Πέμπτη 15 Οκτωβρίου 2009

Καλή μας χειμωνιάτικη εβδομάδα. Τέλος οι ηλιόλουστες βόλτες και τα ελαφριά ρούχα. Ο καιρός πλέον θυμίζει χειμώνα και όχι φθινόπωρο σε αντίθεση με την προηγούμενη εβδομάδα που θύμιζε περισσότερο καλοκαίρι. Οπότε ανοίξτε τις ντουλάπες σας και κατεβάστε τα χειμερινά σας ρούχα, τα χοντρά μπουφάν σας και τις αγαπημένες σας ψηλές μπότες. Οπλιστείτε με υπομονή, με λίγη παραπάνω απολύμανση λόγω γρίπης των χοίρων και με το δίλλημα να γίνετε ή όχι το πειραματόζωο των επιστημόνων που κυκλοφόρησαν το νέο εμβόλιο, με ουκ ολίγες παρενέργειες. Αλλά χειμώνας είναι θα περάσει.
Και τι χειμώνας. Γεμάτος βραβεύσεις. Και τι βραβεύσεις! Η νορβηγική επιτροπή που αποφασίζει για την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης επέλεξε για το έτος 2009 να το απονείμει στον Μπαράκ Ομπάμα. Η τελετή θα γίνει στις 10 Δεκεμβρίου στο Οσλο και όπως δήλωσαν Νορβηγοί αξιωματούχοι, ο Ομπάμα θα παραλάβει ο ίδιος το βραβείο του.
Με την συγκεκριμένη επιλογή του Προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, η επιτροπή δεν αιφνιδίασε μόνο την κοινή γνώμη, αιφνιδίασε και τον ίδιο τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος σου λέει ο άνθρωπος, τι πρόλαβα να κάνω μέσα σε δέκα μήνες ώστε να αξίζω τέτοιο βραβείο; Και μάλιστα σε δημόσιες δηλώσεις του είπε ότι δέχεται το βραβείο ως κάλεσμα για δράση, κάλεσμα προς όλα τα έθνη να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις του 21ου αιώνα, αλλά από την άλλη υποστήριξε ότι δεν άξιζε να βρεθεί «στη συντροφιά τόσων προσωπικοτήτων που άλλαξαν την εποχή τους και οι οποίοι τιμήθηκαν με αυτό το βραβείο». Και κατά την γνώμη μου φυσικά και δεν άξιζε. Μπορεί να έχει όλη την καλή διάθεση αλλά ο κατά τ’ άλλα λαοφιλής Μπαράκ Ομπάμα, εδώ και δέκα περίπου μήνες που είναι στο τιμόνι της εξουσίας, επέδειξε μεν διαθέσεις για άμεση διευθέτηση του Παλαιστινιακού οι οποίες όμως έμειναν μόνο... διαθέσεις, ειδικά μετά τις πρόσφατες δηλώσεις του Ισραηλινού υπουργού Εξωτερικών, Αβιγκντόρ Λίμπερμαν, πως δεν «υπάρχει καμιά προοπτική για ειρήνη». Κανείς, βέβαια, δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός ότι ο νυν Αμερικανός πρόεδρος έχει όραμα για αποπυρηνικοποίηση του κόσμου κι έχει κάνει κάποια σημαντικά βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Αλλά όλα όσα ειπώθηκαν από τον Πρόεδρο των ΗΠΑ είναι είτε οράματα, είτε καλές διαθέσεις. Δηλαδή κι εγώ έχω όλη την καλή διάθεση να πατάξω την τρομοκρατία και όραμά μου είναι να γίνω πυρηνικός φυσικός. Θα βραβευθώ για κάτι από αυτά, επειδή έχω εκφράσει την πρόθεσή μου να τα πραγματοποιήσω; Ή μήπως επειδή αγαπώ την ειρήνη όπως και όλος σχεδόν ο κόσμος, αυτό με αναγορεύει σε υποψήφιο Νομπελίστα; Θα μου πείτε εγώ δεν είμαι Πρόεδρος των ΗΠΑ, οπότε τι κάθομαι και λέω. Άλλωστε ο Μπαράκ Ομπάμα δεν είναι ούτε ο πρώτος αλλά ούτε και ο τελευταίος θέλω να πιστεύω, πρόεδρος των ΗΠΑ που τιμάται με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης. Συγκεκριμένα είναι ο τέταρτος Αμερικανός πρόεδρος που τιμάται με Νόμπελ Ειρήνης και ο τρίτος που το παίρνει όντας εν ενεργεία. Ο Τζίμι Κάρτερ το έλαβε το 2002. Ο πρώτος ήταν ο Θίοντορ Ρούσβελτ το 1906 και ο δεύτερος ο Γούντροου Ουίλσον το 1919.
Συμπέρασμα : θέλετε να έχετε σοβαρές πιθανότητες να βραβευτείτε με Νόμπελ Ειρήνης. Ε, γίνετε πρώτα πρόεδρος των ΗΠΑ και μετά κάτι θα γίνει και για εσάς. Και θα πάρετε και ένα διόλου ευκαταφρόνητο χρηματικό έπαθλο ύψους ενός εκατομμυρίου €, το οποίο όπως υποστήριξε ο κύριος Ομπάμα θα το χαρίσει σε φιλανθρωπικά ιδρύματα. Μακάρι! Να έχει και ένα καλό αποτέλεσμα αυτή αμφισβητούμενη κατά τ’ άλλα η απονομή. Γιατί ο αγαπητός Ομπάμα πήρε μεν το Νόμπελ Ειρήνης , πριν όμως φέρει την ειρήνη. Σαν να λέμε, κέρδισα το βραβείο για το καλύτερο γλυκό, πριν όμως το κάνω και το δοκιμάσουν.
Όσο για την πολυδιαφημιζόμενη ειρήνη και ασφάλεια που ακούμε και ξανακούμε να μας υπόσχονται, τι να πω. Ειρήνη ακούμε και ειρήνη δεν βλέπουμε. Και η ειρήνη για κάποιους λαούς δυστυχώς είναι πολυτέλεια και όχι δικαίωμα. Βασικό κλειδί για τη διασφάλιση της ειρήνης ίσως τελικά είναι το να συμπεριφερόμαστε όπως θα θέλαμε να μας συμπεριφέρονται, αλλά και να έχουμε τη σκέψη, το συναίσθημα και την πράξη μας στην ίδια κατεύθυνση. Αυτές οι αρχές του Ανθρωπισμού θα πρέπει να εμπνέουν όλους μας, για δράση και αλλαγές, τόσο κοινωνικά όσο και προσωπικά. Άλλωστε δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη χωρίς συμφιλίωση, όπως δεν μπορεί να υπάρξει μη Βία χωρίς αλληλεγγύη.
Πολλές λύσεις τελικά δεν υπάρχουν. Ίσως υπάρχει μόνο μία. Ο θεός να βάλει το χέρι του !

«…Όταν λέγουσιν ειρήνη και ασφάλεια, τότε επέρχεται επ’ αυτούς αιφνίδιος όλεθρος καθώς αι ωδίνες εις την εγκυμονούσαν και δεν θέλουσι εκφύγει...»
Α’ προς Θεσσαλονικείς επιστολή κεφάλαιο 5, εδάφιο 3.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου