Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2009

Η σημερινή μου στήλη δεν θα μπορούσε να ξεκινήσει διαφορετικά. Πολλές ευχές σε όλες τις Άννες που γιορτάζουν σήμερα και ιδιαίτερα στις δικές μου Άννες. Στη μαμά μου, στην ανιψιά μου και στην κόρη μου. Χρόνια πολλά στις Άννες μου που γεμίζουν τη ζωή μου με χαρά και πάνω απ’ όλα με στηρίζουν πάντα σε όλες τις δύσκολες στιγμές και χαίρονται μαζί μου όλες τις καλές στιγμές. Άλλωστε στην ζωή που ζούμε αυτό που αξίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο είναι η οικογένεια και οι άνθρωποι που επιλέγει ο καθένας μας για να είναι κοντά μας όποτε τους χρειαστούμε και φυσικά όποτε και αυτοί μας χρειαστούν. Ένα είδος δανεικής ψυχοθεραπείας.
Και μιας και ανέφερα την λέξη ψυχοθεραπεία θεωρώ ότι μόνο με ψυχοθεραπεία μπορεί κανείς να ξεπεράσει τον βομβαρδισμό των πολιτικών συνεντεύξεων, προεκλογικών debates και ειδικών αναλύσεων που φάγαμε από το καλοκαίρι έως και σήμερα. Ξεκινήσαμε λάιτ με πρόγευμα τις ευροεκλογές, μπήκαμε στο κυρίως μενού με τις εθνικές εκλογές και κλείσαμε με επιδόρπιο τις εκλογές για την αρχηγία της Ν.Δ. Και τώρα ένα μικρό διάλλειμα για τα Χριστούγεννα και μετά από το νέο έτος άντε πάλι τα ίδια με τις εκλογές της τοπικής αυτοδιοίκησης που σύμφωνα με τις προβλέψεις «ειδικών αναλυτών» θα είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες. Πόσες εκλογικές αναμετρήσεις μπορούμε να αντέξουμε οι άμοιροι μέσα σε ένα έτος;
Μήπως έχετε παρακολουθήσει ποτέ αγώνα wrestling; Ξέρετε εκείνους τους τεράστιους τύπους που παίρνει ό ένας το άλλον και τον πετάει στον αέρα και νομίζεις ότι θα σκάσει σαν καρπούζι αλλά αυτός σηκώνεται επάνω χωρίς γρατζουνιά και συνεχίζει κανονικά να αγωνίζεται ; Μου πήρε πολύ καιρό για να συνειδητοποιήσω ότι όλα αυτά τα χτυπήματα είναι ψεύτικα και πολύ ωραία σκηνοθετημένα. Και μετά από αρκετή ώρα ανακηρύσσεται ένας νικητής προκαλώντας την οργή των οπαδών του ηττημένου και την τρελή χαρά των οπαδών του νικητή, που φεύγουν ενθουσιασμένοι από το γήπεδο καταφέρνοντας να ξεδώσουν και αυτοί από την καθημερινότητά τους και να ξεχάσουν τις έγνοιες τους.
Βέβαια το σκηνικό πίσω από την αρένα για τους δυο αντιπάλους είναι τελείως διαφορετικό από αυτό που μπορεί να φαντάζεστε. ΟΙ δυο αντίπαλοι αφού έχουν καθαρίσει τα τρομαχτικά μακιγιάζ από τα πρόσωπά τους ή έχοντας βγάλει τις μάσκες τους, φεύγουν έχοντας κερδίσει ένα βαρβάτο μεροκάματο να πάνε στις οικογένειες τους και πίνουν και μία μπύρα με τον υποτιθέμενο εχθρό τους, στην υγεία των κοροΐδων. Θα μου πείτε τώρα τις μας νοιάζει εμάς για τους αγώνες wrestling; Κι όμως μας νοιάζει και πολύ μάλιστα! Γιατί κάπως έτσι μας κοροϊδεύουν κι εμάς οι υποτιθέμενοι πολιτικοί αντίπαλοι που σκίζουν τα ιμάτιά τους στα τηλεοπτικά πλατό για να μας αποδείξουν ότι είναι λιγότερο απατεώνες από τους αντιπάλους τους. Και όχι μόνο στα τηλεοπτικά πλατό αλλά και στη Βουλή, στο άντρο της Δημοκρατίας, που έχουμε την χαρά να δούμε απίστευτους καυγάδες (λεκτικούς βέβαια) και χασμουρητά και ειρωνικά γέλια και αλληλοκατηγόριες. Και μετά μαζεύονται όλοι μαζί στο καφενείο της Βουλής και σχολιάζουν από τα πιο ανούσια έως τα πιο κουτσομπολίστικα θέματα που μπορεί να βάλει ο νους σας και χτυπάει ο μπλε την πλάτη του πράσινου και όλα είναι μια χαρά εις υγείαν των κοροΐδων που τους ψηφίζουν για να λύσουν τα προβλήματα του τόπου τους. Αλλά μόλις δουν κάμερα μπροστά τους, νάτο πάλι το βλοσυρό ύφος, το γεμάτο μίσος για τον αντίπαλο. Οπότε αν θέλετε βάλτε λίγο πιο πολύ αληθοφάνεια στις διενέξεις σας και σκεφτείτε ότι ο κόσμος που σας βλέπει κάποια στιγμή θα καταλάβει τι πραγματικά γίνεται πίσω από την πλάτη του. Όλα είναι ένας καλοστημένος (ή μήπως κακοστημένος) αγώνας wrestling. Κι εμείς για να ξεφύγουμε από τα προβλήματα της καθημερινότητας και όχι για να τα λύσουμε, σκοτωνόμαστε να υποστηρίζουμε τους μεν ή τους δε. Μόνο που αυτοί υποστηρίζουν τον εαυτό τους και κανέναν άλλο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου