης αλλά από την άλλη ούτε καν το σκέφτεται να αγγίξει τους 16 μισθούς των βουλευτών ούτε όμως και το μόλις 10% με το οποίο φορολογείται ο έτσι κι αλλιώς υπέρογκος μισθός τους.
Κατά τα άλλα υποτίθεται πως όλοι θα βάλουμε το δικό μας λιθαράκι προκειμένου να επιτευχθεί ο κοινός μας στόχος που δεν είναι άλλος από την έξοδο από την πρωτόγνωρη αυτή οικονομική κρίση. Πως άραγε θα βγούμε από αυτή όταν υπάρχει η σκέψη να κοπεί ο 13ος μισθός των εργαζομένων αλλά να μην περικοπεί ούτε ένα ευρώ από τους 16 μισθούς των βουλευτών; Αυτό στα απλά ελληνικά δε σημαίνει πως το μάρμαρο θα το πληρώσει και πάλι ο απλός λαός; Αλήθεια, ο απλός λαός είναι εκείνος που ευθύνεται για τα τεράστια ελλείμματα που υπάρχουν πλέον σε κάθε δημόσιο φορέα; Γιατί λοιπόν ζητάνε θυσίες από εκείνους που δε φταίνε σε τίποτα ενώ οι ίδιοι δε λένε όχι να χαρίσουν κάτι στη χώρα αλλά να της επιστρέψουν λίγα από αυτά που φάγανε;
Κι όμως, παρά την ξεκάθαρη αδυναμία του ΠΑΣΟΚ να δώσει λύσεις σε μια πολύ σημαντική για τη χώρα περίοδο, το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας φαίνεται ακόμα πιο αδύναμο και φυσικά χωρίς προοπτικές εξουσίας. Συμφωνούμε όλοι πως μια σωστή αντιπολίτευση δεν είναι το ΟΧΙ σε όλα, αλλά η συναίνεση στα σωστά και η απόρριψη των αρνητικών. Για την ώρα πάντως από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης δε βλέπουμε ούτε συναίνεση αλλά ούτε άρνηση, απλά υπάρχει μια πολύ ενοχλητική για τους ψηφοφόρους της παράταξης σιωπή, τουλάχιστον σε συλλογικό επίπεδο.
Αυτό το λέω διότι ένα πάγιο χαρακτηριστικό της παράταξης αυτής είναι οι εντελώς ασυντόνιστες και φυσικά εκτός κομματικής γραμμής φωνές οι οποίες απλά διχάζουν το κοινό και δεν αποτελούν επίσημη θέση του κόμματος. Αυτό ήταν κάτι που ο Κώστας Καραμανλής δε μπόρεσε να ελέγξει ποτέ αλλά όπως φαίνεται ούτε και ο τωρινός αρχηγός της παράταξης μπορεί να το κάνει.
Καταρχήν το πρώτο πράγμα που περίμενε ο απλός ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας ήταν η αλλαγή προσώπων, δεν είναι λίγες οι φορές που στελέχη της παράταξης έκαναν λόγο για απατεώνες και λαμόγια που βλάπτουν την παράταξη. Ε λοιπόν αυτά τα λαμόγια εξακολουθούν να είναι στην πρώτη γραμμή του κόμματος, είτε μιλάμε σε κεντρικό επίπεδο είτε σε επίπεδο νομών.
Πως άραγε είναι δυνατό να αλλάξει η εικόνα ενός κόμματος όταν το μόνο που αλλάζει σ’ αυτό είναι ο αρχηγός του; Πως είναι δυνατό αυτοί που φέρουν ένα μεγάλο μέρος ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση της χώρας μας να εξακολουθούν να βρίσκονται στο προσκήνιο; Αυτά δε τα βλέπει, δεν τα καταλαβαίνει ο κύριος Σαμαράς; Δεν αισθάνεται την ανάγκη να αλλάξει έστω κάτι ελάχιστο ώστε να δώσει το μήνυμα ότι στόχος του δεν ήταν απλά να γίνει αρχηγός κόμματος αλλά να ξαναδώσει στη Νέα Δημοκρατία αυτό που επί Κώστα Καραμανλή έχασε, δηλαδή την εμπιστοσύνη του ελληνικού λαού;
Δε ξέρει πως μόνο αν βρει το θάρρος να τα βάλει ανοιχτά με τα κατεστημένα του κόμματος θα αποδείξει ότι μπορεί να τα βάλει και με τα κατεστημένα του κράτους; Γιατί επιμένει να κρατάει στις πρώτες γραμμές, τόσο στα κεντρικά του κόμματος όσο και στις κατά τόπους νομαρχιακές επιτροπές, τα ίδια αυτά στελέχη που έφεραν το -10; Τι περιμένει δηλαδή, μήπως το -10 να γίνει -20; Ας μην ξεχνάμε ότι σε λίγους μήνες έχουμε τις δημοτικές εκλογές και εκεί θα φανούν με τον πλέον καθαρό τρόπο όλα αυτά που λέω.
Αν τώρα που το ΠΑΣΟΚ δε ξέρει που πατάει, δε μπορεί να αποδείξει ότι είναι ικανός να διαχειριστεί τα προβλήματα του κράτους, πότε θα μπορεί να το κάνει; Όταν το ΠΑΣΟΚ πάρει τα άνω του; Τότε δυστυχώς θα είναι πολύ αργά για οποιαδήποτε κίνηση, οι μηχανές της παράταξης πρέπει να ανάψουν τώρα, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για να μπει το μαχαίρι στο κόκαλο και να πάνε σπίτια τους όλοι όσοι πλήγωσαν, πρόδωσαν και κατέστρεψαν το κόμμα. Εκτός κι αν πράγματι το μόνο που ενδιέφερε τον Αντώνη Σαμαρά ήταν να γίνε αρχηγός μιας παράταξης και όχι να βοηθήσει την πατρίδα του. Αν πάλι δεν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε απλά πρέπει να καταλάβει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα πως έτσι όχι μόνο την χώρα δε βοηθάει αλλά ούτε καν τον εαυτό του.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου