Αυτοί που τα σπάνε στους δρόμους ή αυτοί που τους οδήγησαν εκεί;Με τα προβλήματα που το τελευταίο διάστημα ταλανίζουν τη χώρα, με τις εκλογές και την ανάδειξη νέας πολλά υποσχόμενης κυβέρνησης, με την αγωνία για την εξάπλωση ή μη ιού της νέας γρίπης, με την οικονομική δυσπραγία των περισσότερων Ελλήνων και την προσπάθειά τους να καλύψουν τις βασικές τους τουλάχιστον ανάγκες, οι περισσότεροι έχουν σχεδόν ξεχάσει τα γεγονότα που πριν από ένα χρόνο τέτοια εποχή περίπου εξελίσσονταν σε κάθε πόλη της Ελλάδας.
Χωρίς να έχω καμιά πρόθεση να γίνω μάντης κακών, θεωρώ πως με τον ερχομό της 17ης Νοεμβρίου σε λίγες μέρες αλλά και της μαύρης επετείου του άδικου θανάτου του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον επόμενο μήνα, είναι παραπάνω κι από βέβαιο πως θα ξαναδούμε και πάλι ίδιες και ίσως ακόμα χειρότερες σκηνές στους δρόμους. Για άλλη μια φορά θα δούμε από τη μια νεαρούς να σπάνε ξένες περιουσίες και από την άλλη τους, όπως πάντα, παντογνώστες δημοσιογράφους και πολιτικούς να εξηγούν τις αιτίες αυτής της «επανάστασης» των νέων.
Το αποτέλεσμα όμως δε θα διαφέρει και πολύ από το περυσινό, για ακόμα μια φορά, άνθρωποι αθώοι θα δουν να καταστρέφεται η περιουσία τους και οι (ο θεός να τους κάνει) ειδικοί να μην έχουν καταλήξει σε κανένα χρήσιμο συμπέρασμα. Οι μεν δεξιοί θα αποκαλούν αλήτες και άχρηστους αυτά τα παιδιά και οι δε αριστεροί θα τα βάζουν με την αστυνομία και τη συμπεριφορά της απέναντι στους διαδηλωτές. Κι όμως, τα πράγματα είναι τόσο απλά και κατανοητά που αν κάποιοι αποφάσιζαν να βάλουν στην άκρη τον εγωισμό τους και να δεχτούν ότι και οι νέοι έχουν το δικαίωμα της γνώμης, δε θα είχαμε τέτοιες σκηνές τρόμου.
Αναρωτήθηκε άραγε κανένας από αυτούς που τα ξέρουν όλα, γιατί οι νέοι επιλέγουν αυτό τον τρόπο διαμαρτυρίας, αναρωτήθηκαν τι είναι αυτό που πραγματικά τα παιδιά αυτά θέλουν να βγάλουν προς τα έξω; Όχι βέβαια, κι αυτό γιατί έχουν μάθει να τα ξέρουν όλα οι ίδιοι λες και ένας νέος άνθρωπος δεν μπορεί να ξέρει περισσότερα από εκείνους, δεν μπορεί να έχει μια καλύτερη πρόταση από τη δική τους.
Ποια είναι η κοινωνία που αυτοί οι πολύξεροι παραδίδουν στα νέα αυτά παιδιά; Μια κοινωνία γεμάτη διαφθορά, μια κοινωνία γεμάτη επαγγελματίες κλέφτες τους οποίους δεν τους αγγίζει ποτέ ο νόμος. Ένα εκπαιδευτικό σύστημα γλάστρα μέσα από το οποίο ένα παιδί δεν μπορεί να μάθει τίποτα αν πρώτα δεν κάνει πλούσιο κάποιον ιδιοκτήτη φροντιστηρίου. Ένα δημόσιο και δωρεάν σύστημα υγείας όπου ή πληρώνεις και ζεις ή δεν πληρώνεις και πεθαίνεις. Μια αγορά εργασίας όπου έχει δουλειά εκείνος που δέχεται να εργάζεται ως δούλος και όχι ως κανονικός υπάλληλος. Μια κοινωνία που θέλει σκλάβους τους νέους της και ποτέ δεν τους δίνει μια ευκαιρία να αποδείξουν την πραγματική τους αξία.
Βγαίνουν τα παιδιά αυτά στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα μεγάλα ποσοστά της ανεργίας και τους αποκαλούν αλήτες, κάνουν κατάληψη στα σχολεία γιατί δεν έχουν αίθουσες, βιβλία και καθηγητές και τους αποκαλούν αλήτες. Αφού όλοι αυτοί που τόσα χρόνια έχουν στα χέρια τους την τύχη αυτής της χώρας δεν είναι αλήτες τότε γιατί κατάντησαν την πατρίδα μας έτσι, την πατρίδα που θα παραδώσουν σε αυτούς τους αλήτες που βγαίνουν στο δρόμο γιατί έχουν την προσδοκία ότι ο κόσμος αυτός μπορεί να γίνει καλύτερος; Ποιοι λοιπόν είναι οι πραγματικοί αλήτες αυτής της χώρας;
Κανείς δε διαφωνεί ότι στον κάθε τομέα, είτε αυτός είναι η πολιτική είτε είναι η εργασία είτε είναι οτιδήποτε άλλο, η εμπειρία κάποιων ανθρώπων είναι παραπάνω κι από απαραίτητη. Αλλά από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα φαίνεται ότι για να φέρει η εμπειρία αυτή τα επιθυμητά αποτελέσματα, πρέπει να συνοδεύεται και από τις φρέσκες ιδέες, τα καθαρά μυαλά. Πότε όμως είδατε στη χώρα μας να δίνεται ρόλος, θέση, φωνή και άποψη σε έναν νέο άνθρωπο; Ποτέ, πάντα οι ίδιοι και οι ίδιοι μέσα σε όλα, λες και τα νέα παιδιά δεν είναι δικά τους, λες και δεν τα κάνουν όλα γι’ αυτά, λες και δεν μπορούν να καταλάβουν ότι αυτούς που αποκαλούν αλήτες, μόνο αλήτες δεν είναι. Είναι άνθρωποι που ζουν με το όνειρο ενός καλύτερου αύριο.
Ας πάψουν λοιπόν απλά να σχολιάζουν τα γεγονότα από τις καρέκλες τους στις μικρές οθόνες και ας σκύψουν με πραγματικό ενδιαφέρον πάνω στο πρόβλημα αυτό. Ας δουν που έφταιξαν οι ίδιοι και για ποιο λόγο επαναστατούν οι νέοι. Ας δώσουν επιτέλους φωνή σ’ αυτούς τους ανθρώπους και ας πάψουν να έχουν την εντύπωση ότι οι νέοι σπάνε βιτρίνες γιατί απλά δεν έχουν να κάνουν κάτι καλύτερο. Πίσω από τις κουκούλες εκείνων που κάθε τόσο βγαίνουν έξω και τα σπάνε κρύβονται αυτοί που εκ του ασφαλούς δικάζουν και καταδικάζουν εκείνους που απλά νιώθουν αδικημένοι από τη συμπεριφορά των μεγαλύτερων και ψάχνουν τρόπο να εκφράσουν τα συναισθήματά τους. Όσο δεν τους δίνουν φωνή θα συνεχίζουν να εκφράζονται με αυτό τον τρόπο.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου