Η αυλαία άνοιξε και οι δρόμοι της Παλιάς Ξάνθης γέμισαν και πάλι ζωή. Όμως η αισθητά μειωμένη προσέλευση επισκεπτών, ντόπιων και ξένων μήπως θα πρέπει να μας κάνει να αναζητήσουμε νέα μονοπάτια δίνοντας μια άλλη διάσταση στον σημαντικότερο ίσως θεσμό της Ξάνθης;
Γιορτές Παλιάς Πόλης. Αυλαία και πάμε
Όμως για πού;
Ήταν επί αείμνηστου Φίλιππα Αμοιρίδη, τον οποίο ορισμένοι ξέχασαν πολύ γρήγορα, όταν για πρώτη φορά επιχειρείται το πείραμα των Γιορτών Παλιάς Πόλης προκειμένου να αναδειχθεί ο παραδοσιακός οικισμός της Ξάνθης που αποτελεί όχι απλώς μνημείο αρχιτεκτονικής αλλά κυρίως το μόνο «βαρύ πυροβολικό» στην προσπάθεια προσέλκυσης επισκεπτών.
Τότε λοιπόν ξεκινά δειλά η προσπάθεια η οποία αποσκοπούσε στο να δώσει για λίγες ημέρες ζωή στην αρχοντική γωνιά της Ξάνθης κάνοντάς την επίκεντρο πολιτισμού. Στήνεται λοιπόν η κεντρική σκηνή και γύρω από αυτήν κάποιοι σύλλογοι στήνουν τα πρώτα στέκια. Μάλιστα ιδιαίτερη εντυπωσιακή εκείνη την περίοδο είναι η παρουσία των Φίλων, οι οποίοι στην αυλή της Γκέρμαν αναβιώνουν τις εποχές της άνθισης του καπνού.
Σιγά σιγά λοιπόν ο θεσμός ανδρώνεται και φθάνει στη σημερινή του μορφή. Ποια είναι όμως πραγματικά αυτή; Ποιο είναι το χαρακτηριστικό των γιορτών; Τι λέει ο πολίτης όταν ανηφορίζει τα στενά της Παλιάς Πόλης; Πάμε στις γιορτές ή πάμε στα σουβλάκια;
Αφορμή για το σημερινό μας δημοσίευμα στάθηκε η επιστολή του συλλόγου για την προστασία και την αναβίωση της Παλιάς Πόλης. Ήταν σκέψεις που κρατάμε χρόνια στο μυαλό μας πιστεύοντας ότι ίσως εμείς μόνο να τα βλέπουμε έτσι τα πράγματα και ίσως κάπου σφάλλουμε. Τελικά και με συζητήσεις αποδεικνύεται ότι είναι σκέψεις πολλών πολιτών οι οποίοι μπορεί να πηγαίνουν στα «σουβλάκια» εντούτοις αυτό δε σημαίνει ότι τους ικανοποιεί αυτού του είδους η παραγωγή πολιτισμού. Κι εμείς πάμε. Δεν θα υποκριθούμε ότι σνομπάρουμε. Όλοι άλλωστε έστω και μία φορά καθόμαστε σε κάποιο στέκι. Αυτό όμως αποτελεί άλλοθι για να μας «κολλήσουν στον τοίχο» όσοι πιστεύουν ότι τα πάντα είναι καλώς καμωμένα;
Ρίχνοντας λοιπόν μια ματιά στην επιστολή του συλλόγου και δεν θα σταθώ στα θέματα που έχουν να κάνουν με το σεβασμό των κατοίκων και με ζητήματα ασφάλειας τα οποία να σημειώσω είναι ιδιαίτερα σοβαρά και τα επισημαίνουμε εδώ και χρόνια. Θα σταθώ όμως στο χαρακτήρα των γιορτών. Γράφει λοιπόν ο σύλλογος. «Σε σύντομο χρονικό διάστημα η Παλιά Ξάνθη θα βρεθεί για μια ακόμη χρονιά το επίκεντρο των Γιορτών της Παλιάς Ξάνθης, που σύμφωνα με τον Δήμαρχο και τον επίσημο φορέα διοργάνωσης τους, τη Δ.Ε.Α.Ξάνθης είναι «μία από τις σημαντικότερες θεσμοθετημένες εκδηλώσεις του Δήμου Ξάνθης, που συνοδοιπορούν με τον πολιτισμό που παράγεται στην πόλη μας εδώ και δεκαεννέα χρόνια» και παρακάτω «η δημιουργική πανδαισία της μουσικής, του χορού, των εικαστικών και λοιπών εκδηλώσεων είναι απόλυτη έκφραση της κοινής γλώσσας των ανθρώπων του πολιτισμού».Συμφωνούμε ως προς τη στόχευση οι Γιορτές να αποτελούν μία ευκαιρία ανάδειξης της θαυμάσιας αρχιτεκτονικής της Παλιάς Ξάνθης, όπως επίσης είναι μία ευκαιρία παραγωγής πολιτισμού, που θα τον γευτούμε όλοι εμείς οι κάτοικοι και οι επισκέπτες αυτής της πόλης. Το Δ.Σ. του Συλλόγου για την προστασία και την αναβίωση της Παλιάς Ξάνθης λυπάται που και αυτήν την φορά θα πρέπει να επισημάνει τα ίδια πράγματα όπως και στο παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια οι Γιορτές έχουν αποκλίνει των αρχικών στοχεύσεων. Ξεκίνησαν με όραμα και κατέληξαν σε μία απέραντη, κακόγουστη και μονοδιάστατη σουβλακιάδα, που λίγη σχέση έχουν με παραγωγή πολιτισμού».
Ας μας απαντήσουν λοιπόν οι διοργανωτές των γιορτών. Σήμερα οι γιορτές παράγουν και προάγουν πολιτισμό; Σήμερα οι γιορτές αναδεικνύουν τον παραδοσιακό οικισμό ο οποίος για μια εβδομάδα ολόκληρη καλύπτεται από τα σύννεφα των ψησταριών, γεμίζει από πλαστικές καρέκλες και τραπεζομάντιλα, πλημμυρίζει από τη μουσική του χειρίστου είδους που καμία σχέση δεν έχει με την κληρονομιά που κουβαλά; Σήμερα στις γιορτές το ενδιαφέρον συγκεντρώνεται στις εκθέσεις που λειτουργούν, στις παράλληλες εκδηλώσεις, ακόμη και στην κεντρική σκηνή ή στα στέκια των συλλόγων; Με τους οποίους βέβαια θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι δεν έχουμε τίποτε καθώς αυτό τον δρόμο τους έδειξαν αυτόν ακολουθούν. Και φυσικά δεν είμαστε αντίθετοι με τη λειτουργία των συλλόγων και τα στέκια που στήνουν. Όμως μήπως θα έπρεπε να επανεξετάσουμε τους όρους και τις προϋποθέσεις με τους οποίους λειτουργούν; Μήπως θα πρέπει και οι ίδιοι να καταλάβουν ότι έχει γίνει ένας κύκλος, ο οποίος από ότι δείχνει η κάθε χρόνο και λιγότερη παρουσία του κόσμου, έχει πλέον κουράσει; Μήπως σύλλογοι, δημοτική αρχή ακόμη και οι πολίτες θα πρέπει να αναζητήσουμε μια νέα φόρμα γι αυτές τις γιορτές; Χωρίς να απεμπολήσουμε και την διασκέδαση στους συλλόγους; Μήπως θα πρέπει να δώσουμε ένα πραγματικό νόημα στις γιορτές παλιάς πόλης το οποίο θα εστιάζει πραγματικά στο κεφάλαιο πολιτισμός, με εκδηλώσεις ανάλογες, που σέβονται και τον χώρο, μήπως θα πρέπει να προβληματιστούμε σε μια άλλου είδους ενεργή συμμετοχή η οποία θα σέβεται τόσο τον ιστό του παραδοσιακού οικισμού όσο και την ιστορία που κουβαλά; Οσο για τους εύκολους αφορισμούς ότι πολιτισμός είναι ότι τυγχάνει ευρείας αποδοχής τότε ας υιοθετήσουμε τα πρότυπα των reality, των show biz, της κατινιάς αφού αυτά είναι που τυγχάνουν αυτής της αποδοχής.
Θέλει τόλμη για να μπορέσεις να ταράξεις τα νερά των Γιορτών Παλιάς Πόλης. Εχει ίσως και κόστος. Ωστόσο η σημερινή δημοτική αρχή, με την αποδοχή των πολιτών που επιβεβαιώθηκε και στην τελευταία εκλογική αναμέτρηση αντέχει να αναλάβει αυτό το κόστος. Μακροπρόθεσμα άλλωστε αυτό που θα αποκομίσει θα είναι οφέλη. Οφέλη για την ίδια και για τον τόπο.
Ας κάνουμε λοιπόν όλοι τον απολογισμό μας, ας κάνουμε την αυτοκριτική μας, ας ανοίξουμε όλοι τα μυαλά μας και ας διερευνήσουμε μήπως υπάρχουν και άλλοι δρόμοι που αξίζει να τους περπατήσουμε.
Μ.ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου