ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

ΤΟΛΜΗΡΑ

Τι γίνεται βρε παιδιά με την Αναπτυξιακή; Πόσο βιώσιμη είναι τελικά αυτή η εταιρεία που ούτε στις βασικές της υποχρεώσεις δεν μπορεί να ανταποκριθεί, δηλαδή στους μισθούς των υπαλλήλων της; Πόσους μήνες έχουν να πληρωθούν κάποια στελέχη της εταιρείας;

Και τι κάνει το Διοικητικό Συμβούλιο οι Δήμαρχοι και Νομάρχης ως βασικοί μέτοχοι αυτής της εταιρείας που είναι το δικό τους εργαλείο για την ανάπτυξη του τόπου; Δεν ήρθε ακόμη η ώρα να ψάξουμε για το ποιος φταίει αλλά σίγουρα οι άρχοντες της τοπικής μας αυτοδιοίκησης ή δεν θέλουν ή απλά δεν τους ενδιαφέρει πλέον η Αναπτυξιακή Εταιρεία. Και αν συμβαίνει το δεύτερο, είναι καιρός να μην παίζουν με την νοημοσύνη όλων μας.

Πράγματα που αφορούν άμεσα τον τόπο μας και που ο περισσότερος κόσμος τα γνωρίζει ακόμα από το 1980, ο νομάρχης Ξάνθης λέει πως είναι γνωστά από το 1996 μόλις. Αν δε γνωρίζει αυτά τα πράγματα τότε φανταστείτε τι γίνεται με άλλα σοβαρότερα. Εκτός κι αν είναι τουλάχιστον 15 χρόνια πίσω.

Καζάνι που βράζει και θα εκραγεί όπου να ‘ναι μοιάζει ο συνδυασμός του Γιώργου Παυλίδη. Βέβαια για την ώρα η έκρηξη αυτή φαίνεται να πήρε αναβολή εξαιτίας της προκήρυξης των εκλογών. Ωστόσο η έκρηξη αυτή δε ματαιώθηκε, απλά αναβλήθηκε και μετά τις εκλογές θα γίνουν πολλά. Φαίνεται πως όλοι όσοι σιωπούσαν για τόσα χρόνια, αποφάσισαν να μιλήσουν μια και καλή. Λέτε γι αυτό να ήταν τόσο σκεφτικός στη συνέντευξη Καραμανλή; Εμείς πάντως το παρακολουθούμε το θέμα και θα επανέλθουμε με νεότερα γι’ αυτό.

Οξύμωρο! Η φωτογραφία της εβδομάδας. Που να ήξερε ο καημένος ο κλαριντζής που ήθελε να βγάλει μερικά ευρώ από τους περαστικούς και να ζήσει λίγες στιγμές δόξας, ότι το κομπρεσέρ θα κάλυπτε τις μελωδικές του νότες και θα κατάστρεφε ολοκληρωτικά την όμορφη ατμόσφαιρα. Θέλετε να το δούμε και αλληγορικά; Αυτή είναι η ζωή μας στη χώρα και στην πόλη που ζούμε σήμερα αγαπητοί μου αναγνώστες. Από τη μία μας χαϊδεύουν με όμορφες μελωδίες και υποσχέσεις και από την άλλη μας τρυπούν με το κομπρεσέρ τα μυαλά και την αξιοπρέπειά μας. Και όσο μας τρυπούν τα μυαλά και σκάβουν τη ζωή μας, τόσο κάποιοι άλλοι παίζουν το κλαρίνο τους. Και ο νοών... νοείτω! Ίσως ήρθε η ώρα να τους δώσουμε μία για να πέσουν στις τρύπες που αυτοί άνοιξαν για εμάς.

Την άλλη εβδομάδα να θυμηθώ να πάρω μία συνέντευξη από τον εαυτό μου για να μπορέσω επιτέλους να αισθανθώ κι εγώ λίγο διάσημος.

Πολλά πολιτικά οράματα βλέπω να υπάρχουν αυτό το χρονικό διάστημα στην πόλη μας. Κι εγώ βλέπω μερικές φορές οράματα όταν τα τσούζουμε με τους κολλητούς μου. Μήπως κι αυτά είναι οράματα φθινοπωρινής, γεμάτης αλκοόλ, νυκτός;

Τι ξαφνικός έρωτας μεταξύ των πολιτικών είναι αυτός που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες; Τι φιλιά και αγκαλιές είναι αυτές; Δε μιλάμε μόνο για τις φωτογραφίες που είδαν το φως της δημοσιότητας αλλά κυρίως για όσα είδαμε εμείς οι ίδιοι.

Αφού κάνουν ποδηλατικούς γύρους με το μοναδικό ποδηλατόδρομο που διαθέτουν να είναι αυτός προς τα Κιμμέρια, γιατί δε βάζουν κανέναν εργολάβο να κατασκευάσει ποδηλατόδρομο και μέσα στην πόλη; Ε, δεν είναι δυνατόν να ξηλώνουν διαρκώς τα πεζοδρόμια της οδού Τσιμισκή για να δίνουν δουλειά σε κάποιους εργολάβους, αφού μπορούν να δημιουργήσουν νέα έργα και να τα αναθέσουν πάλι στους ίδιους.