Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Στην εποχή που ζούμε η εντιμότητα πλέον δεν είναι αρετή Πόσο μπορείτε να καταλάβετε έναν άνθρωπο από την εμφάνισή του για το τι χαρακτήρας είναι και τι κρύβεται πίσω από την εικόνα που μας παρουσιάζει; Αυτή την ερώτηση έκανα κι εγώ στον ευατό μου όταν ένας μεροκαματιαρής λαχειοπώλης, μόλις αντιλήφθηκε ότι κατά λάθος μου έδωσε ένα λαχείο λιγότερο απ’ ότι του πλήρωσα, έτρεξε να μου δώσει πίσω αυτό που μου όφειλε. Ένας άνθρωπος που από την εμφάνισή του θα μπορούσε ο καθένας να ξεγελαστεί και να τον χαρακτηρίσει ως ένα μικρό απατεωνίσκο και ότι θα άρπαζε την ευκαιρία που του δόθηκε να καρπωθεί κάποια λίγα χρήματα που όμως δεν του ανήκαν. Και πραγματικά μου φάνηκε τόσο παράλογο και έμεινα τόσο έκπληκτος από την κίνηση του λαχειοπώλη αλλά περισσότερο αυτοελέγχθηκα για το λάθος κριτήριο αξιολόγησης που έχω κι εγώ όπως και οι περισσότεροι , όταν αντικρίζουμε ένα άνθρωπο για πρώτη φορά. Από την φυλή που ανήκει, από το ντύσιμο και την εξωτερική του εμφάνιση, από το επάγγελμά του, καταλήγουμε πολλές φορές σε λάθος συμπεράσματα. Και από την άλλη θεωρούμε τους κουστουμαρισμένους και καλοχτενισμένους ως έντιμους και ηθικούς ανθρώπους. Αλλά αυτή είναι μία παγίδα που μάλλον όλοι έχουμε πέσει. Πόσο το φαίνεσθαι μπορεί να μας ξεγελάσει και να μας οδηγήσει σε ρατσισμό και αποξένωση ανθρώπων που είναι πολύ καλύτεροι απ’ ότι νομίζουμε. Άρα υπάρχει συγκεκριμένη εικόνα του έντιμου ή του ανέντιμου; Ή μήπως ο ανήθικος και ο ψεύτης έχουν ταμπέλα που αναβοσβήνει στο μέτωπό τους;
Στην εποχή που ζούμε η εντιμότητα πλέον δεν είναι αρετή. Αντίθετα αρετή είναι να φαίνεσαι έντιμος ενώ στην πραγματικότητα κολυμπάς μέσα στο ψέμα, την απάτη και την αισχροκέρδεια. Και αυτό συμβαίνει γιατί το ψέμα, η απάτη, η αισχροκέρδεια, η εκμετάλλευση, το άνομο κέρδος κάθε μορφής, η συγκάλυψη, η διαπλοκή και η διαφθορά έγιναν πηγή πλούτου, δύναμης και κοινωνικής ανέλιξης στον όμορφο κόσμο μας. Οπότε άντε εγώ να πιστέψω ότι ο λαχειοπώλης θα μου επέστεφε ένα τόσο μικρό ποσό, ενώ η ασυδοσία και η κλεψιά εξουσιάζει την κοινωνία μας. Σε τούτη την εποχή του ευδαιμονισμού και του ακραίου υλισμού, που οι κοινωνίες διαπλάθουν τους πολίτες τους κατ’ εικόνα και ομοίωσή τους και που το είδωλά τους αναπαράγονται και φέρουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, άντε να πιστέψεις ότι υπάρχει και η αθέατη πλευρά, ότι υπάρχουν και εθελοντές και ρομαντικοί, και τίμιοι οι οποίοι προτάσσουν το αίτημα της προσφοράς στον τόπο και στη βελτίωση των συνθηκών του λαού, κόντρα στους άλλους τους μωροφιλόδοξους, τους καιροσκόπους, τους μετρίων ικανοτήτων, που η αναξιοκρατία τους θέλει στα κέντρα λήψης αποφάσεων.
Έτσι έχουμε καταλήξει να πιστεύουμε και δυστυχώς αυτό ισχύει, ότι οι φελλοί επιπλέουν, οι δυνατοί κερδίζουν και οι ωραίοι πετυχαίνουν. Οι δυνατοί τα μπορούν όλα: να απαιτούν, να βρίζουν να κλέβουν, να αποκτούν, να ψεύδονται. Οι αδύναμοι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα. Και φυσικά όλοι θέλουν να είναι οι δυνατοί. Και φτάσαμε έτσι εδώ που φτάσαμε. Να είμαστε μέρος μίας κοινωνίας που για να επιβιώσουμε μας αναγκάζουν να γίνουμε μέρος αυτού του φαύλου συστήματος. Έλεος πια!!!

Κ.ΚΑΝΑΤΑΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου