Δραματική η κατάσταση με την αλληλογραφία των κατοίκων του ορεινού όγκου
Πέραν των άλλων πολλών και χρόνιων προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του ορεινού όγκου της Ξάνθης, έχουν κι αυτό με την αλληλογραφία τους. Οι χαμένοι ή οι ανοιχτοί φάκελοι στα καφενεία των χωριών είναι ένα καθημερινό πλέον φαινόμενο καθώς ο εκάστοτε ταχυδρόμος που εξυπηρετεί τα χωριά αυτά, μη έχοντας ουσιαστικά κι άλλη λύση, αφήνει τα γράμματα και τους λογαριασμούς των κατοίκων στα καφενεία.
Μάλιστα για να βρει κανείς ένα δικό του γράμμα πρέπει να ψάχνει για αρκετή ώρα μέσα στη στοίβα από φακέλους που σχηματίζεται καθώς στα μεγάλα χωριά είναι πολλοί οι κάτοικοι κι άρα πολλά και τα γράμματα αλλά και στα μικρά χωριά υπάρχει ανάλογο πρόβλημα αφού η αλληλογραφία των κατοίκων των μικρών χωρίων δε πηγαίνει στο κάθε χωριό ξεχωριστά αλλά σε ένα κεντρικό χωριό. Για παράδειγμα τα μικρά χωριά που βρίσκονται γύρω από τον οικισμό Σμίνθη, δε διαθέτουν καφενείο ή κάποιο άλλο μαγαζί με αποτέλεσμα η αλληλογραφία να πηγαίνει σε ένα καφενείο της Σμίνθης που είναι και το κεντρικό και ίσως μεγαλύτερο χωρίο της περιοχής αυτής.
Βέβαια το πολύ ψάξιμο για να βρει κανείς ένα δικό του γράμμα μοιάζει σαν ένα τίποτα μπροστά στους άλλους κινδύνους που ενέχει η κατάσταση αυτή. Πολλές φορές γίνεται παραβίαση των προσωπικών δεδομένων των κατοίκων αφού λογαριασμοί τραπεζών και άλλα είναι εκτεθειμένα στην περιέργεια του καθένα να ανοίξει το λογαριασμό και να ξέρει που και τι χρωστάει ο καθένας. Ένα άλλο εξίσου σοβαρό πρόβλημα είναι οι λογαριασμοί που εξαφανίζονται κι αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να εξοφλούνται με μεγάλη καθυστέρηση με ότι αυτό συνεπάγεται για τον κάτοχο του λογαριασμού που δε τον εξόφλησε εγκαίρως.
Φυσικά θα ήταν παράλογο και άστοχο από τη μεριά μας να επιρρίψουμε ευθύνες στον ταχυδρόμο που εξυπηρετεί τον ορεινό όγκο ή στο ίδιο το ταχυδρομείο μιας και τα χωριά αυτά δεν έχουν ούτε οδούς ούτε αριθμούς και ο ταχυδρόμος φυσικά ούτε μπορεί ούτε και είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει τον καθένα προσωπικά για να του πηγαίνει την αλληλογραφία στο σπίτι.
Μια σωστή και μάλλον η μοναδική για την ώρα λύση θα ήταν να προσλάβει ο δήμος Μύκης στο κάθε χωριό έναν κάτοικο του ο οποίος θα γνωρίζει όλους τους συγχωριανούς του και θα αναλάβει να μοιράζει την αλληλογραφία εντός του οικισμού. Πέρα από το ότι με τον τρόπο αυτό ο δήμος Μύκης θα δώσει εργασία σε κάποιους ανθρώπους, θα διευκολύνει και όλους τους υπόλοιπους να λαμβάνουν έγκαιρα και χωρίς κανένα πρόβλημα τα γράμματα τους. Βέβαια προς το παρόν δεν έχει ζητηθεί κάτι τέτοιο από τους ίδιους τους κατοίκους της περιοχής αλλά θα πρέπει να σκεφτούν πολύ σοβαρά τη λύση αυτή οι άνθρωποι του δήμου Μύκης, εκτός κι αν μας πουν ότι ο δήμος δεν έχει τη δυνατότητα να δώσει έναν μισθό της πείνας (γιατί τέτοιος θα είναι) σε δέκα ακόμα ανθρώπους.
Για την ώρα πάντως δε διαφαίνεται καμία λύση στο πρόβλημα αυτό, έτσι σε πολλά καφενεία της περιοχής θα συναντήσει κανείς γράμματα πεταμένα αριστερά και δεξιά, φακέλους ανοιχτούς και γενικότερα μια κατάσταση που παραπέμπει σε τριτοκοσμικές χώρες. Αξίζει πάντως να τονίσουμε πως σύμφωνα με ρεπορτάζ τοπικής καθημερινής εφημερίδας της Ξάνθης, ανάλογο πρόβλημα αντιμετωπίζουν και αρκετά χωριά του πεδινού όγκου και μάλιστα χωριά κατά πολύ μεγαλύτερα από αυτά της ορεινής περιοχής.
Με τη διαφορά ότι εκεί όπως διαβάσαμε στο προαναφερόμενο ρεπορτάζ, οι κάτοικοι έχουν ξεσηκωθεί και μαζεύουν υπογραφές ζητώντας μια καλύτερη και πιο ανθρώπινη μεταχείριση στο θέμα αυτό. Ίσως αυτό να είναι ένα καλό κίνητρο να κάνουν κάτι ανάλογο και οι κάτοικοι του δήμου Μύκης , εξάλλου δε θα πρέπει να ξεχνάμε την πού σωστή φράση που λέει πως αν το παιδί δε κλάψει η μάνα δε θα του δώσει γάλα. Θα πρέπει λοιπόν οι κάτοικοι του ορεινού όγκου να ξυπνήσουν επιτέλους από τον λήθαργο και να μάθουν να διεκδικούν αυτά που δικαιούνται και να μην αρκούνται πάντα στα ψίχουλα που τους δίνουν. Άνθρωπος που δε ξέρει να διεκδικεί ουσιαστικά είναι άνθρωπος που δεν έχει τίποτα.
Σ. Καραχότζα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου