Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2009

ΜΕΤΑΞΥ ΣΦΥΡΑΣ ΚΑΙ ΑΚΜΟΝΟΣ

…η αποχώρηση του Αχμέτ Ιλχάν από τη Νέα Δημοκρατία, κάτι που είχε προαναγγείλει άλλωστε σε περίπτωση που αναλάμβανε την αρχηγία του κόμματος ο Αντώνης Σαμαράς. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να τον κρίνει γι αυτή την κίνηση και μπράβο του εάν ο λόγος της αποχώρησης είναι η ιδεολογική απόσταση. Όμως ερωτηματικά προκαλεί η προσπάθεια να συμπαρασύρει σε αυτή την έξοδο το σύνολο σχεδόν των παραγόντων της μειονότητας γεγονός που δημιουργεί υπόνοιες για την απόφασή του που κάθε άλλο παρά ιδεολογικό χαρακτήρα φαίνεται τελικά πως είχε. Πάντως οι όποιες προθέσεις του έπεσαν στο κενό αφού στην έξοδό του δεν τον ακολούθησε κανείς παρά μόνο ορισμένοι δημοτικοί και νομαρχιακοί σύμβουλοι.

…τα διάφορα περίεργα που ακούσαμε για μαθητικά δρομολόγια τα οποία προς το παρόν θέλουμε να πιστεύουμε ότι δεν ευσταθούν. Όμως δεν μπορούμε να μη μεταφέρουμε ορισμένες πληροφορίες που έφτασαν στα αυτιά μας και για τις οποίες ελπίζουμε να διαψευσθούμε. Είναι αλήθεια ότι η νομαρχιακή επιτροπή ενώ ψήφισε δύο δρομολόγια των αστικών για συγκεκριμένο σχολείο, εντούτοις τα δύο δρομολόγια συμψηφίστηκαν τελικά σε ένα, με αποτέλεσμα τα παιδιά να στοιβάζονται στο λεωφορείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την ασφάλειά τους; Είναι αλήθεια ότι ενώ εκτελείται ένα δρομολόγιο τελικά το κονδύλι που καταβάλλεται είναι για δύο; Και μεταφέρουμε αυτές τις πληροφορίες όχι για τίποτε άλλο αλλά για να δοθούν απαντήσεις από τους υπεύθυνους και να μην υφέρπουν στην τοπική κοινωνία φήμες οι οποίες τελικά μόνο καλό δεν κάνουν. Αν λοιπόν τα πράγματα είναι έτσι, τότε κάποιος θα πρέπει να επέμβει άμεσα. Διαφορετικά, καλό θα είναι να μας πουν τι ακριβώς συμβαίνει για να ξέρουμε κι εμείς τι γίνεται.

…η δήμαρχος Αβδήρων Εύα Τσακίρη η οποία τελικά ήταν η μόνη που είχε το σθένος να συμπαραταχθεί ανοιχτά με τους εργαζόμενους της Αναπτυξιακής οι οποίοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και δέκα συνεχόμενους μήνες. Σε αντίθεση με τους υπόλοιπους που έκαναν «γαργάρα» την όλη υπόθεση ψελλίζοντας δικαιολογίες περί έλλειψης προγραμμάτων, η κυρία Τσακίρη αφού ενημερώθηκε προσωπικά για την όλη υπόθεση βγήκε ανοιχτά καυτηριάζοντας την κατάσταση που επικρατεί και στηρίζοντας τους ανθρώπους οι οποίοι δε γνωρίζουν εάν το γιορτινό τους τραπέζι θα είναι γεμάτο. Μακάρι όλοι οι αυτοδιοικητικοί να είχαν την ίδια ευαισθησία. Ίσως τότε οι κοινωνίες μας να ήταν καλύτερες.

…το έλλειμμα της ΔΕΥΑΒ το οποίο μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια επταπλασιάστηκε όπως επιβεβαίωσε και ο δημοτικός σύμβουλος κύριος Παραστατίδης. Είναι γεγονός πως σε αυτή την τετραετία έγιναν παρεμβάσεις στο δίκτυο ύδρευσης και αποχέτευσης του δήμου. Όμως αν δεν κάνουμε λάθος αυτά είναι έργα που χρηματοδοτούνται. Τόσο μεγάλος δηλαδή οργασμός έπεσε στο δήμο Βιστωνίδας ώστε να δημιουργηθεί αυτό το άνοιγμα; Κανείς βέβαια δεν αντιλέγει ότι όλες σχεδόν οι επιχειρήσεις ύδρευσης έχουν παθητικό. Όμως ο επταπλασιασμός του ανοίγματος σε τόσο λίγο χρονικό διάστημα σίγουρα προκαλεί ερωτηματικά για τον τρόπο διαχείρισης της δημοτικής επιχείρησης.

…η μνήμη του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου η οποία στο μυαλό όλων θα πρέπει να εντυπωθεί ως μία ημέρα κατά της βίας από όπου κι αν προέρχεται. Ως μια ημέρα διαμαρτυρίας στην ένστολη αυθαιρεσία αλλά και σε εκείνη τη βία η οποία στο όνομα της επανάστασης στρέφεται το ίδιο τυφλά κατά της κοινωνίας. Ως μια ημέρα χρέους στη νέα γενιά την οποία αποκόψαμε από κάθε δικαίωμα να ονειρεύεται, να προσδοκά, να παλεύει για όλα όσα πιστεύει. Αυτή τη νέα γενιά που όταν εξεγείρεται βιαζόμαστε να χαρακτηρίσουμε βαριά αφού τη θέλουμε ενσωματωμένη στο σύστημα που εμείς φτιάξαμε έτσι που να μας βολεύει. Ως μια ημέρα χρέους απέναντι στα νέα παιδιά που δε «βολεύονται με λιγότερο φως», στα νέα παιδιά που προσπαθούν ακόμη να μας ξεκουνήσουν από τον καναπέ μας, να μας ταρακουνήσουν στην απάθειά μας, να μας βγάλουν στους δρόμους για να διεκδικήσουμε το δικό τους δικαίωμα στην παιδεία, στη δουλειά, σε μια αξιοπρεπή ζωή. Και αν τα φώτα για άλλη μια φορά στράφηκαν στα επεισόδια που έγιναν, εμείς θα πρέπει να αρνηθούμε να ακολουθήσουμε αυτή την πεπατημένη και να σταθούμε στο αληθινό μήνυμα της ημέρας. Στο μήνυμα ελπίδας για μια άλλη κοινωνία που πυροδότησε ο θάνατος του Αλέξη και το οποίο μετέφεραν πέρσι τέτοιο καιρό σε κάθε γωνιά της Ελλάδας μαθητές, φοιτητές και πολίτες.

Μ.ΚΩΣΤΟΓΛΟΥ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου