ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Καλή μας πράσινη εβδομάδα. Πω. πω τι έγινε βρε παιδιά; Εν μέσω φθινοπώρου γκρίζων σύννεφων και κίτρινων φύλλων, πρασίνισε το μάτι μας. Ακόμη και ο Νομός Δράμας, ένας κατεξοχήν μπλε Νομός, πρασίνισε και αυτός. Ψάχναμε με το τσιγκέλι να δούμε ένα γαλάζιο Νομό στον καταπράσινο χάρτη της Ελλάδας μας. Και κάπου εκεί ψηλά στην Βόρεια Ελλάδα βλέπαμε και ένα γκρι πόδι, ξέρετε αυτό της Χαλκιδικής, του Αγίου Όρους. Ήταν γκρι μάλλον γιατί δεν συμμετείχε στην εκλογική διαδικασία. Λάθος, μεγάλο λάθος. Αυτό κι αν θα έπρεπε να το βάψετε με χρώμα έντονο και φωτεινό γιατί ανέβασε και κατέβασε κυβερνήσεις, υπουργούς και υποψήφιους βουλευτές.
Και τώρα φτου κι απ’ την αρχή. Φύγε εσύ, έλα εσύ. Μία ιστορία τόσο προβλέψιμη και το γνωστό έργο σε επανάληψη κάθε τρεις και λίγο. Ήρθαν οι γαλάζιοι, έφυγαν οι πράσινοι, ήρθαν οι πράσινοι , έφυγαν οι γαλάζιοι. Θα μάθουμε τους νέους υπουργούς μας, ξέρετε ορκωμοσίες, χειραψίες, χτύπημα της πλάτης και συχαρίκια. Μακάρι όμως να μην μείνουμε μόνο σε αυτά γιατί ο λαός είναι πλέον τόσο κουρασμένος που και ξέρει να εκδικείται και εκδικείται πολύ καλά. Θυμάστε πριν πόσο καιρό ο κ. Καραμανλής ήταν ο ισχυρός της πολιτικής σκηνής; Θέλετε να σας το θυμίσω; Μόλις πριν πέντε χρόνια η Ελλάδα είχε ένα ισχυρό δημοφιλή πρωθυπουργό που εξελέγη δύο φορές και απολάμβανε ισχυρής κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, καθώς και ευρείας κοινωνικής συναίνεσης, τουλάχιστον για τα πρώτα τέσσερα χρόνια της πρωθυπουργίας του. Τι συνέβη λοιπόν κατά τη διάρκεια αυτής της πενταετίας και τα γαλάζια παιδιά από την κορυφή, έφτασαν στον πάτο; Ο τόπος μας γνώρισε τίμια και εργατικά παιδιά που δούλεψαν για το συμφέρον του τόπου και των πολιτών ή μήπως γνώρισε το δούλεμα του αιώνα;
Τι να πρωτοθυμηθώ; Τον αγαπητό μας κύριο Βουλγαράκη που υποστήριζε ότι το νόμιμο είναι πάντα και ηθικό; Το παράνομο «αναψυκτήριο» του αγαπητού επίσης κυρίου Μαγγίνα, μαζί με τους «ανασφάλιστους» επισκέπτες - εργάτες – υπηρέτες του κατά το χρονικό διάστημα που διατελούσε Υπουργός Απασχόλησης; Και από την άλλη ζητούσε από τους απλούς πολίτες να καταβάλλουν τις εισφορές τους κανονικά ώστε να παταχθεί η εισφοροδιαφυγή; Είναι τόσα πολλά τα παραδείγματα διαφθοράς και ασυδοσίας σε αυτά τα πέντε χρόνια ενώ η Ελλάδα προσπαθούσε με νύχια και με δόντια να ορθοποδήσει και να αποφύγει την υπερχρέωση και το δανεισμό. Εις βάρος βέβαια των απλών μικρομεσαίων πολιτών που αγωνίζονταν από το πρωί έως το βράδυ για να μην τους πάρει η τράπεζα το σπίτι και να καταφέρουν να πληρώσουν το φροντιστήριο του παιδιού τους. Μας ήρθε και η οικονομική κρίση (τεχνητή ή ουσιαστική δεν μπορώ να είμαι σίγουρη για τίποτε πλέον), πάγωσαν και τις συντάξεις (έλεος κύριοι) και έδεσε το γλυκό του κουταλιού έως μπορώ να πω και ζαχάρωσε.
Οπότε από τον ψηλό θώκο του σεμνά και ταπεινά περάσαμε στον πάτο του δεν ήξερα τι γινόταν μέσα στο ίδιο μου το σπίτι. Ή μπορεί και να ήξερα αλλά δεν βαριέσαι τα ίδια δεν έκαναν και οι προηγούμενοι. Μπορεί να έκαναν τα ίδια, μπορεί να έκαναν και χειρότερα. Άλλωστε κανείς δεν ξεχνάει και την υπόθεση της Siemens. 100 εκατομμύρια ευρώ λένε πως έδωσαν και στα δύο μεγάλα κόμματα οι Γερμανοί. Και στους δύο. Και στο ΠΑΣΟΚ και στη Νέα Δημοκρατία. Και στους δύο ταμίες, και Βαρθολομαίο και Τσουκάτο. Και Ρηγίλλης και Χαριλάου Τρικούπη.
Όσο για την μοιρασιά των χρόνων που κυβέρνησε ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. νομίζω ότι είναι πάνω κάτω ίσα μοιρασμένα. Μετά την μεταπολίτευση δηλαδή εδώ και 35 συναπτά έτη, 19 χρόνια κυβέρνησε το ΠΑΣΟΚ και 16 χρόνια η Ν.Δ. Ποιος έκανε τα μεγαλύτερα λάθη και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, δεν μπορώ εγώ να το κρίνω. Ίσως έχουν ίδιο μερίδιο ευθύνης.
Το θέμα είναι ότι ο Ελληνικός λαός αποφάσισε καθαρά και θέλησε να δώσει την ευκαιρία και πάλι στο ΠΑΣΟΚ ίσως γιατί ήθελε να εκδικηθεί τη ΝΔ. Δεν ξέρω πόσο σοφό είναι αυτό αλλά ίσως είναι μία ευκαιρία να δοκιμάσουμε πάλι κάτι που δοκιμάσαμε και στο παρελθόν, αλλά με νέα δεδομένα. Με νέους εκπροσώπους και νέα στελέχη που ίσως κάνουν τη διαφορά. Προσέξτε τη διαφορά και όχι τη διαφθορά. Τι μεγάλη αλλαγή νοήματος μπορεί να σου κάνει ένα θ.
Και μην ξεχνάτε. Την Κυριακή που μας έρχεται 11 Οκτωβρίου, η Ξάνθη μας γιορτάζει ετεροχρονισμένα της απελευθέρωσή της. Αυτό μου θυμίζει τα γενέθλια των παιδιών που τις περισσότερες φορές δεν τα γιορτάζουμε την ημέρα της γέννησής τους αλλά όποτε μας βολεύει. Οπότε επτά ημέρες μετά θα απολαύσουμε την παρέλαση και θα έχουμε και νέο εκπρόσωπο κυβέρνησης.
Καλά να περνάτε και τα λέμε πάλι, πρώτα ο Θεός, την άλλη εβδομάδα.