…τα άτομα με κινητικά προβλήματα για τα οποία όλοι δείχνουν υποτίθεται ευαισθησία αλλά μόνο όταν αυτή είναι ανέξοδη ή για χάρη των τηλεοπτικών συνεργείων. Διαφορετικά δεν εξηγείται το γεγονός να παρακαλά ο σύλλογος για τα αυτονόητα και εντούτοις να βρίσκει τη μόνιμη δικαιολογία της έλλειψης κωδικών. Αφορμή η ανάγκη μετακίνησης των παιδιών στο σχολείο, με το μόνο λεωφορειάκι που υπάρχει, το οποίο όμως είτε μένει παροπλισμένο είτε θα πρέπει τα μέλη να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη προκειμένου τα παιδιά να μπορούν να απολαύσουν το αυτονόητο αγαθό της μόρφωσης. Και μιλάμε για ένα κόστος των 4 με 5.000 €. Δηλαδή μέσα σε όλες αυτές τις φιέστες που διοργανώνουν δε χωράνε αυτά τα ποσά προκειμένου τα παιδιά να εξυπηρετηθούν; Είναι ντροπή σε μια ευνομούμενη πολιτεία να μην έχουμε τη βούληση να διευθετήσουμε τα ευνόητα. Κατά τα άλλα κόπτονται για τα παιδιά αυτά. Μάλλον η όποια ευαισθησία, όπως είπαμε και παραπάνω, εξαντλείται για χάρη της δημοσιότητας. Ντροπή μας.…ο δήμαρχος Ξάνθης ο οποίος συνέτρωγε με εκδότη και συνεργάτιδα του δήμου η οποία, ω τι σύμπτωση, είναι και κολλητή του συγκεκριμένου εκδότη. Φαίνεται ότι είδε πως τα λουριά σφίγγουν και ψάχνει απεγνωσμένα στηρίγματα. Τώρα αν κρίνει κανείς από το αποκούμπι που βρήκε φανταστείτε σε τι απόγνωση πρέπει να βρίσκεται. Ήταν δηλαδή στραβό το κλίμα το ‘φαγε κι ο γάιδαρος… Κάποιος θα πρέπει επιτέλους να τον συμβουλέψει να κοιτάξει λίγο γύρω του και να μην προσπαθεί να κάνει συμμαχίες τις οποίες αργότερα μπορεί και να πληρώσει ακριβά. Ή τουλάχιστον αν αυτές είναι οι επιλογές του ας μην παραπονιέται μετά για τις συνέπειές τους. Αυτό όμως που θα πρέπει επιτέλους κάποιος να του πει είναι πως, όσες συμμαχίες κι αν συνάψει, αν δεν πάρει την απόφαση να βάλει τάξη σε όσους αλωνίζουν στο δήμο Ξάνθης, θα αποβούν άσκοπες. Οι εποχές που ορισμένοι έκαναν το μαύρο άσπρο, και η πρακτική αυτή περπατούσε, πέρασε ανεπιστρεπτί. Αυτό το λέμε εμείς που είμαστε στο χώρο και γνωρίζουμε τα πράγματα. Οι πολίτες ξύπνησαν και δεν μπορούν να ποδηγετηθούν από κανένα, μα κανένα, μέσο ενημέρωσης. Καλό είναι λοιπόν να ακούσει και μιαν άλλη φωνή.
…τα σκουπίδια τα οποία σύμφωνα με τον κύριο Χατζηευαγγέλου απειλούν να μας πνίξουν μέχρι το τέλος του χρόνου και εμείς περί άλλων τυρβάζουμε. Αντί να στρώσουμε τον κ… μας και να αναζητήσουμε λύσεις, αγοράζουμε ρομποτικούς κάδους θαρρείς και αυτοί θα εξαλείψουν, ως δια μαγείας, τη συμφόρηση του ΧΥΤΑ ο οποίος πλέον δεν μπορεί να δεχθεί άλλον όγκο απορριμμάτων. Δυστυχώς όμως σε αυτόν τον τόπο πάντα φτάνουμε στο και πέντε προκειμένου να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα. Κι επί τη ευκαιρία. Βρέθηκα Σαββατοκύριακο στη Θεσσαλονίκη, και χόρτασε το μάτι μου να βλέπει μπλε κάδους ανακύκλωσης. Εδώ το μόνο μπλε που βλέπουμε είναι του ουρανού, όταν δεν έχει συννεφιά. Πότε επιτέλους θα ακούσουν εκεί στην υπηρεσία καθαριότητας το επιτακτικό αίτημα των πολιτών για ανακύκλωση; Στο κάτω κάτω τα τέλη που πληρώνουμε είναι ιδιαίτερα αδρά και απαιτούμε να διατίθενται σε οικολογικές λύσεις. Είναι δικαίωμά μας το οποίο θα πρέπει επιτέλους να το σεβαστούν....καθηγήτρια του 5ου Γυμνασίου η οποία επέδειξε ιδιαίτερο «ζήλο» να απομακρύνει το τηλεοπτικό συνεργείο του Καναλιού 6 από τα γραφεία των καθηγητών. Κανείς βέβαια δεν αντιλέγει ότι η είσοδος εντός σχολικού κτιρίου επιτρέπεται μόνο κατόπιν άδειας μόνο που στην προκειμένη περίπτωση ήταν καθηγητής αυτός που άνοιξε την πόρτα και η κάμερα ήταν κλειστή καθώς γνωρίζουμε καλά πως δεν μπορούμε να τραβήξουμε πλάνα από τα παιδιά. Μπορεί λοιπόν η εν λόγω κυρία να έκανε σωστά τη δουλειά της θέλοντας να προστατεύσει τους μαθητές ωστόσο εκπαίδευση σημαίνει και κόσμια συμπεριφορά. Άλλωστε υποτίθεται ότι αυτό ξεχωρίζει τον απαίδευτο από τον μορφωμένο άνθρωπο. Εμείς να ευχηθούμε πάντως τον ίδιο ζήλο να τον δείχνει και σε ότι αφορά στην παροχή μιας ποιοτικής εκπαίδευσης χωρίς τις αγκυλώσεις και τον ωχαδελφισμό που χαρακτηρίζει την πλειοψηφία των καθηγητών οι οποίοι αφήνουν να κάνουν τη δουλειά τους τα φροντιστήρια.
…η έξωση που έστειλε ο δήμος Ξάνθης σε επαγγελματία που κατέχει εδώ και χρόνια δημοτικό κτίριο, και μάλιστα σε ιδιαίτερα κεντρικό σημείο, χωρίς ωστόσο να καταβάλλει και το αντίστοιχο τίμημα όπως υποχρεούται από τη σύμβαση που έχει υπογράψει και ο οποίος τυγχάνει μιας ιδιαίτερης ασυλίας. Αυτή τη φορά η δημοτική αρχή φαίνεται πως αποφάσισε να κουνηθεί. Το θέμα ωστόσο είναι θα τολμήσει να προχωρήσει έως το τέλος; Ή απλώς πρόκειται για μια κίνηση η οποία αποβλέπει στο να κλείσει τα στόματα όσων αρχίζουν να αντιδρούν; Και φυσικά το ερώτημα αφορά και στην αντιπολίτευση η οποία εδώ και χρόνια σιωπά για την συγκεκριμένη ασυλία που παρέχεται. Ιδού λοιπόν η Ρόδος ιδού και το πήδημα. Το ερώτημα είναι βέβαια, θα τολμήσουν να το κάνουν ή θα σκύψουν και πάλι το κεφάλι;
Μ.ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου