Μεγάλη δύναμη η Ελλάδα στην παραγωγή μελιού αλλά λίγα γίνονται για τη στήριξη της μελισσοκομίαςΗ ιστορία του μελιού ξεκινά από τους αρχαίους χρόνους, όταν κατείχε ξεχωριστή θέση. Αντιμετωπιζόταν σαν φυσικό και υγιεινό προϊόν, απαραίτητο στοιχείο της διατροφής και αποτελούσε αναπόσπαστο κομμάτι των γευμάτων ακόμη από την αρχαιότητα. Μάλιστα λόγο των ευεργετικών του ιδιοτήτων, ο Ιπποκράτης το θεωρούσε παράγοντα υγείας και μακροζωίας.
Στη σύγχρονη εποχή, η επιστήμη έρχεται να επιβεβαιώσει τις αρχαίες δοξασίες του μελιού, αφού η ανάλυσή του δείχνει ότι περιέχει υδατάνθρακες, οργανικά οξέα, πρωτεΐνες και αμινοξέα, μεταλλικά στοιχεία, ένζυμα, βιταμίνες και άλλα.
Βιοκαταλυτική δύναμη λοιπόν το μέλι, με τα 180 περίπου συστατικά του, προσφέρει στο σώμα όλες εκείνες τις ουσίες που χρειάζεται για το μεταβολισμό των σακχάρων και τη μετατροπή τους σε ενέργεια.
Λίγοι όμως θα χαιρόντουσαν το «θησαυρό» αυτό, αν δεν υπήρχε η μελισσοκομία που φέρνει το μέλι στο τραπέζι όλων μας.
Η μελισσοκομία έχει αρκετά παλιά παράδοση, αφού ξεκίνησε από τα αρχαία ακόμη χρόνια. Πλέον, οι παλιές πρωτόγονες κυψέλες έχουν αντικατασταθεί με νέες, πολύ πιο πρακτικές και αποδοτικές.
Η ελληνική μελισσοκομία έχει εξελιχθεί πολύ στο πέρασμα των χρόνων και μάλιστα σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων για το 2008, στον κλάδο της μελισσοκομίας απασχολούνται περί τους 23.000 μελισσοκόμοι, οι οποίοι κατέχουν περί τις 1.380.000 κυψέλες. Η χώρα μας είναι δεύτερη στην Ε.Ε. μετά την Ισπανία, από απόψεως μελισσοσμηνών και παράγει κατά μέσο όρο 14.000 τόνους μέλι ετησίως, με την εγχώρια παραγωγή να καλύπτει περίπου το 90% της κατανάλωσης. Γενικά πάντως, είτε ως αποκλειστική είτε ως δεύτερη απασχόληση, η μελισσοκομία είναι ένας κλάδος της αγροτικής οικονομίας που συμβάλλει σημαντικά στο εισόδημα των γεωργικών και μη οικογενειών.
Η ενασχόληση με τη μελισσοκομία απαιτεί μεγάλη προσπάθεια, χρόνο και πολύ μεράκι. Μεγάλη σημασία για την επιτυχία μιας μελισσοκομικής επιχείρησης έχει η περιοχή όπου είναι εγκατεστημένη. Ιδανική θεωρείται η περιοχή με άφθονη και συνεχή ανθοφορία την άνοιξη, ώστε να αναπτυχθεί κανονικά ο γόνος, άφθονη ανθοφορία το καλοκαίρι εκλεκτών μελισσοκομικών φυτών, ώστε να εξασφαλιστεί πλούσια σοδειά άριστου μελιού και καλή ανθοφορία το φθινόπωρο, ώστε να ανανεωθεί ο πληθυσμός των σμηνών και να αποταμιευθεί αρκετή τροφή για τους χειμερινούς μήνες. Ουσιαστικά είναι λίγα τα βασικά φυτά νεκταροέκκρισης ή μελιτωμάτων που καθορίζουν τις ποιοτικές κατηγορίες του μελιού που θα τρυγήσει ο μελισσοκόμος.
Στις μέρες μας δε νοείται επαγγελματική αλλά ακόμα και ερασιτεχνική μελισσοκομία χωρίς αναγκαστικό κυνήγι των ανθοφοριών, δηλαδή χωρίς μεταφορές.
«Ο σωστός μελισσοκόμος πρέπει να κυνηγά όλες τις ανθοφορίες. Στόχος του είναι να φτιάξει ένα πολύ μεγάλο μελίσσι, με μεγάλο πληθυσμό μελισσών, έτσι ώστε να μπορεί να εκμεταλλευτεί όλες τις ανθοφορίες. Όσες περισσότερες ανθοφορίες εκμεταλλευτεί τόσο καλύτερης ποιότητας θα είναι το μέλι του» εξηγεί ο κ. Πεχλιβάνης Άγγελος, μελισσοκόμος.
Κατά τη διάρκεια του χειμώνα οι μελισσοκόμοι πρέπει να βρουν ένα μέρος προσήλιο και με όσο το δυνατό υψηλότερες θερμοκρασίες για να «ξεχειμωνιάσει» το μελίσσι για τους μήνες Νοέμβριο, Δεκέμβριο και Ιανουάριο, κατά τη διάρκεια των οποίων δεν υπάρχει καμία μελισσοκομική δραστηριότητα. Μάλιστα αυτή την εποχή τα μελίσσια θα έπρεπε να είναι εντελώς αδρανή όμως, λόγω των υψηλών για την εποχή θερμοκρασιών, οι μέλισσες πετούν ακόμη ψάχνοντας λουλούδια!
Στο ερώτημα αν αξίζει κάποιος νέος να ασχοληθεί με την μελισσοκομία ως επάγγελμα, ο ίδιος απαντά πως αυτό είναι κάτι πολύπλοκο. «Πρέπει να έχει πολλές γνώσεις γύρω από τη μελισσοκομία. Εγώ έχω 250 μελίσσια και ασχολούμαι 20 χρόνια, αλλά ακόμη νομίζω ότι ξέρω το 50% γύρω από αυτήν. Από εκεί και πέρα χρειάζεται ένας ειδικός εξοπλισμός. Χρειάζονται ψυκτικοί θάλαμοι, αποθηκευτικοί χώροι, μεταφορικά μέσα και βέβαια πολύ μεγάλη διάθεση για αυτό που κάνεις. Αν κάποιος έχει όρεξη και πιστεύει σε αυτό που κάνει, πλούσιος δεν πρόκειται να γίνει αλλά και νηστικός δεν πρόκειται να μείνει.»
Η μελισσοκομία στην Ελλάδα αποτελεί ένα σημαντικό κλάδο της πρωτογενούς παραγωγής και οι κυψέλες που είναι διασκορπισμένες σε κάθε γωνιά της ελληνικής υπαίθρου αποτελούν οικεία εικόνα κάθε Έλληνα. Η στήριξη όμως από την πολιτεία θεωρείται και πάλι αναγκαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου