ΜΕΤΕΤΡΕΨΑΝ ΤΗΝ ΑΝΟΧΗ ΣΕ ΘΥΜΟ
Όταν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τοπικά εξαντλούσαν την όποια πολιτική τους παρέμβαση στις θεωρητικές αναλύσεις σε γνωστό καφέ ανάμεσα σε ουίσκι και τζιν, οι ψηφοφόροι του κόμματος συσσώρευαν το θυμό από το κλείσιμο των εργοστασίων, τις χαμένες θέσεις εργασίας, την πτώση των τιμών των αγροτικών προϊόντων. Όταν τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας τοπικά, αρνήθηκαν να ερμηνεύσουν τα μηνύματα που έστειλαν οι ψηφοφόροι του κόμματος το 2007 και το Ιούνιου του 2009 ο θυμός μετατρεπόταν σε οργή η οποία σαν ποτάμι συμπαρέσυρε στο διάβα της όλους όσους με την αλαζονεία και την αδράνεια πλήγωσαν ανεπανόρθωτα την παράταξη.
Αν το εκλογικό ποσοστό της Νέας Δημοκρατίας πανελλαδικά χαρακτηρίζεται ως καταποντισμός στην Ξάνθη μπορεί κανείς να μιλήσει άνετα για πανωλεθρία. Η διαφορά ανάμεσα στα δύο κόμματα έφθασε στο 33% προκαλώντας έκπληξη ακόμη και στα στελέχη του κυβερνώντας πλέον κόμματος.
Τι οδήγησε όμως σε αυτή την ήττα. Μία εξήγηση έχει να κάνει με τα όσα ευτράπελα σημειώθηκαν κατά τη συγκρότηση του ψηφοδελτίου τοπικά. ΟΙ καταγγελίες περί ηθικής, περί μη συμβατών λύσεων, τελικά περί εγκατάλειψης του πλοίου τη στιγμή που βουλιάζει ήταν που διαμόρφωσαν και το αρνητικό κλίμα.
Δεύτερο παράγοντας είναι η συνεχής αδράνεια της ΝΟΔΕ η οποία επί σειρά ετών επαναπαύθηκε στις εκλογικές νίκες που κατήγαγε το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας χωρίς να μπορέσει να αντιληφθεί ότι το εκλογικό σώμα δεν είναι δεδομένο και αλλάζει από ώρα σε ώρα. Παράλληλα η έλλειψη αυτοκριτικής και η αδυναμία πολιτικής ανάλυσης των αποτελεσμάτων του 2007 και των ευρωεκλογών του Ιουνίου οδήγησαν στην καταβαράθρωση της Νέας Δημοκρατίας τοπικά.
Κυριότερο όλων όμως ήταν η στάση που κράτησαν τα τοπικά στελέχη έναντι των προβλημάτων της περιοχής. Οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας έδειξαν ανοχή την πρώτη τετραετία στην αδράνεια που χαρακτήριζε τα στελέχη αναφορικά με την κατάσταση που διαμορφωνόταν. Η ανοχή όμως έγινε θυμός όταν έκλειναν τα συνεταιριστικά εργοστάσια με την πλειοψηφία της διοίκησης του εργατικού κέντρου να αντιδρά χλιαρά, με τη ΝΟΔΕ να κρατά ερμητικά κλειστό το στόμα, με τους εργαζόμενους που πρόσκεινταν στη ΔΑΚΕ να πανηγυρίζουν για το λουκέτο που έμπαινε. Η ανοχή έγινε θυμός όταν το φουγάρο του εργοστάσιου ζάχαρης έσβησε και οι υποσχέσεις για τη μονάδα βιοαιθανόλης έμεναν κούφια λόγια. Όταν οι παραγωγοί έβλεπαν τις τιμές τους να κατρακυλούν και να μην μπορούν να βγάλουν ούτε το κόστος παραγωγής. Όταν οι επενδύσεις στην ΕΑΣ γινόταν με βάση τις καλλιέργειες στελεχών της. Όταν δια στόματος εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης ακουγόταν ότι η ανεργία στην Ξάνθη είναι μόλις στο 8% κι αυτή επιλεκτική. Όταν η πρακτική διέψευδε τις ρητορείες του σεμνά και ταπεινά, περί πάταξης της διαφθοράς, περί αξιοκρατίας, περί ίσης αντιμετώπισης των πολιτών, περί αναπτυξιακής πορείας. Όταν όλα αυτά αντικαταστάθηκαν από την αλαζονεία που εκφραζόταν με δηλώσεις του τύπου «δεν δίνω αναφορά σε κανέναν», όταν εκφραζόταν με την απουσία των στελεχών για δημόσιο διάλογο, όταν το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου αποτελούσε θέμα «ταμπού» για τα τοπικά στελέχη, όταν ισοπέδωσαν την ελπίδα και τις προσδοκίες του κόσμου τους.
Τότε ήταν που η ανοχή μετατράπηκε σε θυμό και παρέδωσε άνευ όρων την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ το οποίο καλείται σήμερα να ανταποκριθεί στα μεγάλα προβλήματα του κόσμου, αυτού του κόσμου που βαρέθηκε να δείχνει επιείκεια, που βαρέθηκε να στηρίζει στελέχη τα οποία εξαντλούσαν την πολιτική τους παρουσία στα καφέ της πόλης. Αυτό είναι που πληρώνει σήμερα και τοπικά το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας παραδίδοντας αμαχητί τη σκυτάλη στο Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος όπως γράφει η Καθημερινή, εφημερίδα που πρόσκειται στην συντηρητική παράταξη, έχει και το πεπόνι και το μαχαίρι ενώ απέναντί του είναι μόνο τα συσσωρευμένα και οξυμένα προβλήματα του τόπου. Αυτά είναι η πρόκληση και η ευκαιρία του να γράψει ιστορία. Μια ευκαιρία που έχασε δια παντός το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου