ΤΟΛΜΗ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ

Παπανδρέου και Καραμανλής λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο

Σε πλαίσιο: Για όλους και για όλα υπάρχει ένα τέλος, οι πολιτικοί γιατί θα πρέπει να είναι η εξαίρεση αυτού του κανόνα;

Είναι αλήθεια ότι διανύουμε μια κάπως ιδιόμορφη προεκλογική περίοδο η οποία διαφέρει σε πολλά σημεία συγκριτικά πάντα με προηγούμενες προεκλογικές περιόδους. Ένα κοινό στοιχείο πάντως είναι πως και τώρα οι αρχηγοί των πολιτικών κομμάτων και κυρίως αυτοί των δύο λεγόμενων μεγάλων, έχουν επιστρατεύσει όλα τους τα όπλα προκειμένου ο καθένας να πετύχει τους στόχους του, στόχοι που όπως φαίνεται είναι διαφορετικοί για τον καθένα.
Από τη μια ο Κώστας Καραμανλής έχοντας χάσει προφανώς κάθε ελπίδα να πείσει τον ελληνικό λαό πως τα επόμενα δύο τουλάχιστον χρόνια μπορεί να του προσφέρει κάτι καλό σε θέματα μισθών, συντάξεων και επιδομάτων, αποφάσισε να φορέσει τη μάσκα του έντιμου και ειλικρινούς πρωθυπουργού ο οποίος κοιτάζει κατάματα το λαό και του λέει την αλήθεια.
Πράγματι εγώ προσωπικά δε θυμάμαι να υπήρξε προεκλογική περίοδος κατά την οποία ένας υποψήφιος πρωθυπουργός να λέει ξεκάθαρα στο λαό πως δε πρόκειται να δώσει καμία απολύτως αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, πως θα προχωρήσει σε νέα επιβαρυντικά για το μέσο πολίτη φορολογικά μέτρα και γενικότερα να εξαγγέλλει σκληρά σε γενικές γραμμές μέτρα προκειμένου να βγάλει τη χώρα από τη κρίση στην οποία τους τελευταίους μήνες έχει περιέλθει. Πέρα όμως από τα μέτρα αυτά, ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε πως θα προβεί σε περικοπή των μισθών που παίρνουν βουλευτές, νομάρχες και δήμαρχοι θέλοντας να δείξει τη διάθεση του να πάρει και από εκείνους που λαμβάνουν υψηλούς μισθούς.
Το θέμα ωστόσο είναι κατά πόσο το νέο αυτό προφίλ του Κώστα Καραμανλή θα αποφέρει τα αναμενόμενα για εκείνον αποτελέσματα αν και αμέσως μετά τις εξαγγελίες τους αυτές στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, οι δημοσκοπήσεις που ακολούθησαν, έδειξαν μια ελαφρά μείωση της διαφοράς του με τον Γιώργο Παπανδρέου. Εκείνο που κανένας δε μπορεί να προβλέψει βέβαια είναι αν τα σκληρά για τον απλό λαό μέτρα θα είναι αυτού του επιπέδου που είπε ο Κώστας Καραμανλής ή θα είναι ακόμα πιο σκληρά.
Επίσης ένα ακόμα σημείο στο οποίο ποντάρει πολλά όπως φαίνεται ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, είναι η ανανέωση του έμψυχου δυναμικού της παράταξης τους. Πιο συγκεκριμένα φαίνεται να πετάει εκτός ψηφοδελτίων τους περισσότερους από αυτούς που το όνομα τους έχει εμπλακεί σε κάποιο από τα σκάνδαλα και κυρίως σε αυτό της μονής Βατοπεδίου. Πιστεύει πως με τον τρόπο αυτό θα πείσει τους Έλληνες πως πραγματικός του στόχος είναι η καταπολέμηση της διαφθοράς αν και αυτό κάθε άλλο παρά εύκολο μοιάζει τη δεδομένη χρονική στιγμή. Βέβαια το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ με αφορμή την εκλογή του προέδρου της δημοκρατίας τον επόμενο Μάρτιο θα οδηγούσε έτσι κι αλλιώς τη χώρα σε εκλογές, τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας προσπαθούν να το εκμεταλλευτούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο διατυμπανίζοντας διαρκώς πως η παράταξη τους δεν παίζει με τον κορυφαίο θεσμό της χώρας μας μόνο και μόνο για να καταλάβει την εξουσία.
Τέλος ένα γεγονός στο οποίο στηρίζει πολλά ο κύριος Καραμανλής είναι η πρόσωπο με πρόσωπο τηλεοπτική αναμέτρηση που θα έχει με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου. Ας μη ξεχνάμε πως η επικοινωνιακή ευχέρεια που έχει ο Κώστας Καραμανλής του δίνει το δικαίωμα αυτό να ελπίζει πως μέσω αυτής της αναμέτρησης ίσως να ψαλιδίσει τη μεγάλη προς το παρόν διαφορά του με τον Γιώργο Παπανδρέου.
Είναι όμως πέρα για πέρα ξεκάθαρο πως ο πραγματικός στόχος του κυρίου Καραμανλή δεν είναι η νίκη στις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου η οποία όπως όλα δείχνουν έχει έτσι κι αλλιώς χαθεί. Στόχος του είναι πλέον μια ήττα με όσο το δυνατόν μικρότερη διαφορά και μια αποχώρηση με ψηλά το κεφάλι ώστε να μπορεί να διατηρήσει στα χέρια του το τιμόνι της Νέας Δημοκρατίας.
Από την άλλη είναι ξεκάθαρο πως ο Γιώργος Παπανδρέου στοχεύει στη νίκη αλλά δεν είμαι και τόσο βέβαιος πως τον ενδιαφέρει η εξασφάλιση της αυτοδυναμίας. Ας μη ξεχνάμε πως αν το ΠΑΣΟΚ δεν σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση και με δεδομένο ότι η οποιαδήποτε συνεργασία μοιάζει αδύνατη, θα έχουμε εκ νέου προκύριξη εθνικών εκλογών στις οποίες εκείνος που θα πάρει έστω και μια ψήφο παραπάνω, θα εξασφαλίσει και το μπόνους των εδρών που του δίνει ο νέος εκλογικός νόμος Παυλόπουλου. Μάλιστα φήμες λένε πως ακόμα κι αν το ΠΑΣΟΚ εξασφαλίσει οριακά μια αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές για να πάρει το προαναφερόμενο μπόνους και να σχηματίσει μια ισχυρότατη πλέον κυβέρνηση.
Έτσι λοιπόν ο κύριος Παπανδρέου προτιμάει να εμφανίζεται με μέτρα που σαφώς ακούγονται πολύ πιο ευχάριστα στα αυτιά των Ελλήνων. Το θέμα ωστόσο με τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ είναι πως οι όποιες εξαγγελίες τους ως τώρα είναι κυρίως γενικόλογες και δεν έχουν ακόμα τεκμηριωθεί με κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα. Έτσι τα μέτρα αυτά μπορεί να ακούγονται ευχάριστα αλλά κανείς δεν είναι βέβαιος πως είναι εφαρμόσιμα.
Μην ξεχνάτε πως ο κύριος Παπανδρέου ουσιαστικά λέει πως δε θα επιβαρύνει με φόρους τους φτωχούς Έλληνες πολίτες αλλά τους πλούσιους, τις τράπεζες δηλαδή και τις μεγάλες επιχειρήσεις. Από την άλλη όμως οι ειδικοί αναλυτές τονίζουν πως η φορολόγηση των πλουσίων από μόνη της δεν είναι αρκετή να καλύψει τη λεγόμενη μαύρη τρύπα του κρατικού ταμείου κι άρα η επιβάρυνση με φόρους των φτωχών είναι κάτι το αναπόφευκτο.
Επίσης ο κύριος Παπανδρέου λέει και ξαναλέει πως έχει λύσεις για όλα τα προβλήματα της χώρας μας χωρίς ωστόσο να εξηγεί που θα βρει όλα αυτά τα χρήματα που απαιτούνται. Βέβαια η δήλωση του Κώστα Καραμανλή ότι δε θα δώσει καμιά αύξηση σε μισθούς και συντάξεις, βγάζει τον Γιώργο Παπανδρέου από τη δύσκολη θέση να υποσχεθεί αυξήσεις μεγάλες τις οποίες δε θα μπορέσει να υλοποιήσει.
Βέβαια και το ΠΑΣΟΚ με τη σειρά του θέλοντας να μας πείσει πως θα καταπολεμήσει τη διαφθορά αφήνει εκτός ψηφοδελτίων τρανταχτά ονόματα τα οποία έχουν εμπλακεί στα σκάνδαλα των κυβερνήσεων Σιμήτη. Όσο για την τηλεοπτική αναμέτρηση με τον Κώστα Καραμανλή, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται πολύ αισιόδοξος ελπίζοντας η θετική απήχηση που προς το παρόν έχει στον ελληνικό λαό, θα τον βοηθήσει να αντιμετωπίσει στα ίσα τον πρωθυπουργό.
Βέβαια η αποδυνάμωση του ΣΥ.ΕΙΖ.Α σημαίνει δύναμη για το ΠΑΣΟΚ ενώ από την άλλη πλευρά η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να χάνει πολλούς ψηφοφόρους της οι οποίους οδεύουν προς το Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό. Έτσι ο Κώστας Καραμανλής καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια να κρατήσει τη συσπείρωση της παράταξης τους σε υψηλά επίπεδα αλλά όπως δείχνουν οι μετρήσεις, μάλλον στον τομέα αυτό έχει αποτύχει.
Ένας όλο και πιο συνηθισμένος τα τελευταία χρόνια τρόπος για να κερδίσουν οι παρατάξεις την ψήφο του λαού είναι να στελεχώνουν τα ψηφοδέλτια τους με λαμπερά ονόματα, με πρόσωπα που οι περισσότεροι λατρέψαμε αλλά τον καθένα στον τομέα του και όχι στην πολιτική. Τελευταίο τέτοιο περιστατικό είναι η ανακοίνωση της υποψηφιότητας του πρώην ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού Γιώργου Ανατολάκη ο οποίος μάλιστα κατεβαίνει σε ένα μέρος όπου τον λάτρεψαν εκατοντάδες χιλιάδες φίλαθλοι της Πειραϊκής ομάδας. Μόνο που τον λάτρεψαν για τις επιδόσεις τους μέσα στον αγωνιστικό χώρο των γηπέδων και όχι σε αυτόν της ελληνικής βουλής.
Όποιος όμως κι αν τελικά αναλάβει την τύχη της χώρας μετά τις 4 Οκτωβρίου, τα επόμενα δύο χρόνια θα είναι καθοριστικά για εκείνον. Αν καταφέρει να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της παγκόσμιας αυτής κρίσης και να την κάνει όσο το δυνατόν λιγότερη αισθητή στον ελληνικό λαό, θα έχει κερδίσει ταυτόχρονα για πολλά χρόνια την εμπιστοσύνη των Ελλήνων. Αν όμως αποτύχει και η κρίση αυτή γονατίσει τους Έλληνες, τότε μάλλον θα κάνει πολλά χρόνια να ξανακάτσει στην καρέκλα της εξουσίας.
Οι πιθανότητες πάντως σαφώς γέρνουν προς τη δεύτερη εκδοχή με δεδομένο ότι η κρίση μόλις ήρθε στην Ελλάδα και μάλιστα μας βρίσκει με άδεια τα κρατικά ταμεία. Πέραν όλων αυτών όμως και για πρώτη φορά ίσως, ο ελληνικός λαός δείχνει να έχει πλέον ξυπνήσει και να μη πιστεύει εύκολα αυτά που του λένε. Ας ελπίσουμε πως αυτό δεν είναι κάτι προσωρινό. Επίσης ευχόμαστε οι αρχηγοί των πολιτικών παρατάξεων να έχουν καταλάβει την επιθυμία του λαού να υπάρξει ριζική ανανέωση στην πολιτική σκηνή της χώρας. Μπορεί πολλοί από αυτούς που επί τόσα χρόνια μας εκπροσωπούσαν να ήταν πραγματικά άξιοι για την εμπιστοσύνη μας, ωστόσο πάντα υπάρχει η στιγμή που οι δυνατότητες του κάθε ανθρώπου στερεύουν και τότε το μόνο που μπορεί και πρέπει να κάνει, είναι να αποχωρεί και να δίνει τη θέση του σε κάποιον άλλον.


Σ. Καραχότζα