Πέμπτη 29 Οκτωβρίου 2009

Διανύοντας την τελευταία εβδομάδα του Οκτώβρη (με διάθεση σκοτεινή όσο και το χαμένο πλέον απόγευμα λόγω της αλλαγής της ώρας) και ενώ γιορτάζουμε την επέτειο του ΟΧΙ, να σας ευχηθώ χρόνια πολλά και πάνω απ’ όλα καλά.
Και παίρνοντας ως αφορμή το ηχηρό ΟΧΙ του Μεταξά στο τελεσίγραφο των Ιταλών και του Μουσολίνι , νομίζω ότι η ελληνική υπερηφάνεια και αξιοπρέπεια δεν θα πρέπει να εξαντλείται μόνο στην ιστορία που έγραψαν οι γενναίοι του παρελθόντος. Άραγε είμαστε εμείς άξιοι απόγονοι των Ελλήνων προγόνων μας; Αν συγκρίνουμε λίγο τους εαυτούς μας με τον Ελληνισμό του 1940, βλέπουμε πολλά κοινά σημεία και χαρίσματα με εμάς ως Έλληνες του σήμερα;
Αν μένει σήμερα κάτι από εκείνο το ένδοξο ΟΧΙ του 1940 δεν είναι ούτε οι πανηγυρικοί λόγοι των διαφόρων εορτασμών σε σχολεία και συλλόγους ούτε οι μαθητικές παρελάσεις ούτε οι χοροί και τα τραγούδια. Αν είναι κάτι που μας παραδίδει η γενιά του σαράντα αυτό είναι το μεγάλο μήνυμα της μικρής και «άσημης» λέξης, του ΟΧΙ.
Πόση δύναμη, αλήθεια, κρύβεται ακόμη και σήμερα στη λέξη αυτή; Είναι μεγάλη υπόθεση σήμερα να έχουμε τη δύναμη να λέμε ΟΧΙ. Πόσα τέτοια ΟΧΙ χρειάζεται να λέμε καθημερινά για να είμαστε σωστοί άνθρωποι; Πόσα τέτοια ΟΧΙ θα πρέπει να έχουν τη δύναμη τα παιδιά μας να λένε ανά πάσα στιγμή για να πορευτούν άξια στη ζωή τους; Μικρά και μεγάλα όχι που θα τα βοηθήσουν να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες.
Αλήθεια λέμε όχι όταν μας θίγουν την αξιοπρέπειά μας και την νοημοσύνη μας; Λέμε όχι στην εκμετάλλευση του πολίτη και στην γενικότερη ανοχή που δείχνουν κάποιοι για τα προβλήματα που καθημερινά αντιμετωπίζουμε; Λέμε όχι στην υποβάθμιση της ζωής μας γιατί με αυτόν τον τρόπο βολεύονται και προωθούνται τα συμφέροντα κάποιων «δυνατών»;
Το «όχι» όταν το λέμε εκεί που πρέπει δεν σημαίνει απαραίτητα πως απορρίπτουμε ή ότι θέλουμε να μηδενίσουμε το έργο του άλλου. Αντίθετα με το να μην πούμε "όχι" όταν πρέπει, ίσως να στερούμε από τον εαυτό μας κι από αυτούς που αγαπάμε κάποιες ικανότητες, πρωτοβουλίες και αγαθά που τα δικαιούμαστε. Σύμφωνα με την δική μου άποψη το «όχι» πρέπει αρχικά να μάθουμε να το λέμε στην προσωπική μας ζωή ώστε να καταφέρουμε να κατανοήσουμε πότε πρέπει να το λέμε και στους υπόλοιπους τομείς της ζωή μας.
Και για να προχωρήσουμε το θέμα και λίγο πιο πέρα πολύ συχνά τελευταία αισθάνομαι ότι είμαι το πειραματόζωο των ιθυνόντων οι οποίοι καθημερινά πειραματίζονται με το πόσο μπορώ να αντέξω την αδιαφορία και αδράνειά τους. Πόσο μπορώ να αντέξω την ταλαιπωρία στους δρόμους(τεράστια και χωρίς τέλος). Πόσο μπορώ να αντέξω την αδράνειά τους στα θέλω μου (τα οποία δικαιούμαι). Πόσο μπορώ να αντέξω το ότι με αντιμετωπίζουν ως μάζα και μου έχουν εμμέσως επιβάλλει να στηρίζω, συνηγορώντας με τις δικές τους μεθόδους, την δικτατορία του χρήματος. Ένα καθημερινό πείραμα νεύρων και αντοχών για εμάς τους πολίτες- δημότες, που το μόνο που μας απομένει είναι να αγανακτούμε και να κάνουμε τα παράπονά μας στο συγγενή, στο φίλο άντε και στο γείτονα. Και;;;; Βοή βοόντος εν τη ερήμω.
Άραγε σε αυτό το σκοτεινό τούνελ μέσα στο οποίο κινείται η καθημερινότητά μας, υπάρχει μια μικρή χαραμάδα φωτός; Υπάρχει ακόμη μια μικρή ελπίδα να καθίσουν οι μεγάλοι και τρανοί άρχοντες την τοπικής αυτοδιοίκησης να αφουγκραστούν τα προβλήματα και τις ανάγκες μας; Άραγε η τοπική αυτοδιοίκηση που δυστυχώς κουβαλάει τόσες παθογένειες της κεντρικής εξουσίας, όμως αντικειμενικά είναι πιο κοντά στον πολίτη, μπορεί να αποδειχθεί ότι είναι αντάξια του ρόλου της;
ΉΡΘΕ Η ΏΡΑ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΟΧΙ ΣΕ ΌΤΙ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΚΑΙ ΜΑΣ ΖΑΛΙΖΕΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ. Άλλωστε ποιο το κέρδος και η ωφέλεια που αποκομίσαμε με το να λέμε ΝΑΙ και να στηρίζουμε έμμεσα την συνεχόμενη και συνεχιζόμενη αδιαφορία τους; Το μόνο αποτέλεσμα που εγώ βλέπω είναι και πάλι η αδιαφορία! Όλοι κοιτούν το προσωπικό τους όφελος κατά 90% και 10%(πολύ βάζω), σκέφτονται και τον κακόμοιρο τον απλό πολίτη!
ΟΧΙ λοιπόν !!! Τέλος στην κοροϊδία και τον εμπαιγμό. ΝΑΙ στα θέλω και τα πρέπει που δικαιωματικά μας οφείλουν.
Διότι κάποιοι μπορεί να μας θεωρούν μάζα και να τους συμφέρει αυτό αλλά ας μην ξεχνούν ότι η μάζα και ο όχλος όταν αγανακτούν ξέρουν να αντιδρούν και αναλόγως!

….Στους δικούς μας λέμε ναι,και στους ξύπνιους λέμε ναι
Στους μουσάτους λέμε ναι,στους φευγάτους λέμε ναι

Στα μπαράκια λέμε ναι,στα παπάκια λέμε ναι

Όχι στους τεχνοκράτες,όχι και στις κυρίες τους

Όχι στους τεχνοκράτες,όχι στους λογικούς…..

Απόσπασμα από το τραγούδι
«Ο ύμνος των μαύρων σκυλιών»

Στίχοι: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Μουσική: Λουκιανός Κηλαηδόνης

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου