«Η μόρφωση είναι το σημαντικότερο όπλο στη ζωή για τα άτομα με κινητικά προβλήματα. Πρέπει να βρεθεί μια λύση να τους την προσφέρουμε απλόχερα»
Σε κουτί: «Όταν θα τελειώσουν τα χρήματά μας, τα παιδιά αυτά δε θα μπορούν να πηγαίνουν στο σχολείο» δηλώνει ο πρόεδρος του Συλλόγου Ατόμων με κινητικά Προβλήματα Ν. Ξάνθης κ. Αμοιρίδης, τονίζοντας την ανάγκη για οικονομική στήριξη του Συλλόγου ή την ανάληψη της μεταφοράς των παιδιών από κάποιο φορέα.Η μάθηση και η εκπαίδευση των ανθρώπων με κινητικά προβλήματα είναι το σημαντικότερο ίσως εφόδιο που τους δίνεται αυτή τη στιγμή στη ζωή τους, ώστε να μπορέσουν αργότερα να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην κοινωνία και να γίνουν ενεργά μέλη της, άλλα βέβαια και να μπορούν να αυτοβοηθηθούν.
Η ύπαρξη αναπηρίας καθιστά από μόνη της πολύ δύσκολο το να απορροφηθεί ένα άτομο με κινητικά προβλήματα από την αγορά εργασίας και σε συνδυασμό με την έλλειψη εκπαίδευσης, ο στόχος αυτός γίνεται σχεδόν ακατόρθωτος.
Είναι γνωστό πως η ανεργία πλήττει ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας. Ένα άτομο με αναπηρία όμως είναι στατιστικά δέκα φορές πιο δύσκολο να βρει κάποια δουλεία. Επομένως το μόνο εφόδιο για να μπορέσει να σταθεί στη ζωή και να του δώσει κάποιες καλύτερες προοπτικές για το μέλλον του είναι η μόρφωση.
Πως θα μπορέσει όμως ένα παιδί με κινητικά προβλήματα να μεταφερθεί καθημερινά στο σχολείο, να κινηθεί με ευκολία και να μπορέσει αβίαστα να χαρεί το πολύτιμο αγαθό της μόρφωσης; Κάτι που σε εμάς θεωρείται από δεδομένο έως και ανούσιο μερικές φορές, κάποιο άλλοι προσπαθούν με κόπο να το αποκτήσουν, ελπίζοντας σε ένα καλύτερο μέλλον.
Οι δυνατότητες των γονιών είναι συνήθως περιορισμένες, η πολιτεία όπως συνήθως απουσιάζει και το ρόλο του «μεταφορέα» καλούνται για ακόμη μια φορά να παίξουν οι κατά τόπους σύλλογοι που με δικά τους έξοδα αναλαμβάνουν τη μεταφορά των μαθητών.
Έτσι και ο Σύλλογος Ατόμων με Κινητικά Προβλήματα Νομού Ξάνθης, θέλοντας με τη σειρά του να δώσει έμφαση στη μόρφωση και να διευκολύνει τους ανθρώπους που έχουν κινητικά προβλήματα να μπουν στο σχολείο και να την αποκτήσουν, αναλαμβάνει τη μεταφορά αυτών των μαθητών.
Η βοήθεια βέβαια ήρθε από το δήμο του Γκίφχορτ στην Γερμανία, ο οποίος έχει παραχωρήσει στο Σύλλογο εδώ και 10 χρόνια ένα ειδικά διασκευασμένο αυτοκίνητο με το οποίο μπορούν να μετακινηθούν με ευκολία και χωρίς να χρειαστεί να αποβιβαστούν τα άτομα που είναι σε αναπηρικό αμαξίδιο.
Ο Σύλλογος Ατόμων με Κινητικά Προβλήματα ανέλαβε να πραγματοποιεί με δικά του έξοδα τις μετακινήσεις των ατόμων με αναπηρία, πληρώνοντας τον οδηγό και τα έξοδα του αυτοκινήτου και η μόνη στήριξη που έχουν σε αυτή τους την προσπάθεια είναι η βοήθεια του στρατού.
Καθημερινά λοιπόν μεταφέρονται από και προς τα σχολεία μαθητές του δημοτικού, δύο μαθητές του εσπερινού λυκείου και δύο φοιτητές.
Ο σύλλογος στηρίζεται σε καθαρά δικούς του οικονομικούς πόρους και η στήριξη από την πολιτεία είναι μηδενική.
Ωστόσο όπως δηλώνει ο πρόεδρος του συλλόγου και πρόεδρος του υπερνομαρχιακού συμβουλίου κ. Αμοιρίδης, όταν στερέψουν οι οικονομικές δυνατότητες του συλλόγου και δεν μπορεί πια να καλύπτει τα έξοδα του οδηγού και του αυτοκινήτου, τα παιδιά αυτά δε θα μπορούν πλέον να πηγαίνουν στο σχολείο.
Ο ίδιος με την ιδιότητα του προέδρου του υπερνομαρχιακού συμβουλίου, έχει ήδη θέσει το θέμα της στήριξης του συλλόγου μέσα από κονδύλια της τοπικής αυτοδιοίκησης και περιμένει ανταπόκριση. Δυστυχώς όμως η γραφειοκρατία είναι τόσο μεγάλη που δεν υπάρχουν ειδικοί κωδικοί για να μπορούν να δίνονται χρήματα ή κάποιες διευκολύνσεις σε συλλόγους και πλέον γίνεται προσπάθεια ώστε να βρεθεί κάποια λύση και να καλύπτονται τουλάχιστον τα έξοδα του αυτοκινήτου ή να αναλάβει επιτέλους κάποιος φορέας να κάνει τη δουλειά που αυτή τη στιγμή κάνει ο Σύλλογος.
Χαρακτηριστικό του πόσο σημαντικό είναι να συνεχιστεί αυτή η δράση είναι το γεγονός ότι ένα από τα παιδιά που πηγαίνουν στο δημοτικό, επειδή δεν είχε πριν τρόπο να μεταφερθεί, ξεκίνησε το σχολείο στην ηλικία των 9 χρονών. Εύκολα αντιλαμβάνεται κανείς τι θα συμβεί αν ο σύλλογος σταματήσει τη μεταφορά των μαθητών και κανείς άλλος δεν την αναλάβει. Απλά οι άνθρωποι αυτοί θα μείνουν χωρίς εκπαίδευση, χωρίς δυνατότητα και χωρίς προοπτική για ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου