ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Η προχειρότητα σε όλο της το μεγαλείο
Η προχειρότητα με την οποία γίνονται κάποια πράγματα στη χώρα μας και δυστυχώς αυτά είναι τα περισσότερα, μας αναγκάζει να επανερχόμαστε σε θέματα για τα οποία έχουμε ήδη μιλήσει, σε θέματα που φαινομενικά δόθηκε λύση αλλά όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, η λύση αυτή όχι απλά ήταν προσωρινή αλλά στην ουσία δεν ήταν καν λύση.
Ένα κλασικό παράδειγμα πρόχειρης αντιμετώπισης ενός προβλήματος είναι ο δρόμος Ξάνθης Εχίνου στον οποίο έχουνε αναφερθεί και σε παλαιότερο δημοσίευμά μας και μάλιστα αμέσως μετά ακολούθησε παρέμβαση της νομαρχίας, αλλά το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται. Μιλάμε για ένα οδόστρωμα το οποίο μόνο δρόμο ευρωπαϊκής χώρας δε θυμίζει αφού οι λακκούβες του διαδέχονται η μία την άλλη, κυρίως στο κομμάτι που φτάνει μέχρι το χωριό Σμίνθη.
Συχνά βλέπουμε συνεργία της νομαρχίας να προσπαθούν να δώσουν λύση και να διορθώσουν την άσχημη αλλά και πολύ επικίνδυνη αυτή εικόνα, κάνοντας διάφορα μπαλώματα πάνω στις λακκούβες τα οποία όμως, με την πρώτη βροχή υποχωρούν και η κατάσταση επανέρχεται όχι απλά στην αρχική της κατάσταση αλλά γίνεται ακόμα χειρότερη.
Οριστική λύση στο πρόβλημα αυτό θα μπορούσε να δώσει μόνο μια νέα ασφαλτόστρωση όλου του δρόμου αλλά για κάποιους λόγους η νομαρχία αρκείται στις πρόχειρες και χωρίς κανένα αποτέλεσμα παρεμβάσεις. Δεν είναι όμως μόνο ο δρόμος αυτός που βάζει καθημερινά σε κίνδυνο τη ζωή εκατοντάδων οδηγών, σε πολλούς οικισμούς που μια παρέκκλιση των οδηγών από το δρόμο θα τους οδηγήσει σε γκρεμό εκατοντάδων μέτρων, δεν υπάρχουν προστατευτικές μπάρες.
Το πιο τραγελαφικό όλων είναι η περίπτωση του Προσηλίου όπου η νομαρχία έχει τοποθετήσει σε δυο πέρα για πέρα ακίνδυνα σημεία τέτοιες μπάρες και εκεί που πραγματικά αυτές χρειάζονται, δεν έχει τοποθετηθεί ούτε ένα μέτρο μπάρας. Είναι άραγε τυχαίο που οι τοποθετημένες μπάρες είναι στην αρχή του δρόμου που οδηγεί προς το Προσήλιο και φαίνονται από τον κεντρικό δρόμο; Μήπως αυτό έγινε για να παραπλανηθούν κάποια μάτια και να πιστέψουν ότι οι μπάρες αυτές υπάρχουν μέχρι και το χωριό;
Ένα επίσης θέμα στο οποίο θέλησε να δώσει λύση η νομαρχία είναι αυτό με τους ελληνικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, τοποθετώντας αναμεταδότες σε διάφορα σημεία του ορεινού όγκου ώστε τα κανάλια αυτά να εκπέμπουν κανονικά. Πράγματι οι αναμεταδότες αυτοί έδωσαν μερική λύση στο πρόβλημα αυτό αλλά και εδώ η προχειρότητα της νομαρχίας φαίνεται σε όλο της το μεγαλείο.
Με τις πρώτες σταγόνες βροχής, το σήμα των καναλιών χάθηκε και μάλιστα τη στιγμή που μιλάμε για αναμεταδότες που, όπως λένε οι πληροφορίες μας, χρυσοπληρώθηκαν. Άραγε έχει γίνει ποτέ κάποιος έλεγχος της δουλειάς αυτής; Ελέγχθηκε ποτέ ο άνθρωπος που ανέλαβε την τοποθέτηση των αναμεταδοτών ή αρκέστηκαν σε μια προφορική βεβαίωση του ότι όλα έγιναν σωστά;
Μπορεί η πραγματική πρόθεση της νομαρχίας να ήταν η επίλυση ενός χρόνιου προβλήματος, αλλά η πρόθεση αυτή από μόνη της δε φαίνεται να είναι αρκετή. Ακόμα και τώρα πάντως δεν είναι αργά, ζητάω προσωπικά από τον κύριο νομάρχη και το θέμα του οδοστρώματος να δει με μεγαλύτερη προσοχή και σοβαρότητα και για την τοποθέτηση προστατευτικών μπάρων όπου αυτές είναι απαραίτητες να επιληφθεί, αλλά και σε έλεγχο της σωστής ή μη λειτουργίας των αναμεταδοτών να κάνει.
Δεν είναι δυνατό από τη μια να αμελούνται πράγματα που αφορούν χιλιάδες συνανθρώπους μας και από την άλλη να πραγματοποιούνται έργα που εξυπηρετούν έναν και μόνο άνθρωπο και φυσικά αναφέρομαι στην περίπτωση του δρόμου που οδηγεί στον οικισμό Ισέα και ο οποίος ασφαλτοστρώθηκε μέχρι το σημείο που εξυπηρετεί έναν συγκεκριμένο επιχειρηματία της περιοχής.
Ασφαλώς και το έργο αυτό δεν έγινε από τη νομαρχία αλλά αυτό είναι το τελευταίο που μπορεί κανείς να αναλύσει. Εμείς, στο πρόσωπο της κάθε νομαρχίας, του κάθε δήμου και της κάθε κοινότητας βλέπουμε την πολιτεία, το κράτος, και αυτό είναι που μας φταίει. Ακόμα και εκεί που μιλάμε για τομείς που υπάγονται στις αρμοδιότητες της νομαρχίας, θεωρούμε πως η ευθύνη δεν ανήκει εξ ολοκλήρου στο νομάρχη ή στους συμβούλους του αλλά γενικότερα στο σύστημα αυτό που έχει συνηθίσει να φέρεται με προχειρότητα, ανευθυνότητα και τεράστια καθυστέρηση.

Σ. Καραχότζα