Νέος δανεισμός ή ανάκληση υποσχέσεων;
Σε πλαίσιο: Η νέα κυβέρνηση θέλει, αλλά το θέμα είναι αν μπορεί
Το αποτέλεσμα των εκλογών δε χρειάζεται και ιδιαίτερο σχολιασμό αφού ήταν έτσι κι αλλιώς αναμενόμενο, από τη μέρα ακόμα που ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε τις πρόωρες εκλογές είχε διαφανεί η νίκη του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με την εξασφάλιση μιας ισχυρής αυτοδυναμίας. Εκείνο όμως που σηκώνει πολλά σχόλια και μεγάλη ανάλυση είναι από δω και πέρα, το αύριο των Ελλήνων, το μέλλον της πατρίδας μας.
Είναι κοινά αποδεχτό πως η κατάσταση των περισσότερων πολιτών είναι τουλάχιστον άθλια, κυρίως ως προς τον οικονομικό τομέα αφού η ανεργία τείνει να εξελιχθεί στην μεγαλύτερη και πιο γρήγορα μεταδιδόμενη επιδημία ενώ από την άλλη, τα προϊόντα στα ράφια των καταστημάτων γίνονται όλο και πιο απαγορευτικά αφού σχεδόν όλοι, εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να ψωνίζουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Φυσικά για την τραγική αυτή κατάσταση που βιώνει σήμερα ο Έλληνας ευθύνεται κατά πολύ η παγκόσμια οικονομική κρίση, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως δεν έγιναν μεγάλα λάθη και δεν εφαρμόστηκαν λανθασμένες πολιτικές από την προηγούμενη κυβέρνηση. Τα 28 δις που δόθηκαν στις τράπεζες με σκοπό αυτές να διοχετεύσουν τα χρήματα αυτά στην αγορά μέσω δανείων ήταν ίσως το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης Καραμανλή, αφού οι τράπεζες πλέον δίνουν με μεγάλη δυσκολία και κατόπιν πολλών εγγυήσεων δάνεια, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως τα 28 δις μπορεί να πήγαν οπουδήποτε αλλού εκτός από την αγορά για την οποία και προορίζονταν.
Οι αγρότες πωλούν τα προϊόντα τους χαμηλότερα από ποτέ, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται πολλές φορές να καλύπτουν το κόστος παραγωγής από την τσέπη τους, ενώ και ο κλάδος της οικοδομής περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις, γεγονός που έχει άμεσο αντίκτυπο σε περιοχές όπως η Ξάνθη όπου πλέον είναι χιλιάδες οι άνεργοι οικοδόμοι.
Την κατάσταση αυτή υπόσχεται να αλλάξει η νέα κυβέρνηση μέσα από πρόγραμμα και σχέδιο, όπως έχει πει τόσες φορές ο κύριος Παπανδρέου. Το θέμα ωστόσο είναι κατά πόσο είναι υλοποιήσιμο το σχέδιο της νέας κυβέρνησης, ένα σχέδιο που με μια πρόχειρη εκτίμηση θα κοστίσει στη χώρα μας τουλάχιστον 10 δις, χρήματα τα οποία προφανώς θα δανειστούμε αφού δεν τα διαθέτουμε.
Επομένως οι λύσεις για τη νέα κυβέρνηση δεν είναι και πολλές, ή θα αναγκαστεί να πάρει πίσω πολλές από τις προεκλογικές της υποσχέσεις και να ακολουθήσει μια σκληρή για τον απλό πολίτη πολιτική ή να κάνει πράξη τις υποσχέσεις της και να χρεώσει ακόμα περισσότερα το ήδη υπερχρεωμένο κρατικό ταμείο. Και φυσικά εδώ μπαίνει και το ζήτημα ποια από τις δύο αυτές περιπτώσεις συμφέρει περισσότερο τη χώρα μας.
Βέβαια το επικρατέστερο σενάριο είναι πως σε λίγο καιρό η νέα κυβέρνηση θα πει στον ελληνικό λαό ότι παρέλαβε μια πολύ πιο άσχημη οικονομική κατάσταση από αυτή που περίμενε και αυτό την αναγκάζει να αλλάξει πολλά από τα αρχικά της σχέδια, αν και θεωρώ πως η οικονομική κατάσταση της χώρας μας είναι ξεκάθαρη και γνωστή σε όλους.
Συνηθίζεται όμως ύστερα από κάθε εκλογική αναμέτρηση, η κάθε κυβέρνηση να ανακαλεί πολλές από τις υποσχέσεις της με το πρόσχημα ότι η προηγούμενη κυβέρνηση άφησε πίσω της μια κατάσταση που θέλει θυσίες για να διορθωθεί. Εκείνο όμως που κανένας δεν έχει καταλάβει ακόμα είναι γιατί οι θυσίες αυτές θα πρέπει να γίνονται από τον φτωχό κι αδύναμο πολίτη.
Προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για ενιαία φορολόγηση, κάτι που σε μια απλή μετάφραση σημαίνει φορολόγηση και των πλουσίων και όχι ιδιαίτερη μεταχείριση αυτών. Πέρα όμως από το ότι η φορολόγηση μόνο των ισχυρών δεν είναι αρκετή για να καλύψει το έλλειμμα, κάτι που σημαίνει πως τη νύφη θα την πληρώσει και πάλι ο απλός εργαζόμενος, μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως ο νέος πρωθυπουργός θα τολμήσει να βάλει το κρατικό χέρι στο πορτοφόλι των πλουσίων.
Προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου είχε τη στήριξη των πάντων, μέσων ενημέρωσης, επιχειρηματιών και γενικότερα όλων όσων η στήριξή τους μπορεί να φέρει μια παράταξη στην κυβέρνηση. Ακόμα και να θέλει λοιπόν, είναι δύσκολο για εκείνον να τα βάλει ανοιχτά μαζί τους. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι προεκλογικές εξαγγελίες του Γιώργου Παπανδρέου τη μόνη διαφορά που είχαν από αυτές του Κώστα Καραμανλή ήταν το ωραίο περιτύλιγμα.
Μια από τις προεκλογικές εξαγγελίες του νέου πρωθυπουργού που δέχτηκαν με μεγάλη ανακούφιση οι περισσότεροι Έλληνες, ήταν αυτή που έλεγε για πάγωμα των δόσεων στις τράπεζες για ένα χρόνο. Στα δικά μου τα αφτιά όμως το μέτρο αυτό ακούγεται πολύ μικρό μπροστά στα υπέρ κέρδη των τραπεζών τη στιγμή μάλιστα που όλοι ξέρουμε πως τα τεράστια αυτά κέρδη προέρχονται από ανθρώπους της γενιάς των 700 ευρώ.
Το ιδανικό στην περίπτωση αυτή θα ήταν να μπει ένα όριο στα κέρδη των τραπεζών, είτε μέσω μιας μεγάλης φορολόγησης όταν ξεπεράσουν το όριο αυτό είτε μέσω κάποιου άλλου μέτρου. Υπάρχει όμως στη χώρα αυτή πρωθυπουργός που να βρει το θάρρος να τα βάλει με τους τραπεζίτες; Υπάρχει πρωθυπουργός που να τους πει ξεκάθαρα ότι δεν επιτρέπει στον καθένα που έχει χρήματα να φτιάχνει μια τράπεζα και να εκμεταλλεύεται τον κάθε φτωχό; Ασφαλώς και δεν υπάρχει. Αν υπήρχε έστω και ένας τέτοιος, θα φρόντιζε στη χώρα αυτή να μείνει μία μόνο τράπεζα κι αυτή να είναι κρατική, ώστε να μην μπορεί ο κάθε πλούσιος να κατακλέβει τον εργαζόμενο. Σίγουρα πάντως δεν είναι ο Γιώργος Παπανδρέου αυτός που θα τολμήσει κάτι τέτοιο.
Είναι δεδομένο πως κανένας, ούτε καν οι πιο φανατικοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, δεν εύχονται να αποτύχει ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός. Αντιθέτως όλοι θέλουν αυτά που προεκλογικά υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ να τα κάνει πράξη με τον πιο ανώδυνο τρόπο για τη χώρα μας. Κανένας δε θα έχει όφελος από μια αποτυχημένη κυβέρνηση και κανένας δε θα ήθελε να δει την έτσι κι αλλιώς άσχημη κατάστασή του να γίνεται ακόμα χειρότερη. Μακάρι η νέα αυτή κυβέρνηση να διαψεύσει το κείμενο αυτό μέχρι και την τελευταία λέξη του, αλλά έχοντας στο μυαλό μου την υπάρχουσα κατάσταση, θεωρώ πως οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι ελάχιστες.
Σ. Καραχότζα
Σε πλαίσιο: Η νέα κυβέρνηση θέλει, αλλά το θέμα είναι αν μπορείΤο αποτέλεσμα των εκλογών δε χρειάζεται και ιδιαίτερο σχολιασμό αφού ήταν έτσι κι αλλιώς αναμενόμενο, από τη μέρα ακόμα που ο Κώστας Καραμανλής προκήρυξε τις πρόωρες εκλογές είχε διαφανεί η νίκη του ΠΑΣΟΚ και μάλιστα με την εξασφάλιση μιας ισχυρής αυτοδυναμίας. Εκείνο όμως που σηκώνει πολλά σχόλια και μεγάλη ανάλυση είναι από δω και πέρα, το αύριο των Ελλήνων, το μέλλον της πατρίδας μας.
Είναι κοινά αποδεχτό πως η κατάσταση των περισσότερων πολιτών είναι τουλάχιστον άθλια, κυρίως ως προς τον οικονομικό τομέα αφού η ανεργία τείνει να εξελιχθεί στην μεγαλύτερη και πιο γρήγορα μεταδιδόμενη επιδημία ενώ από την άλλη, τα προϊόντα στα ράφια των καταστημάτων γίνονται όλο και πιο απαγορευτικά αφού σχεδόν όλοι, εκ των πραγμάτων αναγκάζονται να ψωνίζουν μόνο τα απολύτως απαραίτητα.
Φυσικά για την τραγική αυτή κατάσταση που βιώνει σήμερα ο Έλληνας ευθύνεται κατά πολύ η παγκόσμια οικονομική κρίση, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως δεν έγιναν μεγάλα λάθη και δεν εφαρμόστηκαν λανθασμένες πολιτικές από την προηγούμενη κυβέρνηση. Τα 28 δις που δόθηκαν στις τράπεζες με σκοπό αυτές να διοχετεύσουν τα χρήματα αυτά στην αγορά μέσω δανείων ήταν ίσως το μεγαλύτερο λάθος της κυβέρνησης Καραμανλή, αφού οι τράπεζες πλέον δίνουν με μεγάλη δυσκολία και κατόπιν πολλών εγγυήσεων δάνεια, κάτι που με απλά λόγια σημαίνει πως τα 28 δις μπορεί να πήγαν οπουδήποτε αλλού εκτός από την αγορά για την οποία και προορίζονταν.
Οι αγρότες πωλούν τα προϊόντα τους χαμηλότερα από ποτέ, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται πολλές φορές να καλύπτουν το κόστος παραγωγής από την τσέπη τους, ενώ και ο κλάδος της οικοδομής περνάει μια από τις μεγαλύτερες κρίσεις, γεγονός που έχει άμεσο αντίκτυπο σε περιοχές όπως η Ξάνθη όπου πλέον είναι χιλιάδες οι άνεργοι οικοδόμοι.
Την κατάσταση αυτή υπόσχεται να αλλάξει η νέα κυβέρνηση μέσα από πρόγραμμα και σχέδιο, όπως έχει πει τόσες φορές ο κύριος Παπανδρέου. Το θέμα ωστόσο είναι κατά πόσο είναι υλοποιήσιμο το σχέδιο της νέας κυβέρνησης, ένα σχέδιο που με μια πρόχειρη εκτίμηση θα κοστίσει στη χώρα μας τουλάχιστον 10 δις, χρήματα τα οποία προφανώς θα δανειστούμε αφού δεν τα διαθέτουμε.
Επομένως οι λύσεις για τη νέα κυβέρνηση δεν είναι και πολλές, ή θα αναγκαστεί να πάρει πίσω πολλές από τις προεκλογικές της υποσχέσεις και να ακολουθήσει μια σκληρή για τον απλό πολίτη πολιτική ή να κάνει πράξη τις υποσχέσεις της και να χρεώσει ακόμα περισσότερα το ήδη υπερχρεωμένο κρατικό ταμείο. Και φυσικά εδώ μπαίνει και το ζήτημα ποια από τις δύο αυτές περιπτώσεις συμφέρει περισσότερο τη χώρα μας.
Βέβαια το επικρατέστερο σενάριο είναι πως σε λίγο καιρό η νέα κυβέρνηση θα πει στον ελληνικό λαό ότι παρέλαβε μια πολύ πιο άσχημη οικονομική κατάσταση από αυτή που περίμενε και αυτό την αναγκάζει να αλλάξει πολλά από τα αρχικά της σχέδια, αν και θεωρώ πως η οικονομική κατάσταση της χώρας μας είναι ξεκάθαρη και γνωστή σε όλους.
Συνηθίζεται όμως ύστερα από κάθε εκλογική αναμέτρηση, η κάθε κυβέρνηση να ανακαλεί πολλές από τις υποσχέσεις της με το πρόσχημα ότι η προηγούμενη κυβέρνηση άφησε πίσω της μια κατάσταση που θέλει θυσίες για να διορθωθεί. Εκείνο όμως που κανένας δεν έχει καταλάβει ακόμα είναι γιατί οι θυσίες αυτές θα πρέπει να γίνονται από τον φτωχό κι αδύναμο πολίτη.
Προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου μίλησε για ενιαία φορολόγηση, κάτι που σε μια απλή μετάφραση σημαίνει φορολόγηση και των πλουσίων και όχι ιδιαίτερη μεταχείριση αυτών. Πέρα όμως από το ότι η φορολόγηση μόνο των ισχυρών δεν είναι αρκετή για να καλύψει το έλλειμμα, κάτι που σημαίνει πως τη νύφη θα την πληρώσει και πάλι ο απλός εργαζόμενος, μας είναι δύσκολο να πιστέψουμε πως ο νέος πρωθυπουργός θα τολμήσει να βάλει το κρατικό χέρι στο πορτοφόλι των πλουσίων.
Προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου είχε τη στήριξη των πάντων, μέσων ενημέρωσης, επιχειρηματιών και γενικότερα όλων όσων η στήριξή τους μπορεί να φέρει μια παράταξη στην κυβέρνηση. Ακόμα και να θέλει λοιπόν, είναι δύσκολο για εκείνον να τα βάλει ανοιχτά μαζί τους. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως οι προεκλογικές εξαγγελίες του Γιώργου Παπανδρέου τη μόνη διαφορά που είχαν από αυτές του Κώστα Καραμανλή ήταν το ωραίο περιτύλιγμα.
Μια από τις προεκλογικές εξαγγελίες του νέου πρωθυπουργού που δέχτηκαν με μεγάλη ανακούφιση οι περισσότεροι Έλληνες, ήταν αυτή που έλεγε για πάγωμα των δόσεων στις τράπεζες για ένα χρόνο. Στα δικά μου τα αφτιά όμως το μέτρο αυτό ακούγεται πολύ μικρό μπροστά στα υπέρ κέρδη των τραπεζών τη στιγμή μάλιστα που όλοι ξέρουμε πως τα τεράστια αυτά κέρδη προέρχονται από ανθρώπους της γενιάς των 700 ευρώ.
Το ιδανικό στην περίπτωση αυτή θα ήταν να μπει ένα όριο στα κέρδη των τραπεζών, είτε μέσω μιας μεγάλης φορολόγησης όταν ξεπεράσουν το όριο αυτό είτε μέσω κάποιου άλλου μέτρου. Υπάρχει όμως στη χώρα αυτή πρωθυπουργός που να βρει το θάρρος να τα βάλει με τους τραπεζίτες; Υπάρχει πρωθυπουργός που να τους πει ξεκάθαρα ότι δεν επιτρέπει στον καθένα που έχει χρήματα να φτιάχνει μια τράπεζα και να εκμεταλλεύεται τον κάθε φτωχό; Ασφαλώς και δεν υπάρχει. Αν υπήρχε έστω και ένας τέτοιος, θα φρόντιζε στη χώρα αυτή να μείνει μία μόνο τράπεζα κι αυτή να είναι κρατική, ώστε να μην μπορεί ο κάθε πλούσιος να κατακλέβει τον εργαζόμενο. Σίγουρα πάντως δεν είναι ο Γιώργος Παπανδρέου αυτός που θα τολμήσει κάτι τέτοιο.
Είναι δεδομένο πως κανένας, ούτε καν οι πιο φανατικοί ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας, δεν εύχονται να αποτύχει ο Γιώργος Παπανδρέου ως πρωθυπουργός. Αντιθέτως όλοι θέλουν αυτά που προεκλογικά υποσχέθηκε το ΠΑΣΟΚ να τα κάνει πράξη με τον πιο ανώδυνο τρόπο για τη χώρα μας. Κανένας δε θα έχει όφελος από μια αποτυχημένη κυβέρνηση και κανένας δε θα ήθελε να δει την έτσι κι αλλιώς άσχημη κατάστασή του να γίνεται ακόμα χειρότερη. Μακάρι η νέα αυτή κυβέρνηση να διαψεύσει το κείμενο αυτό μέχρι και την τελευταία λέξη του, αλλά έχοντας στο μυαλό μου την υπάρχουσα κατάσταση, θεωρώ πως οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι ελάχιστες.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου