Μία διοίκηση εξαρτημένη πλήρως από τοπικούς κομματάρχες και φεουδάρχες
Θεωρώ ως ένα πολύ σημαντικό και θεμελιώδη θεσμό την τοπική αυτοδιοίκηση για την ανάπτυξη του τόπου και γενικότερα όλης της χώρας. Μέσω της ενεργής συμμετοχής των συμπολιτών μας ως εκλογέων αλλά και ως αντιπροσώπων της τοπικής μας κοινωνίας μπορούμε να πετύχουμε το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα για την επίλυση των προβλημάτων που ο εκάστοτε νομός ή δήμος αντιμετωπίζει. Και λόγω των ιδιαιτεροτήτων που χαρακτηρίζουν την κάθε περιοχή, ο ρόλος της τοπικής αυτοδιοίκησης και ο σωστός χειρισμός των εκάστοτε προβλημάτων είναι καταλυτικός για την ανάπτυξη, την πρόοδο και προκοπή των τοπικών κοινωνιών.
Έχοντας λοιπόν όλα αυτά στο μυαλό μου αποφάσισα να παρακολουθήσω από κοντά τη συνεδρίαση ενός τοπικού αυτοδιοικητικού συμβουλίου. Πραγματικά δυσκολεύτηκα πολύ να καταγράψω τα συναισθήματα που ένιωσα παρακολουθώντας το με μεγάλη προσοχή. Αρχικά αισθάνθηκα έντονα ότι παρακολουθώ τη συνεδρίαση μίας τοπικής κομματικής οργάνωσης, τη συνεδρίαση ενός οργάνου αγκυλωμένου στα μικροπολιτικά συμφέροντα που μόνος στόχος του είναι να αποδείξει ότι ακολουθεί τη νομιμότητα και όχι ότι είναι όντως νόμιμο. Κριτική σκέψη, ανύπαρκτη εκτός ολίγων εξαιρέσεων που όμως δεν ανήκουν στο τιμόνι της συμπολίτευσης. Κανένας προβληματισμός, καμία πρωτοβουλία. Μόνο χαρτιά εισηγήσεων που ο Πρόεδρος τα παρουσίαζε και όταν κάποιοι σύμβουλοι της συμπολίτευσης ζητούσαν το λόγο προκειμένου να πείσουν τους υπολοίπους για κάποιο από τα θέματα του συμβουλίου τα απήγγειλε ως ποίημα και νόμιζες ότι αν ξέφευγε έστω και λίγο από το γραπτό κείμενο, σίγουρα δε θα μπορούσε να ολοκληρώσει το λόγο του. Επίσης αισθάνθηκα φτώχια μεγάλη τόσο σε σοβαρό λόγο όσο και σε απόψεις. Η αντιπολίτευση ζητούσε συνεχώς το λόγο από τη νυν συμπολίτευση για διάφορες ενέργειες που πραγματοποιήθηκαν ερήμην της ή που τις θεωρούν μη νομότυπες και η συμπολίτευση επέμενε ότι όλα γίνονται για τη δημιουργία λάθος εντυπώσεων. Και το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν συνεχώς ώσπου τελείωσαν τα θέματα ημερήσιας διάταξης και όλοι πήγαν ευχαριστημένοι στα σπίτια τους για την άρτια και αξιόλογη διοίκηση που εφαρμόζουν. Μία διοίκηση εξαρτημένη πλήρως από τοπικούς κομματάρχες και φεουδάρχες που έχουν μετατρέψει τους δήμους και τις νομαρχίες σε τοπικές κομματικές οργανώσεις ή κλίκες και το χειρότερο έχουν διαχωρίσει και τους πολίτες σε ημέτερους ή μη. Και αποτέλεσμα όλων αυτών να φαντάζει ως έργο επιστημονικής φαντασίας η πρόοδος και προκοπή του τόπου μας.
Δυστυχώς η ελληνική πραγματικότητα σε ότι αφορά στην τοπική αυτοδιοίκηση μέχρι τώρα έχει πολλαπλώς αποδείξει ότι οι εκλεγμένοι τοπικοί αντιπρόσωποι ενδιαφέρονται πρωτίστως να κάνουν προσωπικές δημόσιες σχέσεις, δεν επιλύουν τα καθημερινά και διαρκή κοινωνικά προβλήματα που έχουν σχέση με την ποιότητα ζωής του πολίτη, αρνούνται να συγκρουσθούν με τα συμφέροντα υποστηρίζοντάς τα μάλιστα πολλές φορές απροκάλυπτα, ενώ κάθε σκέψη για διαφωνία με την κομματική γραμμή είναι ανύπαρκτη, αφού πολλοί από αυτούς προσβλέπουν στην κομματική τους ανέλιξη.
Πριν λίγους μήνες είχα αναφερθεί στο θέατρο της Δευτέρας που αφορούσε τη συνεδρίαση ενός άλλου οργάνου τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτό όμως που παρακολούθησα την προηγούμενη βδομάδα ήταν όντως το θέατρο του παραλόγου. Ένα θέατρο που σχεδόν κανείς δεν έπαιρνε στα σοβαρά το ρόλο του. Και δυστυχώς αυτό το θέατρο δεν είχε ηθοποιούς για πρωταγωνιστές αλλά ανθρώπους που όλοι μας εμπιστευθήκαμε με την ψήφο μας για να προασπίζουν το συμφέρον και την πρόοδο της κοινωνίας μας. Και δυστυχώς, έτσι όπως τουλάχιστον εγώ το εξέλαβα, οι περισσότεροι από εκεί μέσα ήταν μόνο κομπάρσοι.
Ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι πολύ σοβαρός για να τον εμπιστευόμαστε στα χέρια των εκάστοτε κομματικών επιλογών προς χάριν εντυπωσιασμού και μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Θεωρώ ότι πέρα από κόμματα και αντιλήψεις πρέπει να επιλέξουμε πρώτα από όλα αξιόλογους και άφθαρτους ανθρώπους που έχουν τη θέληση και κυρίως την παιδεία να ανταπεξέλθουν στο δύσκολο έργο του να μας εκπροσωπούν τοπικά. Άνθρωποι ελεύθεροι και απαλλαγμένοι από ιδεοληψίες. Τοπικοί άρχοντες που μπορούν να κρατήσουν γερά και σταθερά το τιμόνι της τοπικής αυτοδιοίκησης. Και φυσικά να ξέρουν να χρησιμοποιούν και το μαχαίρι όταν πρέπει και όπου χρειάζεται.
Κ. Κανάτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου