Για πολλά χρόνια, κυρίως στη δεκαετία του 70 και του 80, μάγευε με την απόδοσή του στους αγωνιστικούς χώρους τους φιλάθλους, φορώντας κυρίως τη φανέλα του ΑΡΗ και του ΠΑΟΚ, ξεχώριζε για το ταλέντο και το πάθος του και μαζί με τον Γιάννη Ιωαννίδη, αποτέλεσαν το αχτύπητο δίδυμο της ομάδας μπάσκετ του ΑΡΗ. Το μπάσκετ για εκείνον ήταν τρόπος ζωής και γι’ αυτό δε σταμάτησε να το υπηρετεί και από τη θέση του προπονητή. Για 18 συνεχή έτη στην Α1, πέρασε από τους πάγκους πολλών ομάδων και οι επιτυχίες του κάθε άλλο παρά λίγες ήταν. Αγωνίστηκε στην Αναγέννηση Θεσσαλονίκης, στον Άρη και στον ΠΑΟΚ. Αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος το 1979 με τον Άρη. Με την Εθνική Εφήβων κατέκτησε το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωμπάσκετ Εφήβων το 1970 και με την Εθνική Ανδρών συμμετείχε στο Ευρωμπάσκετ του 1983. Στη συνέχεια ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες προπονητές και ο μοναδικός που έχει κατακτήσει 2 ευρωπαϊκά τρόπαια. Το 1995 κατέκτησε το κύπελλο Ελλάδος με τον ΠΑΟΚ. Ο πρώτος ευρωπαϊκός του τίτλος ήρθε το 2001 όταν ήταν προπονητής του Αμαρουσίου και κατέκτησε το κύπελλο Σαπόρτα. Το 2003 στέφτηκε κυπελλούχος Ευρώπης καθοδηγώντας την ομάδα του Άρη. Ως προπονητής πέρασε από τις παρακάτω ομάδες:1993 - 1995 ΑΕ Λάρισα, 1995 - 1996 ΠΑΟΚ, 1996 - 1997 Απόλλων Πατρών, 1997 - 1998 Ηρακλής, 1998 - 1999 Ηράκλειο, 1999 - 2001 Μαρούσι, 2001 - 2002 ΠΑΟΚ, 2002 - 2004 Άρης, 2004 - 2006 Ολύμπια Λάρισα, 2006 - 2007 ΑΕΚ - ΠΑΟΚ, 2007 - 2008 Κολοσσός Ρόδου.
Κύριε Αλεξανδρή, μετά τον άθλο της εθνικής μας ομάδας το 1987 όπου κατέκτησε τον ευρωπαϊκό τίτλο αλλά και τη μετέπειτα εκπληκτική σε Ελλάδα και Ευρώπη πορεία των ΑΡΗ και ΠΑΟΚ οι οποίοι υπήρξαν για πολλά χρόνια οι κυρίαρχοι του ελληνικού πρωταθλήματος, το μπάσκετ μπήκε στο σπίτι του κάθε Έλληνα, όλοι, μικροί και μεγάλοι, άρχισαν να ασχολούνται με το άθλημα αυτό. Σήμερα εξακολουθεί να υπάρχει το ενδιαφέρον αυτό ή έχει απομακρυνθεί ο Έλληνας από το μπάσκετ;
Εμείς έχουμε ένα φανατικό κοινό το οποίο μας παρακολουθεί και μας ακολουθεί όλα αυτά τα χρόνια, φυσικά το ενδιαφέρον του κόσμου δεν είναι το ίδιοι όπως τα προηγούμενα χρόνια και σε αυτό έχει συντελέσει κυρίως η πολιτική που γίνεται από την πολιτεία γιατί για λόγους ευνόητους, κυρίως λόγο στοιχήματος, υπάρχει μια υπέρμετρη προβολή του ποδοσφαίρου έναντι όλων των άλλων αθλημάτων. Αυτό όμως δεν εμποδίζει το μπάσκετ να έχει διαχρονικές επιτυχίες και να συνεχίζει μέχρι και τώρα που μιλάμε, να κάνει τον Έλληνα φίλαθλο υπερήφανο και μάλιστα χαίρομαι γιατί ψηφίστηκε και ομάδα του μπάσκετ πρώτη τη φετινή χρονιά, ο Παναθηναϊκός που κατέκτησε το ευρωπαϊκό κύπελλο.
Οι εθνικές μας ομάδες νέων και ανδρών βγήκανε πρώτες στην Ευρώπη, η εθνική εφήβων βγήκε δεύτερη στον κόσμο, πρόκειται για μια τρομακτική επιτυχία, κυρίως αν αναλογιστούμε τον πληθυσμό που έχει η Ελλάδα έναντι των υπολοίπων χωρών. Νομίζω ότι αυτή η επιτυχία θα έχει και συνέχεια γιατί υπάρχουν πολλά παιδιά που ασχολούνται με το μπάσκετ και είναι ικανά να ξαναφέρουν την Ελλάδα στο δρόμο των επιτυχιών.
Μιλήσατε για τις εθνικές μας ομάδες και τις επιτυχίες που μας έχουν χαρίσει, από την άλλη υπάρχουν πολλοί Έλληνες παίκτες που αδικούνται με την έλευση τόσων ξένων παικτών αμφιβόλου ποιότητας τις περισσότερες φορές, γιατί ξέρουμε πως μόνο οι μεγάλες ομάδες της χώρας μας έχουν τη δυνατότητα να φέρνουν μεγάλους ξένους παίκτες. Μήπως τελικά θα έπρεπε να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες μέσα στους αγωνιστικούς χώρους;
Έχετε απόλυτο δίκαιο σε αυτό που λέτε, δεν μπορούμε όμως να αλλάξουμε τη νομοθεσία, από τη στιγμή που ο Μπόσμαν κέρδισε το δικαστήριο άλλαξε όλος ο αθλητικός χάρτης της Ευρώπης για να μην πω του κόσμου. Στη χώρα μας όμως το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται σε μια ομάδα να χρησιμοποιεί πάνω από έξι ξένους παίκτες, δίνει τη δυνατότητα σε πολλά ελληνόπουλα να εξελιχτούν και να αποτελέσουν βασικές μονάδες στις ομάδες τους σε σχέση με το ποδόσφαιρο όπου θα έλεγα βλέπουμε το πολύ απογοητευτικό θέαμα ομάδες ποδοσφαίρου να αγωνίζονται με εντεκάδες ολόκληρες ξένων παικτών και παρόλα αυτά, ο κόσμος να πηγαίνει για τους ενθαρρύνει και να τους συμπαρασταθεί.
Βλέπουμε, όμως, κύριε Αλεξανδρή πολλές φορές σε ματς ελληνικών ομάδων είτε σε ευρωπαϊκές είτε σε εγχώριες διοργανώσεις, Έλληνες παίκτες να είναι εκείνοι που βγάζουν το φίδι από την τρύπα και χαρίζουν με την απόδοση τους νίκες στις ομάδες τους. Το γεγονός αυτό και πέραν των νομοθεσιών που ισχύουν, δε θα έπρεπε να είναι για τους προπονητές και τους παράγοντες των ομάδων ένα κίνητρο για να δώσουν περισσότερες ευκαιρίες στους Έλληνες παίκτες;
Μιλάτε σε έναν προπονητή που την περυσινή σεζόν έκανε στη Λάρισα ομάδα με 13 ελληνόπουλα, κυρίως νέα παιδιά και δύο μόνο ξένους καλαθοσφαιριστές, υπάρχουν αυτές οι ευαισθησίες αλλά δε θα πρέπει να ξεχνάτε ότι τα μεγάλα σωματεία που παλεύουν για να κερδίσουν πρωταθλήματα και ευρωπαϊκούς τίτλους, δεν έχουν την ίδια αυτή ευαισθησία με εμένα ή και με άλλους προπονητές. Οφείλω όμως να ομολογήσω, όπως πολύ σωστά είπατε και εσείς, ότι τα ελληνόπουλα αυτά που αξίζουν και είναι σε θέση να κάνουν μια μεγάλη καριέρα, και χρόνο παίρνουν και ευκαιρίες και τα σωματεία τους δικαιώνονται και οι ίδιοι και κυρίως οι εθνικές μας ομάδες.
Κύριε Αλεξανδρή βλέπουμε πως όσο περνάνε τα χρόνια τόσο λιγότερα είναι τα φαινόμενα βίας στα γήπεδα του μπάσκετ, τι είναι αυτό που έχει συντελέσει στην ευχάριστη αυτή εξέλιξη;
Το επίπεδο των φιλάθλων που παρακολουθούν τα παιχνίδια του μπάσκετ είναι θα έλεγα αρκετά υψηλό, είναι άνθρωποι μορφωμένοι και κοινωνικά καταξιωμένοι χωρίς να θέλω να υποτιμήσω το φίλαθλο κοινό του ποδοσφαίρου. Εμείς ποτέ δεν είχαμε ακραία φαινόμενα συμπεριφοράς και όπου σημειωνόταν βία στα γήπεδα του μπάσκετ, προερχόταν κυρίως από φιλάθλους του ποδοσφαίρου οι οποίοι βέβαια έρχονταν να υποστηρίξουν και την ομάδα τους στο μπάσκετ. Αυτούς θέλουμε να τους απομακρύνουμε και βολεύει το γεγονός ότι τα γήπεδά μας είναι πιο μικρά και κατά συνέπεια μπορεί να γίνεται ένας καλύτερος και πιο εμπεριστατωμένος έλεγχος στον κόσμο που εισέρχεται σ’ αυτά. Δε θέλουμε ακραίες συμπεριφορές κι αν δείτε τους αθλητές κυρίως του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού οι οποίοι και κόσμο πολύ έχουν και είναι οι βασικοί διεκδικητές των πρωταθλημάτων, μπαίνουν και βγαίνουν από το γήπεδο αγκαλιασμένοι και είναι κι αυτό ένα σημείο αναφοράς προς τον κόσμο, ότι δηλαδή εμείς δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα, ένα απλό παιχνίδι είναι.
Για την ώρα κύριε Αλεξανδρή δεν είστε σε καμιά ομάδα προπονητής, υποθέτω ότι κάνετε μια προσωρινή παύση. Το μέλλον σας;
Δεν μπορεί κανείς να κάνει προβλέψεις για το μέλλον του, σίγουρα μετά από 18 χρόνια συνεχούς παρουσίας στην Α1 σαν προπονητής, χρειαζόμουν λίγη ξεκούραση. Για να πω την αλήθεια όμως το παράκανα, έχω να δουλέψω από τον Μάρτιο, είναι αρκετός χρόνος για μένα και μάλιστα θα έλεγα ότι αυτή τη στιγμή κάθομαι σε ανάμενα κάρβουνα. Υπάρχει όμως προοπτική, κοιτάω και στο εξωτερικό απ’ όπου είχα κάποιες προτάσεις αλλά και από τη ντόπια αγορά κάτι θα γίνει.
Υποθέτω κύριε Αλεξανδρή ότι για έναν άνθρωπο ο οποίος μεγαλούργησε ως παίκτης στους αγωνιστικούς χώρους, κυρίως με τη φανέλα του ΑΡΗ και αργότερα είχε τεράστιες επιτυχίες και ως προπονητής, δε λείπουν οι προτάσεις;
Όντως έτσι είναι, πρέπει όμως να έχεις υπομονή για να επιλέξεις αυτή που σου ταιριάζει γιατί προτάσεις σε όλους γίνονται, κι εγώ είχα κάποιες αλά δεν τις αποδέχτηκα. Θεωρώ ότι μετά από μια τέτοια καριέρα έχω το δικαίωμα της επιλογής, θέλω να πάω κάπου που να ταιριάζω με τους ανθρώπους που διοικούν.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου