Χωρίς ουσιαστικό διάλογο για την ιδεολογική πλατφόρμα διεξάγεται η προεκλογική περίοδος για την ανάδειξη του νέου αρχηγού στη Νέα Δημοκρατία. Για άλλη μια φορά το στοίχημα φαίνεται πως χάνεται.
Επιλογές χωρίς μεγάλα περιθώρια και άνευ διαλόγουΛίγο πριν την προσφυγή των μελών του κόμματος στις κάλπες για την ανάδειξη του νέου αρχηγού, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται πως δεν αντιλαμβάνεται το μεγάλο στοίχημα που έχει να κερδίσει αφού αδυνατεί να ανοίξει τη συζήτηση όχι απλώς για τα αίτια της ήττας αλλά κυρίως για τη φυσιογνωμία της. Μάλιστα ενδεικτική είναι η ρήση στελέχους ότι ξέρουμε την ιδεολογία μας και δεν έχουμε ανάγκη να την ξανασυζητήσουμε. Γνωρίζουν όμως πραγματικά ποια είναι αυτή και τι τελικά πρεσβεύει ο κάθε υποψήφιος αρχηγός; Επί παραδείγματι είναι το ίδιο η λαϊκή δεξιά με το νεοφιλελευθερισμό; Είναι της ίδιας σχολής η κυρία Μπακογιάννη με τον κύριο Σαμαρά; Υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές οι οποίες καθορίζουν και την πολιτική που θα ακολουθήσει ο κάθε αρχηγός; Και αν ναι ποιες είναι αυτές;
Αυτό είναι κάτι που οι υποψήφιοι δεν αγγίζουν, ίσως γιατί και οι ίδιοι έχουν αναλωθεί στον κυκεώνα των δημοσκοπήσεων, στην εδραίωση συμμαχιών, στην τρελή κούρσα της εκλογής. Θεμιτά όμως ποιο το νόημα ενός νέου αρχηγού, ποιο το νόημα της προσφυγής στις κάλπες των μελών του κόμματος εάν όλη η διαδικασία εξαντλείται στην επικράτηση του ενός έναντι του άλλου;
Βέβαια υπάρχει η γενική απαξίωση των ιδεολογιών, η ισοπέδωση στη συνείδηση πολλών πολιτών των αρχών και των ρευμάτων που πρεσβεύουν κόμματα και αρχηγοί. Είναι όμως τόσο απλά τα πράγματα; Και τελικά ο ψηφοφόρος της Νέας Δημοκρατίας νοιάζεται μόνο για το ποιος θα είναι στην κεφαλή του κόμματος ή αναζητά νέες διεξόδους, νέο προσανατολισμό και κυρίως μια ξεκάθαρη πολιτική θέση η οποία και θα αντανακλά τη δική του ιδεολογία;
Όσο για το παιχνίδι που παίζεται φαίνεται πως είναι σικέ. Ισχυροί μηχανισμοί και οικογενειοκρατία έχουν και πάλι το πάνω χέρι ενώ ως άλλοθι προβάλλει η ανάδειξη μιας γυναίκας στην αρχηγία του κόμματος. Κάτι που είναι αρκετά δελεαστικό. Όμως η Ντόρα Μπακογιάννη είναι κόρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη εάν το θυμόμαστε. Και η πολιτική που άσκησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη χαράχτηκε με όχι και τόσο λαμπερά γράμματα στη συνείδηση των πολιτών. Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι η συγκεκριμένη οικογένεια κουβαλά πίσω της και μια ιστορία.
Από την άλλη ο έτερος πλέον υποψήφιος, Αντώνης Σαμαράς καθώς ο κύριος Αβραμόπουλος παραιτήθηκε τελικά από την κούρσα διαδοχής, πραγματικά παρέδωσε ταυτότητα, όπως είπε η κυρία Μπακογιάννη. Ωστόσο θα πρέπει κανείς να εξετάσει τις συγκυρίες που τον οδήγησαν σε αυτή την κίνηση. Δηλαδή αφορμή ήταν η ιδεολογική απόσταση με την τότε ηγεσία ή οι προσωπικές φιλοδοξίες. Αυτό θα πρέπει να ειπωθεί ξεκάθαρα και να προβληματίσει ιδιαίτερα τους ψηφοφόρους του κόμματος. Όσο για τον κύριο Ψωμιάδη, μάλλον ως κίνηση εντυπωσιασμού για χάρη της δημοσιότητας θα πρέπει να εκληφθεί η υποψηφιότητά του.
Ο διάλογος λοιπόν δε διεξάγεται με βάση τα ιδεολογικά ρεύματα εντός του χώρου της Νέας Δημοκρατίας. Με το δεδομένο αυτό, πώς θα επιλέξει ο ψηφοφόρος; Ίσως εδώ κυρίαρχο ρόλο θα πρέπει να παίξουν όσοι συντάσσονται πίσω από τον κάθε υποψήφιο. Και ας δούμε τα πράγματα τοπικά.
Οι δύο κυρίαρχες τάσεις στην Ξάνθη ευνοούν την κυρία Μπακογιάννη και τον κύριο Σαμαρά. Ποιοι συντάσσονται λοιπόν πίσω από την πρώτη; Όλα τα πρωτοκλασάτα στελέχη τα οποία εδώ και πεντέμισι χρόνια σιωπούσαν με όλα αυτά που γίνονταν στο κόμμα, αδιαφορούσαν για την πολιτική που ασκούνταν και η οποία στοίχισε στον τόπο, δεν τόλμησαν ποτέ να αρθρώσουν λόγο δεχόμενοι παθητικά τα όσα επιβάλλονταν. Είναι αυτοί που βολεύονταν με την κατάσταση, που αποσιώπησαν σκάνδαλα, που κάλυψαν την αυθαιρεσία άλλων στελεχών.
Από την άλλη στο πλευρό του κυρίου Σαμαρά συντάσσονται εκείνοι που προτίμησαν να αποστασιοποιηθούν από το κλίμα που είχε διαμορφωθεί, οι οποίοι επέλεξαν να μην εμπλακούν στη κατηφόρα που είχε ξεκινήσει ήδη από νωρίς, εκείνοι που δεν κατέλαβαν αξιώματα και δεν ευνοήθηκαν από το κομματικό και κυβερνητικό κατεστημένο. Εκτός εξαιρέσεων. Γεγονός που δημιουργεί καλούς οιωνούς για τον κύριο Σαμαρά. Συντάσσονται όμως και άνθρωποι οι οποίοι παρουσιάστηκαν στον τόπο ως εθνικοί σωτήρες, θέλοντας να ασκήσουν εθνική πολιτική την οποία μακροπρόθεσμα πλήρωσε ο τόπος. Άλλωστε όλοι θυμούνται τη στάση του κυρίου Σαμαρά στο Σκοπιανό και τις περιπέτειες που οδήγησαν τη χώρα οι ακραίες τότε φωνές.
Εν κατακλείδι η απόφαση των Νεοδημοκρατών μοιάζει ιδιαίτερα δύσκολη. Από τη μια δύο άνθρωποι που σε μια συγκεκριμένη περίοδο εγκατέλειψαν το κόμμα και από την άλλη η αποθέωση της οικογενειοκρατίας. Και όλα αυτά σε ένα σκηνικό από το οποίο εκλείπει η ουσιαστική συζήτηση για την ιδεολογική πλατφόρμα. Η επιλογή τελικά κάθε άλλο παρά πολλά περιθώρια αφήνει αφού από το σκηνικό λείπει εκείνο το πρόσωπο που πραγματικά θα έφερνε την ελπίδα της ανανέωσης, της νέας πνοής, την ίδια την αναγέννηση του κόμματος. Για άλλη μια φορά το στοίχημα φαίνεται πως χάνεται.
Μ.ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου