Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη, δως της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι ν’ αρχινίσει…… «Το παραμύθι δίχως τέλος».
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια ευτυχισμένη πολιτεία που ζούσανε ήσυχα και ειρηνικά οι πολίτες της ώσπου κάποια στιγμή ο αρχηγός του κράτους αποφάσισε να κάνει εκλογές. Η ταλαιπωρία των πολιτών άρχισε να γίνεται αβάσταχτη γιατί ο μεγάλος αρχηγός (αναποφάσιστος κι αυτός) δεν ήξερε ποιους πολίτες να επιλέξει να τον εκπροσωπούν στην πολιτεία. Κι επειδή είχαν και Δημοκρατία, δηλαδή τέσσερις λύκοι και ένα πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό σύμφωνα με τον Αρκά, η ταλαιπωρία έγινε αβάσταχτη γιατί έχασαν τους ρόλους τους οι λύκοι και τα πρόβατα. Άρχισαν να ψάχνουν μήπως κάτω από την προβιά, τους πεταχτεί κανένα σουβλερό δόντι και τότε πω πω μεγάλο κακό που θα τους έβρισκε. Στο τέλος ο μεγάλος αρχηγός αποφάσισε αλλά αντί αυτό να ηρεμήσει την κατάσταση, τότε ξέσπασε μεγαλύτερο κακό. Φαγωμάρα και αλληλοκατηγόριες, λύκοι και πρόβατα μπλέχτηκαν τόσο άσχημα που η ιστορία τελειωμό δεν είχε. Μην περιμένετε να σας πω το τέλος και ότι αυτοί ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα. Γιατί το πιο σωστό θα ήταν να λέγαμε κι αυτοί ζήσαν καλά κι εμείς χειρότερα. Άλλωστε τέλος γι’ αυτό το παραμύθι δεν υπάρχει , γι’ αυτό και το ονόμασαν το παραμύθι δίχως τέλος. Ή μήπως να το ονομάσουμε το παραμύθιασμα δίχως τέλος.
Οι πολίτες της όμορφης πολιτείας μας πλέον δεν θέλουν ούτε ν’ ακούσουν για εκλογές. Δεν τους ενδιαφέρει το περίπλοκο παρασκήνιο ούτε ποιοι θα έρθουν ή ποιοι θα φύγουν. Το αποτέλεσμα ίσως να είναι και το ίδιο. Αδικία και πάλι αδικία.
Αφήστε τους να νομίζουν ότι σας παραμυθιάζουν. Άλλωστε πλέον ξέρουμε ότι οι απλοί πολίτες που δεν τα παίρνουν από κανέναν, δεν παίρνουν συνήθως και χαμπάρι για το τι ακριβώς γίνεται. Και αυτό συμβαίνει γιατί τις ώρες που παίζεται αυτό το παιχνίδι, ή το παρακολουθούν από την tv μονταρισμένο ή το διαβάζουν από τα έντυπα ωραιοποιημένο, ή είναι τόσο αφηρημένοι γιατί προσεύχονται να βρεθεί τρόπος να τη βγάλουν καθαρή μέχρι το τέλος του μήνα λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Παρόλα αυτά όμως δεν ξεχνάμε ότι ίσως τελικά εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτό που είμαστε και οτιδήποτε ευχόμαστε για τον εαυτό μας να είμαστε, έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε. Αν αυτό που είμαστε τώρα είναι αποτέλεσμα των παρελθόντων δράσεών μας, αυτό φυσικά σημαίνει ότι θα είμαστε στο μέλλον αυτό που παράγεται από τις παρούσες πράξεις μας. Έτσι, πρέπει να γνωρίζουμε πώς να δουλεύουμε. Χωρίς να σπαταλάμε οπουδήποτε και χωρίς λόγο τις ενέργειές μας. Απλά πρέπει να πράττουμε όσο πρέπει και όταν πρέπει, γιατί με το να γνωρίζεις πώς και πόσο να δουλεύεις, μπορείς να επιτύχεις τα μεγαλύτερα αποτελέσματα. Πρέπει να θυμάστε ότι, όλη η εργασία είναι να εκδηλώσεις την έμφυτη δύναμη του νου. Να ξυπνήσεις την ψυχή. Η δύναμη είναι μέσα στον καθένα. Οι διάφορες εργασίες μαζί με την γνώση είναι τα τραντάγματα που χρειάζονται για να εξωτερικευθεί η κρυμμένη δύναμη, για να εκδηλωθεί μέσα από την ψυχή και να ξυπνήσει η δύναμη του νου.
Ευχόμαστε μέσα από την ψυχή μας να γίνει κάτι καλύτερο για τον τόπο μας και για την όμορφη πολιτεία μας. Να είναι στα αλήθεια όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο και όλοι να αντιμετωπίζονται ίσα όπου κι αν βρίσκονται. Χωρίς παρασκήνια και παρατυπίες. Με σεβασμό και αξιοκρατία σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Μακάρι αυτό που μόλις ευχήθηκα να μην μείνει μόνο παραμύθι ούτε να το ακούσουμε από τα χείλη των κυβερνώντων μόνο ως παραμύθιασμα.
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια ευτυχισμένη πολιτεία που ζούσανε ήσυχα και ειρηνικά οι πολίτες της ώσπου κάποια στιγμή ο αρχηγός του κράτους αποφάσισε να κάνει εκλογές. Η ταλαιπωρία των πολιτών άρχισε να γίνεται αβάσταχτη γιατί ο μεγάλος αρχηγός (αναποφάσιστος κι αυτός) δεν ήξερε ποιους πολίτες να επιλέξει να τον εκπροσωπούν στην πολιτεία. Κι επειδή είχαν και Δημοκρατία, δηλαδή τέσσερις λύκοι και ένα πρόβατο να ψηφίζουν για φαγητό σύμφωνα με τον Αρκά, η ταλαιπωρία έγινε αβάσταχτη γιατί έχασαν τους ρόλους τους οι λύκοι και τα πρόβατα. Άρχισαν να ψάχνουν μήπως κάτω από την προβιά, τους πεταχτεί κανένα σουβλερό δόντι και τότε πω πω μεγάλο κακό που θα τους έβρισκε. Στο τέλος ο μεγάλος αρχηγός αποφάσισε αλλά αντί αυτό να ηρεμήσει την κατάσταση, τότε ξέσπασε μεγαλύτερο κακό. Φαγωμάρα και αλληλοκατηγόριες, λύκοι και πρόβατα μπλέχτηκαν τόσο άσχημα που η ιστορία τελειωμό δεν είχε. Μην περιμένετε να σας πω το τέλος και ότι αυτοί ζήσαν καλά κι εμείς καλύτερα. Γιατί το πιο σωστό θα ήταν να λέγαμε κι αυτοί ζήσαν καλά κι εμείς χειρότερα. Άλλωστε τέλος γι’ αυτό το παραμύθι δεν υπάρχει , γι’ αυτό και το ονόμασαν το παραμύθι δίχως τέλος. Ή μήπως να το ονομάσουμε το παραμύθιασμα δίχως τέλος.
Οι πολίτες της όμορφης πολιτείας μας πλέον δεν θέλουν ούτε ν’ ακούσουν για εκλογές. Δεν τους ενδιαφέρει το περίπλοκο παρασκήνιο ούτε ποιοι θα έρθουν ή ποιοι θα φύγουν. Το αποτέλεσμα ίσως να είναι και το ίδιο. Αδικία και πάλι αδικία.
Αφήστε τους να νομίζουν ότι σας παραμυθιάζουν. Άλλωστε πλέον ξέρουμε ότι οι απλοί πολίτες που δεν τα παίρνουν από κανέναν, δεν παίρνουν συνήθως και χαμπάρι για το τι ακριβώς γίνεται. Και αυτό συμβαίνει γιατί τις ώρες που παίζεται αυτό το παιχνίδι, ή το παρακολουθούν από την tv μονταρισμένο ή το διαβάζουν από τα έντυπα ωραιοποιημένο, ή είναι τόσο αφηρημένοι γιατί προσεύχονται να βρεθεί τρόπος να τη βγάλουν καθαρή μέχρι το τέλος του μήνα λόγω οικονομικών προβλημάτων.
Παρόλα αυτά όμως δεν ξεχνάμε ότι ίσως τελικά εμείς είμαστε υπεύθυνοι γι' αυτό που είμαστε και οτιδήποτε ευχόμαστε για τον εαυτό μας να είμαστε, έχουμε τη δύναμη να το κάνουμε. Αν αυτό που είμαστε τώρα είναι αποτέλεσμα των παρελθόντων δράσεών μας, αυτό φυσικά σημαίνει ότι θα είμαστε στο μέλλον αυτό που παράγεται από τις παρούσες πράξεις μας. Έτσι, πρέπει να γνωρίζουμε πώς να δουλεύουμε. Χωρίς να σπαταλάμε οπουδήποτε και χωρίς λόγο τις ενέργειές μας. Απλά πρέπει να πράττουμε όσο πρέπει και όταν πρέπει, γιατί με το να γνωρίζεις πώς και πόσο να δουλεύεις, μπορείς να επιτύχεις τα μεγαλύτερα αποτελέσματα. Πρέπει να θυμάστε ότι, όλη η εργασία είναι να εκδηλώσεις την έμφυτη δύναμη του νου. Να ξυπνήσεις την ψυχή. Η δύναμη είναι μέσα στον καθένα. Οι διάφορες εργασίες μαζί με την γνώση είναι τα τραντάγματα που χρειάζονται για να εξωτερικευθεί η κρυμμένη δύναμη, για να εκδηλωθεί μέσα από την ψυχή και να ξυπνήσει η δύναμη του νου.
Ευχόμαστε μέσα από την ψυχή μας να γίνει κάτι καλύτερο για τον τόπο μας και για την όμορφη πολιτεία μας. Να είναι στα αλήθεια όλοι ίσοι απέναντι στο νόμο και όλοι να αντιμετωπίζονται ίσα όπου κι αν βρίσκονται. Χωρίς παρασκήνια και παρατυπίες. Με σεβασμό και αξιοκρατία σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Μακάρι αυτό που μόλις ευχήθηκα να μην μείνει μόνο παραμύθι ούτε να το ακούσουμε από τα χείλη των κυβερνώντων μόνο ως παραμύθιασμα.
«Όταν απελπίζομαι, θυμάμαι πως διαμέσου της ιστορίας η οδός της αλήθειας και της αγάπης πάντα νικά. Υπήρξαν τύραννοι και φονιάδες και, για έναν καιρό, έμοιαζαν αήττητοι, αλλά στο τέλος πάντα πέφτουν-σκεφτείτε το: πάντα».
Μαχάτμα Γκάντι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου