Ένα ιδιαίτερα σοβαρό θέμα που εδώ και μερικές εβδομάδες έφερε στο φως της δημοσιότητας η Τ, είναι αυτό με τους εργαζομένους της Αναπτυξιακής Ξάνθης, ορισμένοι εκ των οποίων έχουν να πληρωθούν εδώ και έντεκα μήνες ενώ άλλοι έχουν να λαμβάνουν τα δεδουλευμένα τεσσάρων, πέντε και έξι μηνών. Από τότε αποκαλύφθηκαν πολλά ακόμα γεγονότα και καταστάσεις οι οποίες έχουν φέρει την Αναπτυξιακή σε σημείο που να μην μπορεί ούτε τους μισθούς των υπαλλήλων της να εξασφαλίσει.Κάποιοι από τους μετόχους της τάχθηκαν στο πλευρό των εργαζομένων, επισημαίνοντας την αδικία που γίνεται εις βάρος τους, ορισμένοι άλλοι μέτοχοι προσπάθησαν να δικαιολογήσουν τη διοίκηση της εταιρίας αγνοώντας προφανώς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες ζουν εδώ και τόσους μήνες οι εργαζόμενοι αυτοί. Υπήρξαν βέβαια και οι μέτοχοι εκείνοι που διάλεξαν τον πιο εύκολο δρόμο, αυτόν της σιωπής και της απόλυτης αδιαφορίας.
Ό,τι και να λένε όμως, το μόνο βέβαιο είναι ότι σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να κατανοήσουν τη θέση αυτών των ανθρώπων καλύτερα από κάποιον που έζησε παρόμοιες καταστάσεις. Δυστυχώς μέσα στις πολλές μέχρι τώρα εμπειρίες μου έζησα και μια ανάλογη, να εργάζομαι δηλαδή σε δημοτική επιχείρηση και να είμαι επί πολλούς μήνες απλήρωτος.
Ξέρω πολύ καλύτερα από τους κυρίους αυτούς, από τους οποίους να είστε βέβαιοι δεν λείπει τίποτα, τι σημαίνει να μην μπορείς να καλύψεις όχι τις πολυτέλειες αλλά ούτε τα αναγκαία, ξέρω πολύ καλά τι σημαίνει να έρχονται γιορτές και επειδή δεν έχεις πληρωθεί από τη δουλεία σου, να μην μπορείς να γιορτάσεις όπως όλοι οι υπόλοιποι.
Άραγε όλοι αυτοί που είναι μέτοχοι της Αναπτυξιακής, στερήθηκαν τίποτα τις γιορτινές αυτές μέρες; Όχι βέβαια, τα είχαν όλα και με το παραπάνω. Γιατί όμως αυτό να μη γίνει και με τους εργαζόμενους; Να φανταστείτε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν πήραν ούτε το δώρο των Χριστουγέννων, κάτι που όχι απλά είναι άδικο αλλά και εντελώς παράνομο αφού όλοι γνωρίζουμε πως το δώρο πρέπει να καταβάλλεται στον κάθε εργαζόμενο μέχρι τις 21 Δεκεμβρίου.
Εδώ λοιπόν προκύπτουν ορισμένα απλά αλλά και πολύ σοβαρά ερωτήματα τα οποία θέλουν απαντήσεις. Που είναι αυτοί οι περιβόητοι ελεγκτικοί μηχανισμοί και ποιος ο ρόλος τους; Που είναι οι παρεμβάσεις των αρμόδιων αρχών; Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι η διοίκηση μιας αναπτυξιακής μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς να υφίσταται κανέναν έλεγχο.
Εδώ μιλάμε για μια αποδεδειγμένα πλέον αποτυχημένη διοίκηση η οποία όπως φαίνεται από τη σημερινή κατάσταση της Αναπτυξιακής, ούτε σωστό προγραμματισμό έκανε ούτε προγράμματα κατάφερε να πάρει. Την ίδια στιγμή υπάρχουν άλλες αναπτυξιακές της περιφέρειάς μας οι οποίες έχουν αποθέματα πάνω από 1.000.000 ευρώ.
Δεν μπορεί να μην υπάρχει κάτι ανώτερο από έναν πρόεδρο και από τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου μιας αναπτυξιακής. Δε γίνεται οι άνθρωποι αυτοί να έχουν αποδείξει την ανικανότητά τους και να παραμένουν ακόμα στις θέσεις τους. Δεν μπορεί αυτοί οι άνθρωποι να μη λογοδοτούν κάπου. Αν τα προηγούμενα χρόνια ήταν απλώς άδικο να υπάρχουν απλήρωτοι εργαζόμενοι, στην εποχή μας και με την οικονομική κρίση που μας ταλανίζει όλους είναι έγκλημα.
Ποιος είναι τελικά ο ρόλος των Στυλιανίδη, Καρασακαλίδη, Χατζηευαγγέλου, Ζλάτκου, Τσακίρη, Αγά, Παυλίδη, οι οποίοι είναι και οι κύριοι μέτοχοι της Αναπτυξιακής; Έχουν ή δεν έχουν λόγο και ευθύνες για τα όσα συμβαίνουν μέσα στην Αναπτυξιακή; Αν κάποιοι ωφελήθηκαν μέσα από την Αναπτυξιακή, αυτοί είναι κυρίως οι δήμοι, πού είναι λοιπόν τώρα οι δήμαρχοι; Μήπως την Αναπτυξιακή τη θυμούνται μόνο όταν τους δίνει προγράμματα;
Υπήρξε ποτέ έλεγχος για τις πραγματικές αιτίες που χάθηκαν τόσα προγράμματα από την Αναπτυξιακή Ξάνθης; Εδώ ακούγονται πολύ σοβαρά πράγματα, ότι δηλαδή χάθηκε πρόγραμμα επειδή μέσα στην Αναπτυξιακή ήταν η ΣΕΚΕ, ποιος ήταν εκείνος που αποφάσισε να παραμείνει η ΣΕΚΕ μέσα στην Αναπτυξιακή και πήρε ένα τέτοιο ρίσκο;
Πότε επιτέλους στη χώρα αυτή θα στέλνονται στα σπίτια τους οι ανίκανοι, αυτοί που εξαιτίας τους τόσοι άνθρωποι μένους επί μήνες απλήρωτοι; Πότε θα αρχίσει να τιμωρείται το άδικο και το παράνομο; Εδώ για μια κακοποίηση ζώου υπάρχει αυτεπάγγελτη εισαγγελική παρέμβαση και για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα δε λέγεται ούτε λέξη. Είναι δηλαδή πιο σοβαρή υπόθεση η κακοποίηση ενός σκυλιού από το να υπάρχουν εργαζόμενοι οι οποίοι είναι απλήρωτοι επί έντεκα μήνες; Αν είναι έτσι, ας μας το πουν να το ξέρουμε κι εμείς.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου