ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Καλή μας εβδομάδα και για πότε φτάσαμε στα μέσα του Γενάρη ούτε που το κατάλαβα. Τώρα θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου έλεγε όταν ήμουν μικρή ότι δεν κατάλαβε πότε πέρασαν τα χρόνια και από κοπέλα έγινε γιαγιά. Και φυσικά εγώ τότε την κορόιδευα. Τώρα όμως μπορώ να νιώσω αυτό που ένιωθε όταν μου έλεγε πως μόνο βλέποντας στον καθρέπτη καταλάβαινε τα χρόνια που πέρασαν. Η ψυχή δεν γερνάει ποτέ, μόνο το σώμα μας θυμίζει ότι δεν είμαστε πλέον παιδιά αλλά περάσαμε στην αντίπερα όχθη, αυτή της ωριμότητας. Αλήθεια προσπαθήσατε ποτέ να ορίσετε το χρόνο; Τι είναι αλήθεια ο χρόνος; Είναι προσωπική αντίληψη πραγμάτων ή κάτι δεδομένο;
Όταν κάποιοι υπέβαλλαν στον Άγιο Αυγουστίνο την ίδια ερώτηση απάντησε ότι ….«Αν δεν με ρωτά κανείς, γνωρίζω. Αν όμως, θέλω να το εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτά, δε γνωρίζω..». Τα λόγια αυτά του Αγίου Αυγουστίνου δείχνουν τη δυσκολία στον ορισμό του χρόνου. Ο Αριστοτέλης θέλοντας να ορίσει τον χρόνο είχε υποστηρίξει ότι "...αντιλαμβανόμαστε το χρόνο μόνο όταν έχουμε έκδηλη κίνηση...,δε μετράμε μόνο τη κίνηση με το χρόνο ,αλλά και το χρόνο με τη κίνηση, γιατί και τα δύο αυτά αλληλοορίζονται". Βέβαια ο Αριστοτέλης όταν έλεγε τη λέξη κίνηση σίγουρα δεν εννοούσε μόνο τη δική μας κίνηση, γιατί τότε θα σταματούσε ο χρόνος καθώς περιμένουμε ακίνητοι στην ουρά της εφορίας ή στο κόκκινο φανάρι. Με την λέξη κίνηση μάλλον εννοούσε και την κίνηση του δείκτη του ρολογιού ή την κίνηση της γης γύρω από τον Ήλιο.
Αυτό όμως που συμβαίνει σε όλους μας άλλοτε να περνάει πολύ γρήγορα ο χρόνος και άλλοτε πολύ αργά, τι μπορεί να σημαίνει; Άρα υπάρχει τόσο ο αντικειμενικός χρόνος όσο και ο υποκειμενικός χρόνος. Ή όπως κάποιοι επιστήμονες ονομάζουν ο ψυχολογικός χρόνος. Ο ψυχολογικός χρόνος είναι σίγουρα υποκειμενικός. Ο χρόνος αυτός μεγαλώνει και μικραίνει ανάλογα με τα συναισθήματα που νιώθουμε και την ψυχολογική μας κατάσταση. Μικραίνει στη χαρά και μεγαλώνει στις λύπες ή στην αγωνία. Όταν είσαι ερωτευμένος και περιμένεις την αγαπημένη σου τα τρία λεπτά αναμονής είναι τεράστιος χρόνος. Ο χρόνος αναμονής στα μαιευτήρια μεγαλώνει ανυπόφορα για τους μπαμπάδες που περιμένουν αλλά και για τις μαμάδες που φέρνουν στον κόσμο τη νέα ζωή. Αντίθετα, κάπου στα εξήντα με εξήντα πέντε αντιλαμβάνεσαι πόσο σύντομη είναι η ζωή και βλέπεις τα εγγόνια σου μη πιστεύοντας ότι δεν είσαι πλέον νέος. Επίσης ο χρόνος γίνεται απελπιστικά μικρός όταν γράφουμε εξετάσεις. Ποτέ δεν μας φτάνει η ώρα για να ολοκληρώσουμε το γραπτό μας.
Βέβαια υπάρχει και ο φυσικός χρόνος ή αστρονομικός ο οποίος είναι ο αντικειμενικός χρόνος και μπορεί να μετρηθεί σε σχέση με τις περιοδικές κινήσεις της Γης ή των άλλων ουρανίων σωμάτων.
Αν θέλουμε να μιλήσουμε για τον απόλυτο χρόνο τότε θα πρέπει να ορίσουμε ποιο είναι το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Αλλά για να το ορίσουμε αυτό πρέπει να ορίσουμε και ένα σημείο έναρξης, κάτι όμως που δεν είναι πάντα εφικτό. Το παρόν ταυτόχρονα είναι και παρελθόν γιατί κάθε στιγμή που ζούμε περνάει και σίγουρα δεν ξαναγυρνάει. Άλλωστε καθημερινά μπορεί να καθοριστεί και μια νέα έναρξη.
Βέβαια αυτό που σίγουρα όλοι πρέπει να αποδεχτούμε είναι ο βιολογικός χρόνος. Αυτός ο άτιμος ο βιολογικός χρόνος που ούτε υποκειμενικός είναι, ούτε μπορούμε να τον αποφύγουμε όσο κι αν το επιθυμούμε. Βιολογικά ως ζωντανοί πολυκύτταροι οργανισμοί γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε, γερνάμε και πεθαίνουμε. Τόσο απλά.
Πότε όμως χάνεται η αίσθηση του χρόνου; Η αίσθηση του χρόνου χάνεται όταν είμαστε διακοπές και επειδή διασκεδάζουμε και κάνουμε κάτι τελείως διαφορετικό, περνάει και πολύ γρήγορα ο χρόνος. Επίσης στους έγκλειστους σίγουρα χάνεται η αίσθηση του χρόνου γιατί δεν κάνουν ποτέ κάτι διαφορετικό ούτε έχουν διαφορετικές παραστάσεις. Οπότε ο χρόνος ως έννοια όπως επίσης και η ψυχολογική αίσθηση του χρόνου εξαρτάται άμεσα από παράγοντες όπως είναι η ηλικία, η διάθεση, οι περιστάσεις, ο τόπος και η παρέα.
Μετά λοιπόν από αρκετή αναζήτηση και ψάξιμο αυτό που εγώ κατανόησα είναι ότι ο χρόνος είμαστε εμείς οι ίδιοι και ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τη γύρω πραγματικότητα. Για μένα ο χρόνος είναι τα παιδιά μου που μεγάλωσαν και έγιναν κοπέλες και ο σύντροφός μου, που με τα δικά μου μάτια, παραμένει τόσο νέος όσο τον πρωτογνώρισα. Ο δικός μου χρόνος είναι οι εμπειρίες μου και τα όσα αποκόμισα από τη ζωή. Ο δικός μου χρόνος είναι οι πρώτες ρυτίδες που μου έδωσαν μεγαλύτερη σοφία και λιγότερο εγωισμό. Αυτόν λοιπόν το χρόνο θα τον διαφυλάξω και θα τον αξιοποιήσω μόνο όπως εγώ θέλω !
Σας συμβουλεύω να κάνετε κι εσείς το ίδιο !!!
Εκείνοι που αντιμετωπίζουν αυτό που πραγματικά έχουν μπροστά τους, απαλλαγμένοι από βάρη του παρελθόντος, απερίσπαστοι από το μέλλον, είναι εκείνοι που ζουν και που αξιοποιούν καλύτερα τη ζωή τους.
Alban Goodier