…ο πρώην διοικητής του Νοσοκομείου τον οποίo ξηλώσανε εν μια νυχτί διότι «δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις». Των τοπικών κομματικών παραγόντων φυσικά. Και το ευτράπελο της υπόθεσης είναι ότι τον ξηλώσανε τον άνθρωπο την ώρα που αποχαιρετούν την εξουσία. Ο λύκος γερνά χούγια δεν αλλάζει. Αυτά πληρώνουν τώρα και ακόμη δυστυχώς δεν το κατάλαβαν. Θεώρησαν τον τόπο τσιφλίκι τους και θέλησαν να βάλουν στο ζυγό ακόμη και τους δικούς τους ανθρώπους. Να δω τώρα που θα χάσουν την εξουσία τι θα κάνουν. Δυστυχώς η θητεία τους στην καρέκλα ήταν μικρή. Βλέπετε νόμιζαν ότι αν καθίσουν μια φορά δεν θα ξανασηκωθούν. Τις νοοτροπίες αυτών των στελεχών της πληρώνει δυστυχώς η Νέα Δημοκρατία και μάλιστα τις πληρώνει ακριβά.
…η ΝΟΔΕ Ξάνθης η οποία εναγωνίως έψαχνε μέχρι την τελευταία στιγμή να βρει υποψηφίους προκειμένου να συγκροτήσει τα ψηφοδέλτιά της. Βλέπετε όταν βουλιάζει το καράβι είναι τα ποντίκια που το εγκαταλείπουν πρώτο. Πού οι καλές εποχές που γινόταν ουρά για μια θέση στα ψηφοδέλτια! Τώρα που βλέπουν ότι χάνουν την κουτάλα κανείς πρόθυμος να προτάξει τα στήθη του για το καλό της παράταξης. Μέχρι εκεί φθάνει η πίστη στην ιδεολογία και τα ιδανικά που υποτίθεται ότι υπηρετούσαν απαρέγκλιτα όσο ήταν στα επάνω τους. Άντε εσύ τώρα, έρμε Καραμανλή, να πείσεις όλους τους υπόλοιπους όταν τα δικά σου στελέχη την κάνουν με ελαφρά πηδηματάκια. Φανταστείτε όμως να γίνει κάποιο θαύμα και να αλλάξουν τα δεδομένα τελευταία στιγμή. Κλάμα που θα πέσει…
…κάτι τοπικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ που άρχισαν ήδη να ράβουν κουστουμάκια και δεν άκουσαν την αυστηρή παραίνεση του προέδρου τους για όσους κάνουν πρόβα για την εξουσία. Αρχίζουν και σηκώνουν κεφάλι και μάλιστα το σηκώνουν με ιδιαίτερα επιδεικτικό τρόπο. Καλά θα κάνουν λοιπόν να το κατεβάσουν σεμνά γιατί ο λαός μπορεί να δίνει μια ακόμη ευκαιρία αλλά δεν σημαίνει ότι παραγράφει και νοοτροπίες οι οποίες τον πλήγωσαν. Αν εξακολουθήσουν να ενεργούν με αυτό τον τρόπο σύντομα θα αναγκαστούν να φορέσουν το παλιό κουστούμι. Ας μην το ξεχνάνε αυτό.
…η κριτική που ασκούν ορισμένοι στον τρόπο που κάνουμε τη δουλειά μας. Ο δημοσιογράφος δεν είναι αναγκασμένος να υπηρετεί κανέναν πολιτικό και καμία παράταξη. Κι αν έχει προσωπική άποψη για κάτι ή κάποιον την εκφράζει, άσχετα αν δυσαρεστεί την «απέναντι όχθη». Έτσι για να αποκαταστήσουμε την τάξη. Δηλαδή είμαστε καλοί μόνο όταν λέμε αυτά που βολεύουν την μία ή την άλλη πλευρά; Αυτό είναι δημοσιογραφία κατά την άποψή τους. Η όποια κριτική στάση να εξαντλείται στο χτύπημα του αντιπάλου τους; Αυτό δεν είναι δημοσιογραφία. Είναι μικροψυχία. Και αν κλείνουμε ή όχι κάποια θέματα, κατά την άποψή τους, αυτό το κρίνουν οι τηλεθεατές μας μέσα από την πορεία μας. Πραγματικά καμιά φορά παίρνεις τόσο μεγάλες απογοητεύσεις μέσα στη δουλειά σου, συναντάς τέτοιον μηδενισμό όταν λες πράγματα που δεν αρέσουν σε κάποιους που αναρωτιέσαι αν αξίζει ακόμη να παλεύεις.
…το πρόγραμμα Συν-κοινωνία το οποίο θα ήταν καλύτερα να ονομάσουν Συν-ταλαιπωρία. Περιμένει ο κοσμάκης στη στάση και παίζει στοίχημα για το τι ώρα θα περάσει το αστικό. Μπορεί να μην πληρώνει εισιτήριο αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μπορεί και να εμπαίζεται. Άλλωστε τα αστικά δεν κάνουν τζάμπα τα δρομολόγια. Επιδοτούνται και μάλιστα αδρά. Και από την άλλη ο δήμος δηλώνει ότι δεν ξέρει τι συμβαίνει χωρίς ωστόσο να παρεμβαίνει άμεσα προκειμένου να αποκατασταθεί η όποια αυθαιρεσία Οι οδηγοί λένε ότι άλλαξαν τα δρομολόγια και ο δήμος δηλώνει ότι ισχύουν αυτά που έχουν ανακοινωθεί αρχικά. Η πρακτική πάντως δείχνει ότι την αλήθεια την λένε οι αστικές γραμμές. Είναι δυνατόν να έχεις την ευθύνη ενός προγράμματος, να το χρηματοδοτείς ο ίδιος και να μην ελέγχεις την τήρηση των συμβατικών υποχρεώσεων του έτερου συμβαλλόμενου; Και επί τη ευκαιρία. Τα στέγαστρα που ξηλώσαν πότε θα τα επανατοποθετήσουν; Ή θα πρέπει οι ηλικιωμένοι άνθρωποι να περιμένουν υπομονετικά όρθιοι και κάτω από τη βροχή έως ότου δεηθεί και περάσει το αστικό; Έλεος πια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου