Αυτές τις ημέρες έγινε αρκετός λόγος για το 2% το οποίο είχε μειωθεί στο 0,5% και συζητείται και πάλι προκειμένου να έρθει στο ύψος που ήταν πριν την απόφαση της προηγούμενης κυβέρνησης.
Παράλληλα ήρθαν και στην επικαιρότητα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το κάπνισμα και το κατά πόσο αυτό επιτρέπεται σε κλειστούς δημόσιους χώρους, αλλά και αν το νέο αντικαπνιστικό μέτρο εφαρμόζεται.
Όλα αυτά λοιπόν ήταν ζητήματα τα οποία έφεραν κοντά μας και κοντά στη δημοσιότητα τους ιδιοκτήτες καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος οι οποίοι είναι και οι κύριοι αποδέκτες όλων αυτών των μέτρων που λαμβάνονται κατά καιρούς.
Με αφορμή λοιπόν αυτού του είδους τα ζητήματα καθώς και άλλα τα οποία κατά καιρούς όλοι συζητάμε και όλοι φέρνουμε στο προσκήνιο, ο πρόεδρος του Σωματείου επαγγελματιών καφέ-μπαρ και κέντρων διασκέδασης και μέλος του διοικητικού συμβουλίου και του Σωματείου καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος και Αντιπρόεδρος της ΠΟΕΣΕ στην Ξάνθη, κύριος Δημήτρης Πασαλής, τον οποίο φιλοξενούμε αυτή την εβδομάδα, μας απάντησε σε καίρια ερωτήματα τα οποία αφορούν τόσο στους επαγγελματίες του κλάδου όσο και σε όλους τους πολίτες.
Να ξεκινήσω με αυτό που όλοι συζητούμε και είναι φυσικά το θέμα της οικονομικής κρίσης και οι μόνοι που είναι «κερδισμένοι», όπως πολλοί αναφέρουν, είναι οι ιδιοκτήτες των καφέ-μπαρ μιας και είναι γεμάτα τα καταστήματά τους, οπότε την έννοια της οικονομικής κρίσης πολλοί την θεωρούν μπλόφα για εσάς. Τι ακριβώς συμβαίνει στο χώρο αυτό;
Η αλήθεια είναι ότι το δικό μας επάγγελμα περιβάλλεται από ένα μύθο, από το ότι είμαστε δηλαδή αναγνωρισμένα πρόσωπα στην πόλη, έχουμε δόξα, έχουμε δημόσιες σχέσεις και πολλά έσοδα.
Η πραγματικότητα όμως έχει να κάνει με το ότι ο κόσμος για να διασκεδάσει πρέπει να έχει λεφτά και αυτή τη στιγμή, όπως ακούτε και εσείς καθημερινά, υπάρχει οικονομική ύφεση και η αγορά έχει στεγνώσει από χρήμα. Άρα όταν το μέσο νοικοκυριό δεν μπορεί να προμηθευτεί τα βασικά, δεν έχει να ξοδέψει ούτε στα καταστήματά μας.
Βέβαια κάποιοι λένε ότι οι νέοι δε σταματούν να διασκεδάζουν και όπως και να έχει βρίσκονται έξω και τροφοδοτούν συνέχεια αυτά τα καταστήματα.
Οι νέοι παίρνουν λεφτά από τους μπαμπάδες, υπάρχει όμως πρόβλημα. Εγώ βλέπω καθημερινά στην αγορά και στα καταστήματα αυτά να έχουν πέντε-έξι παρέες, δεν μπορούν να πληρώσουν τα δυσβάσταχτα λειτουργικά έξοδα που έχει μια επιχείρηση έτσι.
Παρόλα αυτά όμως κύριε Πασαλή, συνέχεια ανοίγουν καφέ στην Ξάνθη, σε κάθε βήμα που κάνουμε υπάρχει και ένα καφέ-μπαρ. Όταν ο κλάδος υποτίθεται ότι αντιμετωπίζει αυτή την κρίση, που πάνε τελικά όλοι αυτοί;
Εγώ νομίζω το ότι ανοίγουν καινούρια μαγαζιά, όχι μόνο καφέ μπαρ και άλλα, είναι αποτέλεσμα της ανεργίας που υπάρχει στο νομό και στο ότι έχουν χαθεί πάρα πολλές θέσεις εργασίας τα τελευταία χρόνια και χάνονται συνέχεια, δεν αναπληρώνονται αυτές με νέες επενδύσεις στην περιοχή, οπότε ο καθένας νομίζει πως ανοίγοντας ένα κατάστημα θα μπορέσει να βγάλει τα καθημερινά του έξοδα. Αυτό λοιπόν είναι και ακατόρθωτο αλλά και επικίνδυνο για κάποιον που το επιχειρεί, καθώς πλέον δεν είναι δύσκολο να ανοίξεις μια επιχείρηση, το δύσκολο είναι να την κλείσεις.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν πολλοί συνάδελφοι οι οποίοι είναι χρεωμένοι μέχρι το «λαιμό», αλλά δεν μπορούν να κλειδώσουν το μαγαζί τους καθότι έχουν ένα άνοιγμα.
Ωστόσο όλοι ελπίζουν ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες γιατί ως γνωστόν «η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία».
Εγώ θέλω με την ευκαιρία αυτή να σας πω ότι η όλη «πολιτική», δηλαδή το να δίνονται επιδοτήσεις σε επαγγέλματα «κορεσμένα» είναι λάθος.
Υπάρχουν πολλών ειδών επιδοτήσεις οι οποίες δεν έχουν σαν στόχο να βοηθήσουν ένα νέο επαγγελματία, αλλά έχουν σαν στόχο να βοηθήσουν τις μεγάλες εταιρείες εξοπλισμών για να πουλάν τα πράγματά τους. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να δουλέψουν ήδη τα μαγαζιά που βρίσκονται στην πόλη, θα δουλέψουνε τα νέα; Νομίζω ότι αυτοί που το επιχειρούν γίνονται μέρος ενός προβλήματος και το μέλλον τους δεν είναι ευοίωνο.
Κάποτε άνοιγες ένα μαγαζί με δεδομένο ότι θα έβαζες 5 τραπέζια και θα έφερνες 5 φίλους που θα ήξερες ότι θα στηρίξουν την επιχείρηση.
Μπορεί σήμερα μια επιχείρηση να ξεκινήσει έχοντας αυτό στο μυαλό της;
Όχι, δεν είναι έτσι. Καταρχήν το να «στήσεις» ένα κατάστημα, όπως ένα καφέ ή ένα μπαρ, πλέον ο ανταγωνισμός έχει φτάσει σε τέτοιο επίπεδο που χρειάζεται ένα σοβαρό κεφάλαιο για να το επιχειρήσεις. Η αλήθεια είναι ότι και τα καταστήματά μας λόγω του ανταγωνισμού θέλουν τουλάχιστον ανά δύο χρόνια ανακαίνιση, η οποία και αυτή κοστίζει. Δεν προλαβαίνουμε να κάνουμε απόσβεση του κεφαλαίου. Μπαίνουμε σε ένα φαύλο κύκλο εξόδων, ο οποίος δε βγαίνει πουθενά. Εγώ καλώ όσους ενδιαφέρονται να ασχοληθούν με το χώρο, να κάνουν πρώτα μια βόλτα στις υφιστάμενες επιχειρήσεις και θα διαπιστώσουν ότι, θα το πω όσο πιο ωμά μπορώ, δε νομίζω αυτή τη στιγμή να υπάρχει επιχείρηση στην πόλη μας η οποία δεν πωλείται.
Εν ολίγοις ένα γαλακτοπωλείο ή ένα παντοπωλείο δε χρειάζεται τόσο μεγάλες επενδύσεις . για να ανοίξεις όμως ένα μαγαζί σαν αυτά χρειάζεσαι ένα πολύ σοβαρό κεφάλαιο και σε αυτή την οικονομική συγκυρία έχεις την πολυτέλεια να κάνεις τέτοιου είδους «ανοίγματα»;
Ο καθένας γνωρίζει τι «βάθος» έχει η τσέπη του και «πόσο» αντέχει. Πολλοί όμως κάνουν το εξής λάθος: υπολογίζουν ένα κόστος, όσον αφορά στην επένδυση, ένα κόστος λειτουργίας, επενδύουνε και στον κύκλο των φίλων τους και νομίζουν ότι έτσι μπορούν να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό και μη ευνοϊκό όσον αφορά στην οικονομική δυνατότητα των καταναλωτών. Υπάρχουν και άλλα πράγματα τα οποία δεν τα σκέφτεται κάποιος εκείνη την ώρα αλλά μετά, όπως η «τριβή» που έχουμε με κάποιες αρχές και κάποιους φορείς όπως επίσης και τα πρόστιμα τα οποία είναι και «βαριά» και δεν τα υπολογίζει ένας ο οποίος ξεκινά την επένδυση και έτσι φτάνει σε αδιέξοδο.
Μιας και θέσατε το θέμα τον προστίμων, έχει αποδειχθεί πολλές φορές ότι ο κλάδος σας ανήκει στον κλάδο των φοροφυγάδων. Θυμάμαι πριν δυο χρόνια, καταστήματα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης δήλωναν ετήσιο εισόδημα 3.500 ευρώ περίπου και είναι μια εύλογη απορία, όταν έχεις ένα τέτοιο ετήσιο εισόδημα πως κρατάς μια επιχείρηση; Δηλαδή το θέμα των αποδείξεων είναι «αμαρτωλό» στο χώρο των καφέ-μπαρ και των κέντρων διασκέδασης.
Όλοι δικαιούνται το τεκμήριο της «αθωότητας», υπάρχουν ελεγκτικοί μηχανισμοί οι οποίοι όταν βλέπουν ότι ένας επαγγελματίας δεν είναι συνεπής με τη φορολογική του υποχρέωση, με το να κόβει δηλαδή αποδείξεις, βάζουν πρόστιμα τα οποία είναι και βαριά, οφείλω να ομολογήσω.Κατά συνέπεια εγώ δε νομίζω ότι είναι έτσι τα πράγματα. Όσο για αυτό που συζητείται αυτό τον καιρό και αφορά στους επαγγελματίες που δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα, να δείξουνε και τα κεφάλαια κίνησης που έχουν για αυτό και η κρίση μας έχει «χτυπήσει» εδώ και πέντε χρόνια.
Η αλήθεια είναι ότι χρόνο με το χρόνο ο τζίρος αυτών των καταστημάτων μειώνεται και τα λειτουργικά έξοδα αυξάνονται.
Βέβαια το ίδιο συμβαίνει και με το μισθό των πολιτών, όταν αυτός συρρικνώνεται κάθε χρόνο, ένας πολίτης δανείζεται από τις τράπεζες για να τα βγάλει πέρα, αλλά είναι ο μόνος συνεπής στις υποχρεώσεις του στην εφορία γιατί δεν μπορεί να κάνει και αλλιώς.
Ναι αλλά και οι επαγγελματίες έχουν συνέπεια, όσοι από αυτούς δεν είναι συνεπείς δεν μπορούν να γλιτώσουν από το φορολογικό μηχανισμό. Είναι άδικο όμως να βάζουμε όλους τους επαγγελματίες στο ίδιο «τσουβάλι» και να τους αποκαλούμε φοροφυγάδες.
Βέβαια μας ωθούν συνέχεια στο να ζητάμε αποδείξεις, αν ζητήσουμε όμως αποδείξεις έχουμε και μια άσχημη αντιμετώπιση από τους επαγγελματίες και δε μιλάω μόνο για τον κλάδο σας, μιλάω γενικά.
Ως καταναλωτές όλοι έχουμε δύναμη. Δε νομίζω ότι κάποιος επαγγελματίας θα χειριστεί διαφορετικά έναν πελάτη αν ζητήσει το «αυτονόητο» δηλαδή δε χρειάζεται καν να το συζητάμε.
Μιλούσαμε πριν λίγο για τη διασκέδαση έχουμε την εντύπωση ότι στην Ξάνθη είναι λίγο flat η διασκέδαση, δηλαδή όλα τα μαγαζιά είναι «αντιγραφή» του ενός με το άλλο και είναι όλα στη λεγόμενη «παραλία» και στην υπόλοιπη πόλη υπάρχουν πολύ λίγα μαγαζιά. Δεν υπάρχουν εναλλακτικοί τρόποι διασκέδασης. Θα πρέπει δηλαδή μέσα σε ένα συγκεκριμένο «καλούπι», είτε σου αρέσει είτε όχι να πας σε αυτό. Είναι σωστή αυτή η τακτική που ακολουθείται στην πόλη μας;
Η αγορά έχει τους δικούς της κανόνες, λογικό είναι όταν μια «πιάτσα» έχει κόσμο και «ρεύμα» εκεί να συγκεντρώνονται και τα περισσότερα καταστήματα, αλλά να σας θυμίσω ότι τα τελευταία χρόνια έχουν ανοίξει και επιχειρήσεις γύρω από την κεντρική πλατεία, μεγάλες και σοβαρές επιχειρήσεις οι οποίες επενδύουνε.
Εγώ νομίζω ότι ο κάθε επιχειρηματίας προσπαθεί και να πρωτοτυπεί και να κάνει κάτι ξεχωριστό ώστε να πάρει το μεγαλύτερο μερίδιο στην αγορά.
Επειδή αναφέρατε τώρα την πλατεία, πως βλέπετε να εξελίσσονται οι επιχειρηματίες εκεί γύρω, δηλαδή εκφράζονται φόβοι, όπως ανέφερε και ο κύριος Τσιακίρογλου, ότι δημιουργείται ένα καινούριο «γκέτο», γιατί μετά τις 3 το μεσημέρι που σταματούν να δουλεύουν τα δικαστήρια και η Νομαρχία, δε θα υπάρχει «ψυχή», οπότε όλες αυτές οι επιχειρήσεις που βρίσκονται εκεί περιθωριοποιούνται στην ουσία. Πως το βλέπετε αυτό και τι πληροφόρηση έχετε από τους συναδέλφους σας;
Η μόνη πληροφόρηση που έχω εγώ μέχρι στιγμής είναι το δύσκολο καλοκαίρι που πέρασαν οι επιχειρηματίες που βρίσκονται γύρω από την κεντρική πλατεία. Όλοι έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι με την αποπεράτωση του έργου ανατέλλει για αυτούς ένας νέος ήλιος και ότι θα υπάρχει μια νέα δυναμική εκεί.
Προφήτης δεν είμαι για να ξέρω. Θα δείξει…
Είναι όμως κάποιες προτάσεις που γίνονται, να φτιάξει ο δήμος κάποια δημοτικά καταστήματα, να τα δώσει σε επαγγελματίες ακόμη και σε αυτούς της παραλίας, προκειμένου να πάρει ζωή και εκείνη η περιοχή. Συμφωνείτε εσείς με κάτι τέτοιο;
Το έχω ακούσει και εγώ αυτό για την πρόταση του δήμου να φτιάξει δημοτικά καταστήματα.Από την πρόταση όμως μέχρι την υλοποίηση είναι πολύς ο χρόνος. Ας δούμε πρώτα τι καταστήματα θα είναι αυτά και τότε το συζητάμε.
Πάντως κύριε Πασαλή και τα ενοίκια που πληρώνετε είναι «δυσθεώρητα» για την πόλη της Ξάνθης.
Ναι. Αυτό έχει να κάνει με το προηγούμενο ερώτημά σας, με το γεγονός δηλαδή ότι μαζεύτηκαν όλες οι επιχειρήσεις σε μια περιοχή. Όταν ένα ακίνητο έχει μεγάλη ζήτηση είναι λογικό να ανεβαίνουν και τα ενοίκια.
Πάντως τα τελευταία δύο χρόνια, υπάρχουν πολλά καταστήματα σε κεντρικά σημεία της πόλης μας τα οποία είναι ανοίκιαστα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν κάποια στιγμή και οι ιδιοκτήτες των καταστημάτων αυτών, θα αναγκαστούν «να ρίξουν νερό στο κρασί τους» ώστε τα ενοίκια να είναι πιο «δελεαστικά» για να βρουν την ευκαιρία να τα νοικιάσουν.
Δε μας τιμά η εικόνα να υπάρχουν ανοίκιαστα μαγαζιά στην πόλη μας, γιατί δημιουργεί κακή ψυχολογία και η κακή ψυχολογία σημαίνει …«δισταγμό» στις επενδύσεις.
Και δε μας τιμούν νομίζω και όλα αυτά με τα ενοίκια σε ύψη «τρομερά» και το να αποβλέπουμε στο εύκολο κέρδος χωρίς να υπολογίζουμε τι γίνεται σε ολόκληρο τον κύκλο της αγοράς, σωστά;
Ακριβώς. Και αν συνυπολογίσουμε ότι το 43% του τζίρου των καταστημάτων μας το δίνουμε σε τρίτους, μεγαλώνει το όλο πρόβλημα γιατί μην ξεχνάτε ότι πληρώνουμε υπέρογκα ποσά για πνευματικά δικαιώματα.
Κύριε Πασαλή αυτές τις μέρες ήρθε και πάλι στη δημοσιότητα το 2%, τι είναι ακριβώς αυτό το 2% για να καταλάβουμε όλοι γιατί ο περισσότερος κόσμος το ακούει αλλά πιστεύω ότι δεν ξέρει καν τί είναι αυτό.
Υπήρχε το 2% αλλά η προηγούμενη κυβέρνηση είχε προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση και έγινε 0,5%.
Ήταν ένας φόρος ο οποίος κυριολεκτικά αποτελούσε «εφιάλτη» για τα καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος γιατί το 2% σαν νούμερο ακούγεται πάρα πολύ «αθώο» αλλά είναι επί του ακαθαρίστου. Δηλαδή όταν «κλείνει» ένας επαγγελματίας τη χρονιά του και ο ισολογισμός στο ταμείο του δείχνει ίσα «πανιά», έρχεται αυτός ο νόμος και σου επιβάλει να πληρώσεις το 2% από τις ζημιές στην ουσία.
Τα προβλήματα όμως των επαγγελματιών δε σταματούν εδώ. Υπάρχουν και άλλα με κυριότερο τις άδειες χαρακτηρισμού των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος, οι οποίες ως τώρα δεν έχουν δοθεί με αποτέλεσμα να επικρατεί τόσο η σύγχυση των επαγγελματιών όσο και η ταλαιπωρία των πολιτών.
Ένα γεγονός που έχει προκαλέσει αρκετές αντιδράσεις από τους επαγγελματίες οι οποίοι σε καθημερινή βάση κάνουν λόγο για ανικανότητα των φορέων καθώς όπως ισχυρίζονται το νέο αυτό αντικαπνιστικό μέτρο δεν εφαρμόστηκε σωστά εξ’ αρχής και το μόνο που ζητούν τώρα όλοι είναι απλά …η κατάργησή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου